Vanuit de Westelijke polder van Hoek krijg je een prachtig zicht op het dorp. Daar maakte ik dit schilderij van, dat straks te zien is tijdens de kerstmarkt en Op Marote te Axel (zie agenda). Ik schreef hier al over in een vorig artikel. Het schilderij is nu bijna klaar. Nog wat laatste dingetjes en dan maar hopen dat het op tijd droog is, want dit werk wil er beslist bij hebben.

Om je een idee te geven van waaruit dit werk is geschilderd heb ik een onderstaand kaartje gemaakt. De rode pijl geeft aan op welk pad ik stond en hoe ik naar het dorp keek.

‘Op’, is de titel van dit kleine stilleven (20 x 20 cm) van een leeg parfumflesje van Ineke. Dit werk(je) gaat vandaag naar de galerie in Breda (Via Mioni).

Gisterenavond voltooid. Mooi op tijd klaar voor de tentoonstelling in Axel, waar ik een paar dagen exposeer (tijdens de verteltocht Op Marote en de kerstmarkt). Daar is onze beroemde molenaar eveneens te zien. Vandaag dat ik hier even vaart achter heb gezet om dit portretje te voltooien. Tijdens die expositie is meer Zeeuws werk te zien. En ikzelf ben er natuurlijk ook.

Dit schilderijtje maakt deel uit van een hele reeks illustraties die ik aan het maken ben voor het verhaal dat ik aan het schrijven ben over de kerkbrand van Hoek. Het verhaal is al zo goed als af. Nog wat correcties en dan is het klaar om het uit te gaan geven. Maar bijna alle illustraties moeten nog gemaakt worden. Hiermee zal ik de komende tijd druk bezig zijn want het worden er heel veel. Later meer hierover.

Foto: Omroep Zeeland

De Hoekse kerk is bijna herbouwd. De kerkklokken klinken weer om de tijd aan te geven en naast deze Hoekse trots staat er nog een. De molen. Daar ben ik vaak te vinden en ook vandaag weer. Als Jelle, onze molenaar, het niet al te druk heeft kan ik hem mooi portretteren. Dit is een studie die vooruitloopt op het grote molenaarsportret dat ik later nog van hem ga maken temidden van alle draaiende delen van de molen.

Dat gaat er zo ongeveer uitzien als op de foto hierboven. Maar eerst maak ik deze studie om het licht in de molen beter te kunnen bevatten.

Vandaag was het verrekte koud. Waarschijnlijk voelt het kouder aan dan het werkelijk is. Dat komt ook omdat het in de molen altijd tocht en de wieken werken dan bijna als een ventilator van nog koudere lucht.

Maar goed. Ik schilder het portretje van de molenaar die elke herbouwfase van de kerk heeft meegemaakt vanuit de molen. Dit portretje is straks te zien tijdens de korte expositie die ik hou in Axel (zie agenda). Daar is Jelle ook aanwezig om onze Hoekse molen te promoten en om zakken meel te verkopen waarmee je de allerlekkerste broden, koeken en pannenkoeken kan maken. Echt molenmeel is wel iets heel speciaals. Dat komt vanwege het feit dat het meel gemalen is op zware stenen en niet met snelle metalen schijven waarmee meel gemalen wordt in de fabriek. Dat verschil proef je.

Gisterenavond heb ik het ‘stilleven met steen, kwast en sleutel’ voltooid. Een mooi klein schilderijtje dat ik aan de collectie stillevens toe kan voegen. Het is niet zomaar een stilleventje met wat toevallig gekozen voorwerpen maar een zorgvuldig samengesteld geheel waarmee ik een levensverhaal wil tonen. De steen staat symbool voor het opbouwen van een leven, de kwast voor artistieke kwaliteit en de sleutel staat voor de toegang tot het verleden. Het is mijn verhaal, maar het zou zomaar ook het verhaal van menig ander kunnen zijn. Maar dan wel het verhaal van een schilderende artiest.

