Zo heet dit kleine schilderijtje dat ik aan het maken ben voor Kunst Wageningen. Telefoon. Het is zo’n ding uit het verleden wat hier nog gewoon dagelijks dienst doet. Je kunt er niets anders mee dan telefoneren. Er zitten geen andere toeters en bellen op als op zo’n modern ding waar iedereen mee rondloopt om te kletsen, foto’ s en filmpjes mee te maken van alles wat op je pad komt, je kunt er niet mee internetten om friet te bestellen en er zit ook geen navigatiesysteem op waarmee je de uitweg kan vinden in de nieuwbouwwijk of het industrie gebied, wat in mijn ogen hetzelfde is. Dat heb ik allemaal niet nodig in Hoek, waar alles juist heel overzichtelijk, helder, vertrouwd en leefbaar is.

Je kunt er alleen mee bellen en gebeld worden. Dat zie je op dit schilderijtje waarop de dame zit te wachten op een, voor haar, belangrijk telefoontje. Ze heeft er een stoel naast gezet, voor het gemak, en zit daar een beetje voor zich uit te staren in gedachten. Buiten fluiten de vogeltjes, binnen tikt de klok. Haar gedachten vliegen alle kanten op en dan gaat ineens de telefoon.

Dat moment heb ik geschilderd. Althans, ik ben er vandaag nog volop mee bezig. Het wordt een mooi klein schilderijtje met prachtig licht. Ik vind het heel belangrijk dat iets naadloos uit de achtergrond naar voren komt en dat is in dit werkje wel het geval. Zodra het af is zal ik er wel een foto van tonen. Ik neem het werkje mee naar Kunst Wageningen waar we op 14 & 15 September aanwezig zijn in het Junushoff theater.

Het zou een naam voor een lied van Boudewijn de Groot kunnen zijn geweest. De dromendraagster. Net zo’n titel als die voor Meester Prikkebeen. De dromendraagster draagt haar dromen door het land om iedereen die wil dromen te kunnen bedienen. In dit geval loopt ze door het Sonsbeekpark van Arnhem en weet ik wie de dromendraagster is.

Hoe fors dit werk is kun je op deze foto goed zien. Links zie je het schilderij ‘Verdwijnkunst’, dat 95 x 95 cm groot is en ook niet direct klein te noemen is.

Het is een fors schilderij van 160 cm hoog en 170 cm breed. Als alles goed gaat zal het werk komend weekeind te zien zijn bij Art Gallery Pot in Axel. Zelf kan ik het werk niet vervoeren, vanwege het formaat, maar bij Pot hebben ze daar wel een oplossing voor in de vorm van een camion.

Isilareina is de dromendraagster die ik destijds fotografeerde met vele van haar creaties in het Sonsbeek park te Arnhem. Het mooie landgoed op het schilderij is momenteel een chique restaurant, zoals je kunt zien op de foto hierboven. Met een beetje fantasie kun je je vast wel voorstellen dat daar ooit een deftige meneer woonde die niet kon dromen. Een soort van Olivier Bommel die dan de dromendraagster verzocht om langs te komen met een mooie droom. Ze heeft er meerdere meegebracht en de heer mag kiezen uit een van al die dromen in haar mand.

Vandaag zeg ik kans om dit werk eindelijk te voltooien. Het doekformaat is 160 x 170 cm. Alle andere schilderijen, waar ik momenteel aan werk, zijn nog niet droog genoeg om er aan verder te werken. Deze stond al langer te wachten op een laatste toets en die heb ik vandaag kunnen zetten. Zodra het werk droog genoeg is om er een retouche vernislaag op te kunnen zetten gaat het naar Art Gallery Pot.

De dromendraagster is Ineke. Isilareina, met een mand vol dromen inspiratie en avontuur. De inspiratie voor dit schilderij kwam op de dag dat ik met haar door het Sonsbeekpark liep in Arnhem.

Het was nog vroeg in het voorjaar en ik heb daarom alle bomen van blad moeten voorzien. We maakten die dag, in stijl, foto’s van haar drie dimensionale werk (sieraden en  kleding) en tussendoor zag ik kans om wat foto’s te maken voor dit schilderij en mogelijk nog meer schilderijen.

Het schilderijtje dat ik maakte over Kate Bush heeft de titel ‘Woeste hoogte’. Het is de Nederlandse versie van Wuthering Heights, het lied waarmee ze wereldwijd in 1978 doorbrak op 16 jarige leeftijd. Volgens mij is een dergelijke prestatie nooit meer geleverd en om die reden zou ik de titel eerder ‘het gemis aan woest hoogte’ willen noemen.

Het is een mooi klein schilderijtje geworden van 80 x 40 cm. Lekker stevig geschilderd waardoor de spontaniteit behouden blijft en toch ook hier en daar dieper uitgewerkt. Ik neem het mee naar Kunst Wageningen op 14 en 15 September a.s.