Gisteren hadden we een bijeenkomst gepland met alle mode-ontwerpers, performers en Bennie Janssens (die voor ons de publiciteit gaat verzorgen) voor de Mathildedag, hier in Terneuzen. Tevens kwam vandaag het artikel in de krant te staan over de Mathildedag en het drieluik, wat ik op dit moment aan het maken ben. Dat artikel kun je goed nalezen op de site van onze Zeeuwse krant, de PZC.

De deelnemers komen uit Nederland, België en de VS en dat geeft ons feestje al meteen een internationaal karakter. Het unieke van de organisatie van deze dag is dat elke deelnemer zelf ook een beetje organisator is. Als kunstenaars onder elkaar begrijpen we goed hoe fijn het is als je zelf kunt bepalen waar en hoe je werk wordt getoond. We bespraken de mogelijkheden en alle kansen om er een topdag van te maken. Maar ook na de Mathildedag gaat er nog geruime tijd in de stad geëxposeerd worden.

Tussen de bedrijven door had ik nog een afspraak met de mevrouw van ‘Het stoffen hoedje’ uit Zaamslag, die mijn Axels kostuum heel mooi voor mij heeft aangepast. Zij is een van de weinige mensen, hier in het Zeeuwse, die nog weten hoe zo’n kostuum er uit moet komen te zien en hoe je er iets aan kan verstellen zodat het beter past.

Ik sta hier op de foto in mijn overhoop liggende keuken. De verbouwing ligt momenteel even stil omdat ik moet wachten op de installateur, die mijn geiser en waterleidingen komt plaatsen en aanpassen. Maar ook omdat ik mijn handen nu vol heb aan het werk aan het drieluik voor Mathilde en natuurlijk met de organisatie van de Mathildedag.

Voor de kunstenaars die deelnemen aan de Mathildedag, straks op 7 juli van dit jaar, hier in Terneuzen, werd er gisteren een bijeenkomst georganiseerd om elkaar te ontmoeten en om de verschillende locaties te gaan bekijken waar straks geëxposeerd kan gaan worden.

Het is ochtend. Mijn keuken ligt nog steeds geheel overhoop. De oude tegelvloer moet er helemaal uit omdat die op een heel dun laagje cement recht op het zand gelegd is. Er komt nu een isolatievloer in met daarop een gewapend betonnen vloer. Daar worden straks de oude tegels weer opgelegd als ze geheel schoon gebikt zijn. Een enorme klus, waar ik eerlijk gezegd niet op gerekend had. Maar het is de moeite dik en dwars waard. Daarna kan ik pas beginnen met het maken van de keukeninrichting.

Maar nu is het feest. De Rayburn brandt. Ik ga straks weer heerlijk Hoeks brood bakken voor de lunch en de sfeer in de keuken is nu al aanwezig. Het hele huis is heerlijk warm terwijl het buiten vriest dat het kraakt.

Vandaag ga ik in het atelier de laatste hand leggen aan de voorbereidingen voor onze ‘Schone schijn expositie’ te Wageningen, volgende maand. Daarover publiceer ik later meer.

Momenteel publiceer ik niet actief omdat ik met tal van zaken bezig ben die niet, of slechts indirect, met schilderen te maken hebben. Schilderachtig zijn die zaken soms wel. Neem bijvoorbeeld het werk aan mijn keuken. Daar is nu een haast Dickens-achtige situatie ontstaan tijdens de grote verbouwing. Ik heb serieus overwogen om de bouwactiviteiten even te stoppen om dit te gaan schilderen, maar daar is helaas geen tijd voor. Alles moet door.

De ontdekking van de oude originele tegelvloer in de keuken.

Tijdens het wegbreken van de schreeuwend lelijke jaren ’60 vloer kwam de oude originele zwart-witte tegelvloer tevoorschijn. Die vloer is ergens in 1901 en 1910 aangelegd en nu weet ik dus zeker hoe die vloer er uitgezien heeft.

Die vloer moet nu geheel hersteld worden om hem terug te brengen in de traditionele landelijke keuken die ik zo graag wil hebben. De keuken wordt geheel gerenoveerd en, als het ware, om de Rayburn heen gecreëerd.

De vondst van die oorspronkelijke vloer is voor mij dus goud waard, maar het brengt ook extra veel werk met zich mee. Oorspronkelijk werd die vloer gelegd op een laagje cement dat direct op het zand gelegd werd. Zeer onstabiel dus en daarom moet eerst heel die vloer er uit en wordt er een nieuwe vloer gestort met isolatie en beton voor de nodige stabiliteit.

Als de gehele vloer hersteld is kan ik beginnen met de bouw van het aanrechtblok dat eveneens geheel in de stijl van weleer ontworpen is en door mij zelf gebouwd zal worden. Vele tekeningen zijn daarvoor al gemaakt.

Actief aan het lobbyen voor de Mathildedag in Terneuzen tijdens de nieuwjaarsreceptie van onze gemeente in het museum van Sas van Gent. Ik sta in de rode cirkel.

Naast verbouwen, bouwen, ontwerpen, schilderen aan het drieluik, het titelwerkstuk voor de ‘Schone schijn expositie, straks in Wageningen, en het ontwerp en de bouw van het altaarstuk rondom het drieluik voor Mathilde, ben ik natuurlijk ook nog steeds actief aan het lobbyen voor de Mathildedag. Daarvoor was ik gisteren, samen met Anne en Elaby, aanwezig tijdens de nieuwjaarsreceptie van onze gemeente in het prachtige industrie museum van Sas van Gent. Dáár heb je alle belangrijke contacten bij elkaar onder één dak.

Ondertussen veranderd er ook het een en ander in het atelier. Daar wordt de houtwerkplaats meer en meer zichtbaar tussen mijn schildersspullen. Er zijn nieuwe machines aangeschaft om alles wat ik wil maken (voor het drieluik van Mathilde en het bijbehorende altaarstuk) te kunnen maken. Tevens worden hier ook de expo-lijsten gemaakt voor de komende exposities en ben ik er ook de nieuwe keukeninrichting aan het maken. Kortom. Ik publiceer hier niet te veel over, maar ik kom om van het werk.

Het atelier biedt nu een aanblik van een echte werkplaats en dat is het in feite ook. Alles staat primair in het teken van de schilderkunst, maar er kan nu ook gewerkt worden aan tal van houtproducten zoals de inrichting van mijn nieuwe keuken.