Zo lang ik leef heb ik al de wens om achteraf te kunnen wonen en werken. Mijn belangstelling voor het platteland was al op heel jonge leeftijd aanwezig en het is daarom niet zo verwonderlijk dat ik die wens in vervulling zou gaan brengen. Maar ik heb nog meer wensen en verlangens. Ik hou niet van zielloze nieuwbouw. Ik wil graag leven in de schoonheid van het verleden in het landelijke. Daarnaast wil ik zelf mijn eigen groente, aardappelen en fruit telen omdat ik niks heb met de afstandelijke voedselcultuur van nu en omdat ik een fijnproever ben met heel specifieke wensen op het gebied van lekker eten. Ik teel daarom mijn eigen favoriete rassen die ik vervolgens kan verwerken in mijn landelijke klassieke keuken.

Al die wensen kon ik ten uitvoer brengen in het Zeeuwse. Zeeuws Vlaanderen om precies te zijn. Op 20 Oktober 2015 kocht ik een klein, typisch Zeeuws, huisje met wat grond en een groot atelier in Hoek.

Het atelier bevindt zich achter in de tuin. Het is een losstaand gebouwtje dat aan de doorgaande weg naar Philippine ligt en waar ik makkelijk met de auto kan komen om, bijvoorbeeld, werk in te laden wat het atelier gaat verlaten.

Het atelier is een echte werkplaats waar louter en alleen gewerkt wordt. Vanuit het atelier kan ik mijn huisje zien en dan komt de inspiratie voor een schilderij vanzelf. De schilderijen die ik hierover maak noem ik ‘de Zeeuwse collectie’ en alles wat ik uit mijn eigen omgeving schilder is te zien bij Galerie & Kunstcafé Lokaal 54 te Terneuzen. Deze galerie ligt op een steenworp afstand (70 meter om precies te zijn) van Restaurant ’t Zusje waar mijn drieluik hangt over het leven van Mathilde.

Naast schilderen schrijf ik ook boekjes met typische streekverhalen. Die boekjes illustreer in zelf. Het zijn verhalen uit mijn omgeving waar ik over schilder, teken en schrijf. Ook dat vindt plaats in het atelier.

Omdat ik alles zelf wil doen en zelf uit wil geven ben ik sinds kort ook uitgever van mijn eigen verhalen. Omdat ik geen uitgeverij wil zijn en alleen mijn eigen creaties op de markt wil brengen geef ik dit werk uit onder de naam ‘ Atelier Mauritsfort’, want dat is de plek waar ik woon en werk en waar ook deze verhalen vandaan komen.

Het zijn kleine boekjes met telkens één interessant streekverhaal. Op de foto hierboven zie je het eerste verhaal over de drieling van Terhole. Deze boekjes worden door mij zelf verkocht tijdens vertelavonden, hier in de streek, en via diverse verkooppunten in de regio. Maar straks, als de nieuwe website on-line gaat, zijn de boekjes ook via dat kanaal te bestellen. Het zijn streek,- en spookverhalen uit het Zeeuwse en natuurlijk streekromantiek.

Naast het maken en uitgeven van boekjes en het reguliere schilderwerk, maak ik ook monumentale werken als het, inmiddels wel bekende, Mathilde drieluik, en het altaar retabel voor Sinterklaas, waar ik momenteel aan werk. Dat zijn omvangrijke monumentale werken waarbij ik ook gebruik maak van mijn houtwerkplaats die ik eveneens in het atelier heb ondergebracht. Zo kan ik alles, van idee tot ingelijst werk, zelf ontwikkelen en uitvoeren.

Hierboven zie je het Mathilde drieluik dat permanent te zien is in de Mathilde salon van Restaurant ’t Zusje in Terneuzen. Als kunstenmaker kan ik met dit soort grote werken een stukje geschiedenis of iets wat ik belangrijk vind inzichtelijk maken voor een groot publiek. Van het leven van Mathilde was nog nooit een drieluik gemaakt. Met dit werk kon ik haar bijzondere leven in beeld brengen en voor iedereen toonbaar maken. Vooral haar geboortestreek, Zeeuws Vlaanderen, kreeg nu de aandacht die het nooit eerder op zo’n manier gekregen heeft.

Dergelijke werken zie je, normaal gesproken, alleen maar terug in boeken en musea. Hier zie je het in een makkelijk toegankelijke plek in haar geboortestad, waar zelfs onze Minister President neerstreek ter viering van 75 jaar vrijheid.

Hoe inspirerend deze omgeving voor mij is mag duidelijk zijn. De lijnen zijn hier kort en ik voel me, als kunstenaar, als een vis in het water. Wil ik het bruisende leven van de stad beleven, dan zit ik op fietsafstand van de stad. Maar ook vlak bij steden als Gent en Brugge. Wil ik de rust van het platteland, dan hoef ik alleen maar naar huis te gaan waar ik mijn atelier en moestuin heb om me helemaal terug te kunnen trekken.