Het verleden speelt in mijn leven een grote rol. Ik ben verzot op alles wat uit het verleden komt en traditie-vast is. Ik ben wars van alles wat zinloos trendy is en alleen maar is geschapen om de economie draaiende te houden. Om die reden koos ik er ook voor om, vandaag exact een jaar geleden, in Zeeuws Vlaanderen te gaan wonen in een oud huisje (uit 1901), met een kolenkachel, een houtfornuis, een moestuin en een groot atelier, achterin de tuin. Daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. De kwaliteit van het leven is hiermee enorm toegenomen en hoewel ik weet dat menigeen me beschouwt als een zotte folklorist, kom ik steeds vaker mensen tegen die snappen wat ik aan het doen ben.

Ook mensen die dit fantastisch vinden en eigenlijk zelf ook zo zouden willen leven, maar die stap nog niet durfden te zetten. Ook bewonderaars, die het vooral erg leuk vinden om het met eigen ogen te komen bekijken om te zien of het echt waar is, zoals een journaliste van de PZC (de enige echte Zeeuwse krant).

En niet te vergeten mijn dorpsgenoten die het vooral fijn vinden dat ik hier ben komen wonen en werken en dit huisje niet heb gekocht om er vakantie te komen houden. Die zijn ook blij dat ik dit huisje wil behouden en niet af ga breken om er een lelijk nieuwbouw-ding neer te zetten.

Daarvoor maakte ik het schilderij ‘Het behouden huis’. Een ode aan die typische kleine Zeeuwse huisjes waar ik zo dol op ben. Maar ook een ode aan het concept van het leven rondom zo’n oud huisje heen. De moestuin,waarmee ik mezelf voor een groot deel zelf kan voorzien van voedsel en extraatjes, zoals limonade van mijn appels en peren. De werkplaats of het atelier, dat hier achter in de tuin staat. Het leven in het dorp. Een kleine gemeenschap waarin mensen beseffen dat ze elkaar nodig hebben etc. etc.

En vandaag ga ik dat vieren. Ik vier een jaar lang genieten in Hoek. Genieten van het leven en alles wat ik me daarbij kan bedenken. Een jaar van grote veranderingen. In het vooral de vondst van mijn echte wederhelft. Ineke. En als ik alles bij elkaar optel, kan ik zeggen dat ik een zeer gelukkig mens ben geworden.

De Bontehondstraat in Hulst. Het is de achterzijde van het prachtige monumentale pand, het Refugium van de Abdij van Duinen, aan de Steenstraat.

Zeeuws Vlaanderen is een prachtig stukje Nederland dat ik bewust, heel bewust, uitkoos om er te gaan wonen en werken. Het is er ruim, het is officieel een krimpgebied, er is heel veel historie bewaard gebleven en alles is er, qua winkelbestand, uitgaan, musea, cultuur en kunsten aanwezig. Toch weten niet veel Nederlanders van het bestaan van dit geweldige paradijs voor kunstenmakers, zoals ik. Zelfs de Efteling en, nota bene, de ANWB hebben kaarten van Nederland uitgebracht waar Zeeuws Vlaanderen niet op staat. Een knap staaltje knulligheid wat meteen aangeeft hoe onderontwikkeld Nederland eigenlijk is.

Kaart van de Efeteling, waarbij men vergat Zeeuws Vlaanderen in te tekenen. Nota bene met een attractie van de Vliegende Hollander, die als thuishaven Terneuzen had. Over intelligentie gesproken…

En de kaart van de ANWB. Een vergissing is menselijk, maar hiermee sta je toch echt verschrikkelijk voor schut als landelijke organisatie die waakt over ons wegennet.

Maar goed. Ergens ben ik er nog blij om ook, dat mensen niet weten waar Zeeuws Vlaanderen ligt. Dat houdt het leven hier van uitstekende kwaliteit, ten aanzien van de rest van het land waar concentraties van 7000 mensen op een vierkante kilometer geen uitzondering zijn. Hier in Zeeuws Vlaanderen hebben we dat dus niet. Hier is ruimte, rust en regelmaat en daar gedij ik geweldig goed in.

