A pot of applejelly of Hoffmakerij. With violets.
Een potje appelgelei van Hoffmakerij. Met viooltjes.
The original. De enige echte.
Beantwoorden
Maandelijks archief: maart 2014
Desert meeting. Woestijn ontmoeting.
Finnished today. ‘Desert meeting’. An oil on canvas illustration for my book-chapter ‘The hunt for the Persian manuscript’. The moment that the Husson brothers, in their model T Ford, passing Louise Poncheau in the Egypt desert. (see also)
Eindelijk klaar. ‘Woestijn ontmoeting’. Een illustratie in olieverf op doek voor mijn boek-hoofdstuk ‘De jacht op het Perzisch manuscript’. Het moment dat de gebroeders Husson met hun T-Ford Louise Ponceau passeren in de Egyptische woestijn. (zie ook)
Perfect day
Today it was a perfect day to paint out door, but I need to create something in my studio. At least I jump on my bike to visit a wise painter/friend who was working outside the city.
Vandaag was het een prachtige dag om buiten te gaan schilderen, maar ik moest het nodige in het atelier zien te creëren. Toch ben ik even op de fiets gesprongen om bij collega Ramon van der Ven te gaan kijken die in het Markdal aan het schilderen was.
The result / Het resultaat
He was also in our eight O’clock news. Many passing people remind us at that fact.
Hij was ook te zien in het acht uur journaal. Menig passant herinnerde ons daaraan.
Studio view March 11 2014
When I open my window. Als ik mijn raam open.
Still working on ‘Dessert meeting’. Nog steeds bezig met ‘Woestijn ontmoeting’.
The world behind my back when I paint.It’s a smal studio but I get a hang on it.
De wereld achter mijn rug als ik zit te schilderen. Het is een kleine ruimte maar ik begin er aan te wennen en het bevalt steeds beter.
The studio March 6 2014
In the studio I decide to pick up an old piece of work at the time a current painting order is drying. I hope to finnish this painting in a few days. This is an oil on canvas illustration for my story ‘The Persian manuscript’. It’s a short story, prior to the main story of ‘The catwoman of Breda’ and it’s acting in the dessert of Egypt in 1917. The brothers Husson are early on their way, in their model T-Ford, to find the manuscript in order to escape from the awkward and headstrong journalist, Louise Poncheau. But she don’t let her cover story go, that easy.
The picture shows you the moment they met her, to their unpleassant surprise, in the dessert. Theodor is driving and stops the car, but his brother Gijsbert don’t want to pick her up. The brothers start a quarrel and Louise takes her chance to step in. She demand, the very angry Gijsbert, to put her suitcase in the car. Gijsbert smash the suitcase into the car and so they continue their yourney.
De Katvrouw van Breda / The catwoman of Breda. Olieverf op heel linnen / Oil on canvas. 160 x 200 cm.
In het atelier ben ik met een opdracht bezig waar ik nog even niets van kan laten zien. Maar nu dat werk even moet drogen voor ik ermee verder kan heb ik weer een oud werk opgepakt dat al geruime tijd op afwerking staat te wachten. In een paar dagen tijd zal ik dit werk moeten voltooien. Het is eigenlijk een illustratie voor het verhaal dat ik aan het schrijven ben. Een modern spookverhaal. Ik schrijf dat omdat ik het jammer vindt dat er geen echte ouderwetse spookverhalen meer geschreven worden over mijn stad Breda. Dat was in het verleden wel anders.
Het schilderij hoort bij het eerste deel van het verhaal ‘Het Perzisch manuscript’. Dat gaat het hoofdverhaal, ‘De Katvrouw van Breda’, vooraf en speelt zich af in 1917 in Egypte waar de gebroeders Husson, met hun T-Ford, op zoek gaan naar dat Perzisch manuscript en al heel vroeg op pad gaan om een lastige journaliste, Louise Poncheau, kwijt te raken. Maar ze zijn nog niet goed en wel onderweg of hun plaaggeest doemt al weer op. Louise staat, met haar koffer, in de woestijn te liften en is beslist niet van plan om haar ‘cover story’ zomaar los te laten. Gijsbert wil doorrijden maar Theodor zit aan het stuur en probeert zijn broer ervan te overtuigen dat ze haar niet zomaar, in haar eentje, in de woestijn achter kunnen laten.
Theodor stopt de T-Ford en er ontstaat een knallende ruzie tussen beide broers, waar Louise handig gebruik van maakt om doodleuk in te stappen. Ze eist dat een van hen haar koffer oppakt. Knarsetandend van woede en ergernis kwakt Gijsbert haar koffer in de auto en zo vervolgen ze hun weg.
The story is compareble with a story of Jacques Tardi (watch the movietrailer below). Het verhaal is te vergelijken met een verhaal van Jacques Tardi (zie de filmtrailer hieronder).
Hedwige
You can’t eat money
Hedwige is the name of Duchess Hedwige de Linge (1877-1938). Her name was given to a piece of land Dutch farmers captured from the sea. It was a last victory in a long range of hard labor and batteling waters around this part of Holland. The Hedwige polder, was created in 1905 by the Department of Public Works. That’s a efficient agency in the Netherlands that is continualy creating polders and dikes. The Hedwige polder is situating next to a wetland named ’the drowned land of Saeftinge’. That’s a very old wild piece of land, full of memories and losses. It was taken bij the sea a long time ago.
But in the year 1905 we take a part of it back to start farming again. Now, a 100 years later, the Dutch politicians Ed Nijpels and Carla Peijs (Dutch Liberal party VVD) decide to flood the Hedwige polder to compensate nature for a huge building project in the port of Antwerpen. Dispite history and many years of hard labor in the past and against all Dutch principles of winning land from the surrounding waters.