De moestuin is zo’n echte ouderwetse boeren tuin aan huis. Ik teel hier de speciale rassen die ik graag wil eten en geniet intussen van zo’n echte ouderwetse bedoening. De moestuin is ook een inspiratiebron om over te schilderen (zie ‘Zondagse kool‘). Dit is een schilderijtje dat ik maakte naar aanleiding van de oogst van zo’n prachtig spitskooltje.

En als inwoner van Hoek heb ik natuurlijk ook een echt boeren kostuum. Axelse dracht, is dat hier. En ook dat inspireert om over te schilderen. Ik maakte hier. onder andere, het schilderij ‘Zondagse kool’ van. Dat schilderij zegt iets over de zondagsrust, de geschiedenis van deze streek, en het leven van het land.

De moestuin is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Ik teel zelf mijn eigen groente, aardappelen en fruit om een heel jaar lang van mijn eigen tuin te kunnen eten. Niet om geld uit te sparen, maar om de speciale rassen te kunnen telen die ik graag wil eten.

Dat (moes)tuinieren is echt een grote liefhebberij van me. Het is een stukje levensstijl uit een ver verleden wat ik opnieuw tot leven heb gewekt op mijn eigen kleine stukje van de aarde, hier in Hoek. Het valt ook prima te combineren met mijn werk en het kan leiden tot inspiratie om over te gaan schilderen.

Een ander schilder onderwerp kwam uit de kas. Daar groeien onder andere de augurken die ik inmaak. Zo’n pot augurken diende ter inspiratie voor een stilleven.

Gewoon een mooi schilderijtje dat ik tussen het echte werk door maak omdat ik het niet kan laten om ook zomaar over zaken te schilderen die zo intens deel uit maken van mijn leven. Mijn belangrijkste werk is en blijft natuurlijk het maken van ‘dreamscapes’. Schilderijen over dromen en alles wat in zo’n droomwereld past. Maar ook het maken van dit soort mooie plaatjes hoort bij mijn passie voor schilderkunst.

In het bovenstaande filmpje zie je hoe ik die pot het vastgelegd in olieverf op doek. En alles wat uit de moestuin komt kan natuurlijk ook opgegeten worden.

Behalve augurken kun je natuurlijk nog veel meer inmaken. Vooral op momenten dat de oogst overvloedig is. Overtollig fruit kun je persen tot sap en dan heb je heerlijk vruchtensap dat je heel lang kan bewaren. Zonder toegevoegde chemische troep. De smaakt is van echt puur sap en dat proef je. Maar ook ketchup maak ik zelf. In de kas groeien mijn tomaten en daar kun je zalige ketchup van maken om heel lang te kunnen bewaren. Ik maak ketchup van gewone tomaten en van cherry tomaten. Het verschil in smaak proef je.

Maar ook zuurkool wordt gemaakt van de kolen die ik zelf teel. Dat gaat dan in het vat en daar eet je met gemak een heel jaar van. Met wat kennis kun je de zuurkool op je eigen gewenste smaak brengen. En dat is echt lekkerder dan de zuurkool uit de super.

Alles wat uit de moestuin komt kan rechtstreeks de pan in op echt vuur. Geheel in de stijl van het land is dan ook de landelijke keuken met een echte Rayburn Nr.1 Solid fuel fornuis.

En hoe heerlijk je kunt bakken en koken op zo’n fornuis zie je in het onderstaande filmpje.

Als ik naar buiten kijk zie ik mijn landelijke omgeving die ik zo koester. Dit is natuurlijk ook een inspiratiebron voor me, waar ik dan ook met regelmaat zomaar een schilderijtje over maak. Gewoon om het te vangen, zoals hieronder toen mijn buurpoes op pad was.

Deze dikzak is 15 jaar oud en komt me af en toe gezelschap houden in de tuin.

Hoe ideaal het leven hier in Zeeland is blijft niet onopgemerkt. Regelmatig kom ik er wel mee in de krant of op televisie.

Met een pracht van een kachel kan ik het hele huis verwarmen en ben ik niet afhankelijk van instanties als een energieleverancier. In de keuken staat een Rayburn fornuis, maar ik kan ook nog op gas koken. Lifesyle, noemen ze dat, maar voor mij is het gewoon ‘Leven van het Land’. Het hoort helemaal bij het leven met de moestuin en de wens om heel lekker te kunnen eten.