En als men niet weet waar Zeeuws Vlaanderen ligt, weet men beslist niet waar de Bontehondstraat ligt. Ik weet het wel en ik weet ook dat dit een van de meest tot de verbeelding sprekende stukjes straat behoort van Hulst. Een plek om te schilderen en te koesteren, want hier kan de fantasie op hol slaan.

En daar ben ik nu over aan het schilderen. De fantasie kwam vanzelf toen ik foto’s stond te maken van die mooie oude muur. Terwijl ik daar mee bezig was kwam er een echte Hulstse schone voorbij flaneren met een ondeugend glimlachje en zo ontstond meteen het idee om die combinatie te gaan maken.

Hulst is zo’n stad waar decorum aanwezig is. Overal waar je kijkt kun je genieten en foto’s maken. Alles is oud en mooi. Combineer dat eens met zo’n schone en je hebt een verhaal. Het schilderij krijgt de titel, ‘Het gerucht uit de Bontehondstraat’. En om iedereen uit te leggen waar de Bontehondstraat ligt heb ik hieronder even een kaartje van Hulst gemaakt. De pijl wijst de exacte plek aan waar de muur zich bevindt.

Dit is een van de heel vele plekjes in Hulst die beslist schilderachtig zijn. En aangezien ik door mijn omgeving geïnspireerd raak zullen er nog heel wat schilderijen gemaakt gaan worden van dit prachtige stadje. En als je zelf ooit in Hulst komt, kun je het met eigen ogen bewonderen.

Tip. Neem dan wel je camera mee, want die ga je beslist missen als je die vergeet. En voor de liefhebbers. Zondag 13 November a.s. komt Sinterklaas hier aan om 14.00 u.

Gisterenavond voltooid. Een blij portretje van mijn lief wat straks te zien zal zijn tijdens onze expositie te Persingen (zie agenda).

Het schilderijtje is klaar en staat nu te drogen in de kamer. Lekker dicht bij de kachel en bovenop de doppen van de appelsap-oogst van dit jaar. Flessen die straks mee naar Persingen gaan voor onze ‘Muze’ expositie op 29 en 30 Oktober aanstaande. Dan kun je niet alleen het schilderijtje komen bekijken maar meteen ook proeven van de appelsap uit eigen (onbespoten) boomgaard uit Hoek.

Toegang tot het kerkje. 80 x 120 cm.

Het betreft hier een schilderij van het kerkje van Persingen. Een bouwwerk wat ik al veel eerder een keer had willen schilderen, omdat ik het zo’n geweldig mooi kerkje vind in een dito omgeving. Het kerkje kwam bij mij in beeld door collega Jos van Riswick die er regelmatig exposeert. Daarom beschouw ik het ook een beetje als ‘zijn kerkje’.

Nu ga ik er straks samen met Ineke exposeren en hiermee kwam een lang gekoesterde wens in vervulling. Ineke en ik hebben samen een bijzondere herinnering aan dit kerkje en om die reden kwamen we al snel op de titel voor onze expositie. Muze.

Het schilderij is te koop (zie ‘atelier verkoop‘), maar het kan pas gekocht worden tijdens onze expositie in Persingen op 29 en 30 Oktober a.s. Wil je zeker weten dat je de eigenaar van dit werk wordt dan kun je er een optie op nemen. Geef dat dan aan via het contact formulier, maar je kunt me er ook even voor bellen (zie contact gegevens).

Het bijzondere aan dit schilderij is dat het een landschap èn een stilleven in één kader bevat.

Het laatste schilderij(tje) voor de expositie in Hulst. ‘Shake’ (30 x 30 cm). Vanaf nu ben ik alleen nog maar bezig met alles klaar te maken voor de expositie. Lijsten lakken, alles inpakken, de laatste posters ophangen, etc. etc. Van het schilderen van dit stilleventje is een filmpje gemaakt. Dat zie je hieronder.

Het is een erg mooi, klein, schilderijtje geworden met prachtig licht. Geschilderd naar de waarneming, wat me toch echt veel beter bevalt dan schilderen van een foto, en vrij vlot gemaakt. Die vlotheid zie je terug in het werk. Penseelstreken zijn nog prima zichtbaar.