Het koste wat moeite, maar hij staat. Althans, het grote geheel. Er moeten nog wat kleine dingetjes afgewerkt worden en het marmer schilderwerk moet nog compleet gedaan worden. Maar ik heb eindelijk een schouw in huis zoals ik het graag wilde hebben. In het middendeel, boven het oude schouwtje, komt nog een toepasselijk schilderij.
Het bovenblad van het oude schouwtje mistte de twee zijdelen, die er waarschijnlijk nooit aan gezeten hebben. Die heb ik dus opnieuw moeten maken van hetzelfde hout. Die zitten met deuvel verbindingen en lijm aan elkaar. Precies zoals men dat destijds ook deed. Ik wil proberen de originele marmer-beschildering van dit bovenblad te behouden, maar die is op veel plekken zo slecht dat ik de originele beschildering uitvoerig heb gefotografeerd om die later in zijn geheel terug te schilderen. Maar ik ga nog zeker een reddingspoging ondernemen.
De zijpanelen zijn nu helemaal goed gevormd en behandeld met een Gesso grondlaag waar later de marmer schildering overheen gezet kan worden. Aansluitend op de originele schildering. Dit blad moet straks één geheel worden wat exact matcht met de schildering op het schouwtje er onder.
Boven het schouwtje en het blad komt dit frame te zitten waar later nog een schilderij in gemaakt zal gaan worden wat goed te rijmen valt met de tekst er onder. Ik woon in het gehucht ‘Mauritsfort’, even ten zuiden van het dorp Hoek. Dat wilde ik graag terug zien in de schouw. Dit deel wordt ook gemarmerd. Geheel in overeenstemming met het schouwtje er onder.
Het was een grote klus, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ondanks het gebrek aan tijd, want ik heb het momenteel erg druk met schilderen in het atelier aan het altaar retabel voor Sinterklaas.
Door de corona-maatregelen zijn de terrassen nu leeg, maar daar lijkt spoedig verandering in te komen. Dan wil je hier, op zo’n zonovergoten dag, natuurlijk een heerlijk koel pintje gaan drinken. De firma Colijn is alvast aan het uitladen.
Het schouwtje komt uit een vrij vochtige ruimte van zijn huis dat hij nu helemaal aan het renoveren is en dit ding paste daar niet meer in. Maar voor mij is het goud waard.
Het kleine schilderijtje van de poes hangt sinds vandaag in mijn woonkamer. Naast de koekoek. Dit is het tweede schilderijtje dat ik van Milou heb gemaakt en ik verwacht niet dat het het laatste werkje zal zijn wat ik van mijn huis,- tuin,- en keukendier zal maken.
Dan is mijn moestuin weer ver klaar voor een heel seizoen telen en eten van eigen oogst. De tuin krijgt al weer meer idylische proportie. Aan de voorzijde van het huis bloeien de rozenstruiken en tal van andere bloemen. Er moet daar ook gewerkt worden aan het schoonmaken van de steentjes waar al weer het nodige onkruid in groeit en het snoeien van de rozenstruiken waar veel dood materiaal in zit. Werk zat dus, vandaag.
Het is weer een heerlijke zonnige dag en omdat het Hemelvaart is is de wereld in Zondag-modus en is het heerlijk rustig in het Zeeuwse.
Het model in kwestie ligt lekker lui in de tuin na een stevig ontbijt van brokjes, poezenmelk, paté van Sheba en poezensnoepjes. Die paté is echt een groot succes. Daar stijgt ze zo’n beetje van op. Daarna ging ze weer snel terug naar haar kindertjes, die nog steeds onzichtbaar in het groen verstopt zitten.