Hiermee is een lang gekoesterde wens van mij in vervulling gegaan. Een klein, oud, huisje en een dito interieur. Alles ademt de sfeer uit van het verleden, waar ik zo vol van ben. Elk hoekje in en om het huis zou ik kunnen gaan schilderen. Mogelijk ga ik dat nog doen ook, maar voorlopig zal ik hard in het atelier aan de slag moeten om vooral de schilderijen te maken die ik echt wil maken en dat is een vorm van hedendaags realisme gemengd met filosofie, magie, dagdromerij, mythe en magisch realisme uit de tijd van Koch, Willink, Ket, Dalí en Moesman.

Bouwplannen

Natuurlijk moet er het nodige aan zo’n huisje gebeuren. Voor de zomer van 2021 zijn er bouwplannen. Het behoud van het oorspronkelijke karakter van het huisje staat voorop. Er zijn al zo veel van dit soort kleine juweeltjes uit het Zeeuwse landschap verdwenen om plaats te maken voor zielloze nieuwbouw waarmee hele dorpen en het platteland zijn verziekt. Het is dus de kunst om het oude te behouden en modern comfort toe te voegen zonder dat het een het ander geweld aandoet. Daarvoor heb ik bouwkundig bureau JGM design ingehuurd waar mijn plannen geheel begrepen worden. Het resultaat is hieronder te zien.

Idyllisch en comfortabel in één. Landelijk wonen met totale vloerverwarming, isolatie en op de toekomst gerichte zaken, zoals hergebruik van badwater, water dat niet voor consumptie bestemd is oppompen uit de aanwezige waterberging uit 1901 en meer van dat soort zaken.

Maar ook het leven met de eigen moestuin aan huis, waar een heel jaar lang alle groente, fruit en aardappelen geteeld kunnen worden om heerlijk te kunnen eten.

De lijn van de moestuin naar de keuken is hier heel kort. In de keuken wordt ook de lijn van koken en bakken op hout en kolen doorgetrokken met de Rayburn. Dit is een klassiek Engels fornuis wat hier, in deze streek, in veel landelijke woningen voorkomt. Het is een ideaal ding voor mensen die niet echt afhankelijk willen zijn van een dure energieleverancier. Behalve bakken en koken heeft de Rayburn ook een boiler waarmee het huis verwarmd kan worden. Door een efficiënt stooksysteem  gebruik je heel weinig kolen en hout om je huis heerlijk warm te krijgen in de winter. En als zo’n fornuis toch brandt kun je net zo goed iets gaan bakken als koek, gebak, pepernoten etc.

 

Achter in de tuin, tegen het atelier aan, heb ik mijn boomgaard vol oude bomen met appels, peren en pruimen. Elk jaar oogst je meer dan je op kunt eten en dan maak ik er heerlijke limonade van. Genoeg om een heel jaar te kunnen genieten van pure sappen zonder enige toevoeging.

Sinds Maart 2020 heb ik gezelschap gekregen van een poes die hier aan is komen lopen. Ik noem haar Milou. Het beestje is waarschijnlijk in verwachting en daar zat ik eerlijk gezegd niet echt op te wachten, maar het is dan maar zo en we zullen wel zien hoe dit avontuur zich zal voltrekken.

Intussen zijn we wel beste maatjes geworden. Ik laat haar lekker haar eigen gang gaan. Ze is er aan gewend om rond te zwerven en op avontuur te gaan en weet dat ze bij mij eten krijgt en wat aandacht. Dat resulteerde in een vrij hechte band met de poes. En dat had een reden.

De poes was in verwachting en bracht twee prachtige poezenkinderen ter wereld. Smetteloos en met alles er op en er aan. Diep verstopt in het struikgewas van mijn tuin. Om te voorkomen dat die beestjes eveneens zouden gaan verwilderen en omdat we wilden voorkomen dat ze op de drukke weg die langs mijn huis loopt overreden zouden worden haalde ik de beestjes in huis.

Sindsdien zit de hele poezenfamilie in huis en is het leven hier een beetje veranderd. Ik heb nu te zorgen voor drie diertjes en dat was even wennen.

Uiteindelijk, na meer dan 5 maanden, vond ik voor de twee kleintjes een uitstekend adres en konden ze het nest verlaten. Milou was hen ook meer dan zat. Ze wilde bijna niet meer binnen komen als haar kroost rondliep. Dat is nu weer helemaal hersteld. Milou heeft weer het rijk alleen en we zijn beste maatjes. Ze is nu gesteriliseerd en zal verder niet voor nieuwe verrassingen gaan zorgen. Van wilde boskat werd het een gezellige huispoes.

Wonen en werken in Hoek is voor mij de beste beslissing die ik in mijn leven heb gemaakt. In een inspirerende omgeving is het goed toeven en dat zie je ook terug in het werk.

 

En als ik dan laat door ga met werken, en van het atelier naar huis loop voor een bak koffie, zie ik dit als ik omkijk. In het atelier brandt het licht. alles is donker en de tuin was op dat moment in winterslaap.