Farmers of the Hedwige polder were not amused when they were confronted with these plans and start a protest to protect their land, properties and personal history. They feel betrayed by their own government and most of them became protesters.
I decide to paint them in the person of a sweet young woman, called Hedwige. She’s got nothing to loose and went to extreme thoughts (reed more on Zeeuws meisje doet raar) to stay on her own property and to protect it. She also stands for people in Groningen. They face the same problems with the gas-mining company NAM (Dutch Oil Company). Earthquakes, caused by gas drilling, ruin their houses and land. Economic profits seems more important to lawmakers ans politicians. That will make people radical and furius.
Omroep Zeeland (Sealand tv) spend a documentary to this situation and give you an explanation and crucial background information. Just click on the subtitle button to get Englisch subtitles. In this video you will find out that there is also an other story to tell on this issue. The economic story where thousants of people are depend on. That will make it almost impossible to bring up a fair dicision.
It’s a long story but I dicide to focus on the people in the field. Their tragedy and their struggle for survive is an emotional, personal battle against everything and everyone. They on their own now. Not in a hopeless fight against water but in battle with growing industry, growing popultion and growing economic benefits. They are farmers. They produce food, not money. ‘You can’t eat money’ was one of the protest-lines I saw written down on a board. And just that single line is printed in my mind when I dicide to react on all these plans. When I follow that line into a wider perspective I can see more and more trouble around the globe on the same issue. Like the economic benefits of a nucleair plant like Fukushima turn into a disaster afther the eartquake and Tsunami. A huge part of Japan is now condemn. What are we doing? Destroing the whole planet for economic profits?
All these problems are caused bij human (over)population. There are to many people on this planet and that’s a result of huge profits out of our oil age period, wich will end soon. Do to oildollars we get into a unnatural welth and welfare wich give us the opportunity to explode ourselves in a extreme uphill situation. It’s time to rethink a lot of our achievments. You can learn more about this issue on the website of the Post Carbon Institute.
Geld kun je niet opeten
Voor de meeste Nederlanders hoef ik niets uit te leggen over het drama in de Hedwige polder. Het economische belang van de haven van Antwerpen gaat voor het belang van de bewoners en gebruikers van de polder. En dat is niet nieuw. Het Belgische plaatsje Doel, op een steenworp afstand van de Hedwige polder, is al ten prooi gevallen aan het economisch belang van de haven van Antwerpen. Voor de economie mag alles wijken. Dat was zo’n beetje de strekking van de boodschap van Ed Nijpels en Carla Peijs (VVD) na een studie over dit plan. De logica overheerst. de banen van vele duizenden mensen staat op het spel als de haven van Antwerpen haar positie in de wereld verliest doordat niet meer kan concurreren met andere grote Europese havens. Dan mag je het belang van een handje vol boeren uit Zeeland natuurlijk niet zwaarder laten wegen in de besluitvorming rond ontpoldering van de Hedwige polder.
Toch wringt hier iets. De strijd van enkele landbouwers en bewoners van de Hedwige polder greep me aan. Elders in het land speelt een vergelijkbaar drama zich af in Groningen. De Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) stopt niet met gaswinning, ondanks alle aardbevingen en grondverzakkingen. We zijn bereid ons hele land op te offeren voor de economie. Eerder werd het plaatsje Doel, even verderop, al opgeofferd voor de expansiedrift van de Antwerpse haven en enkele andere dorpen gingen Doel daarin vooraf. Alleen de kerktorens staan nog als bakens van verderf in het land. De rest is weg. Dat geeft geen goed gevoel. Hoe je het ook uitlegt. Als je dit ziet voel je de woede en machteloosheid van de verdreven bewoners.
Slachtoffers van die economische expansiedrift staan met hun rug tegen de muur. Niemand wil naar hen luisteren en hun strijd lijkt bij voorbaat al zinloos. Dat wilde ik schilderen. Ik koos voor een Zeeuws meisje dat geen kant meer uit kan en tot alles in staat is (zie Zeeuws meisje doet raar). Het schilderij heeft als titel ‘Hedwige’. Verwijzend naar de Hedwige polder, maar hiermee wil ik ook verwijzen naar het drama in Groningen. Tijdens de protesten in Zeeland zag ik een tekst op een bord staan. ‘Geld kun je niet opeten’.
Dat ene zinnetje vond ik een uitermate interessant zinnetje. Het zet aan tot denken. Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Ik trek de lijn door en kom dan uit in Japan. Bij de kerncentrale van Fukushima. Een groot stuk land in een straal van 80 kilometer rondom die rampcentrale is nu onbewoonbaar. De zee wordt ernstig verontreinigd met nucleair vervuild water. Onze welvaart kost meer dan ons lief is.
Al deze problemen worden veroorzaakt door onze huidige overbevolking van de aarde. Het wordt tijd om al deze menselijke verworvenheden te overdenken. Er zijn te veel mensen op deze aardbol aanwezig waardoor niet alleen de aarde enorm vervuild en bedreigd wordt, maar waarin we elkaar ook verschrikkelijk in de weg zitten. Al die mensen zijn op hun beurt weer voortgekomen uit ons olie tijdperk, en met name door alle olie dollars die in die periode zijn ontstaan. Dat bracht ons een onnatuurlijke welvaart en een unieke kans om ons extreem te vermenigvuldigen. Lees meer hierover op de website van het Post Carbon Institute en overpopulation awareness.