Een planeertafel of vlaktafel is iets wat beslist in een drukkerij thuis hoort zoals ik die wil inrichten. Het principe stamt uit het jaar kruik en hoort helemaal bij mijn plannen met grafiek. Vandaag kwam Theo met zo’n kast aanzetten en samen hebben we hem het atelier in getild. Een hele worsteling, want zo’n gietijzeren blad weegt de wereld.
In de middag ben ik naar Sintepier (Nieuwvliet) gereden om een foto van de molen te maken om daar weer een tekening van te maken voor de meelzakjes van deze molen. Thijs is daar nu molenaar en laat me de hele molen zien. Als klap op de vuurpijl kreeg ik ook nog en zak oliebollenmix en heerlijke gebakken oliebollen. Mijn dag kan niet meer stuk.
Het eind van 2021 nadert en dan is het tijd voor het maken van toekomstplannen. En die zijn er. Het atelier wordt omgevormd tot een half grafisch, half schilder atelier. Het succes van de uitgave van het eerste boekje was de aanleiding voor deze verandering. Van een atelier bomvol met zooi ga ik over naar een atelier met ruimte en overzicht.
De komende tijd ga ik mezelf concentreren op het inrichten van het grafisch atelier. Stap voor stap worden nu de juiste elementen aan het atelier toegevoegd en ga ik met twee oude drukpersen proberen zelf boekjes te drukken in een exclusieve kleine oplage voor de freaks en de mensen die mij steunen in de toekomstige crowdfunding campagne voor de druk (bij de drukker) van het tweede boekje over Wiese (de gesel van het Land van Axel).
Het lijkt er op dat iedereen in slaap gevallen is. Ik kan niemand bereiken en mail wordt niet beantwoord. Het zal wel komen door de kerstvakantie en corona gelazer, maar lastig is het wel.
Met een stempel maak ik nieuwe enveloppen om het boekje (van de drieling van Terhole) te kunnen verzenden, want die waren op. Het is ook een drukproces, maar straks zal dat veel beter en mooier gedrukt kunnen worden met de Victoria pers.
Vandaag had ik weer eens een gelukkige dag. Voor de aandrijving van de Victoria Merkur pers heb ik een geschikte elektromotor nodig. Zie dat maar eens te vinden. Maar vanmorgen vroeg kreeg ik telefoon van John, onze letterfabrikant uit Philippine, die er een voor me had staan. Een macht van een mooie motor met een rol voor de riemaandrijving en een regulateur waarmee verschillende snelheden ingesteld kunnen worden. Die ben ik gelijk op gaan halen.
Nu moet ik nog een elektricien zien te vinden die 380 volt aan kan leggen naar het atelier. Ik heb er verschillende gebeld, hier in het dorp, maar die nemen de telefoon niet op. Een man uit Biervliet nam de telefoon wel op en die zit momenteel met corona thuis. Pas begin volgend jaar kan hier aan gewerkt worden.
De verkoop van boekjes via internet loopt nog steeds gestaag door. Het wordt tijd voor een nieuwe uitgave. Het verhaal over Wiese, de gesel van het Land van Axel. Dat boekje zal als eerste van de persen rollen in een exclusieve handgezette versie. Een kleine oplage naast de reguliere druk. Speciaal vervaardigd voor de donateurs van van die uitgave, want er komt ook weer een crowdfunding campagne. De handgezette versie wordt iets heel speciaals. Deze versie verschijnt eerst. Maar daar moet alles nog voor georganiseerd en geregeld worden. De teksten worden gezet met een Monotype machine en samen met de cliché’s voor de tekeningen gedrukt op de oude persen in het atelier. Een machtig mooi, maar ook erg arbeidsintensief, drukproces wat zich komend jaar zal moeten gaan voltrekken. Voor die exclusieve uitgave worden nieuwe tekeningen gemaakt en het boekje wordt met de hand gebonden. Dat hele proces kun je straks volgen op deze site.
Genieten van het leven. Van de eenvoudige dingen die het leven zo kunnen voorzien van een feestelijk randje. Vuur maken in je eigen huis, een eitje bakken van de kippen van de overkant. Je kunt het volstrekt onbelangrijk vinden, maar als je dergelijke handelingen intenser kan beleven is het leven ineens een stuk aangenamer dan wanneer je alleen maar op een knopje hoeft te drukken.
Tegenwoordig kun je al een eitje koken in een plastic apparaat met een stekker en een knop en, uiteraard, vele keuze mogelijkheden, waardoor je zo ver af bent komen te staan van het leven dat je elke betrokkenheid bij het koken van een eitje mist. Vandaag kook ik een Zeeuws eitje. Gelegd door de kippen van mijn overburen, gekookt in Zeeuws regenwater uit mijn regenput en het vuur is gemaakt met Zeeuws snoeihout. Het hele proces brengt me weer dichter bij het echte leven.
Zodra ik iets klaar ga staan maken in de keuken komt Milou er gelijk bij zitten. Alles wat ik eet moet haast wel lekkerder zijn dan wat zij eet. Althans dat denkt ze. Op dat punt is ze heel voorspelbaar. OP andere punten weer niet. Ik oogst mijn laatste winterpenen voor een heerlijk potje peeënstamp en ik heb vandaag lekker kunnen schilderen in het atelier.
De tijd van brandende kachels, oliebollen en snert is weer aangebroken. Zo heeft elk jaargetij haar hoogtepunten. Ik maak er wel weer een feestje van als ik de oliebollenkraam bij onze dorpssuper ontdek. Maar ik begin de dag met een radiopraatje bij Omroep Zeeland. Elsa, van ‘goedemorgen Zeeland’, belde me op om te praten over de drukpersen. Er was ook nog een foto van mij bij de pers nodig en die maakte ik uiteraard in mijn (Axelse) boerengoed.
Het is vrieskoud. Alles is bevroren. Zelfs het koffiemachien op de molen. Bij onze dorpssuper staan ze oliebollen te bakken en ik doe alle boodschappen bij de slager voor een heerlijke pan erwtensoep. Want daar is het nu echt weer voor. In het atelier ben ik gelukkig weer aan het schilderen geslagen, na een periode van opruimen en opknappen. Ik werk aan een schilderij wat ik al eerder heb opgezet.
Nadat ik de muur gestuct heb moet die natuurlijk mooi wit worden. Dat heb ik vandaag gedaan. Tot mijn zeer grote tevredenheid. Stapje voor stapje begint mijn atelier nu te veranderen in de richting die ik wil. Ruimtelijk, overzichtelijk en zonder al die zooi die ik om me heen had verzameld.
Ik ben nu officieel lid geworden van ‘Drukwerk in de marge’. Dat is een club waar ik me helemaal thuis bij voel met mijn oude persen en plannen met loden letters, inkt en papier. Om de aflegtafeltjes aan de pers te kunnen monteren moest ik eerst de juiste schroefdraad opsnijden. Gelukkig heb ik hier de juiste tap voor kunnen vinden. Zo kon ik eindelijk ook die mooie tafeltjes aan de pers monteren en is deze weer wat completer. Wat nu nog moet gebeuren is de trapinrichting voor de pers zien te vinden. Die zat er niet bij en die hoort er origineel op te zitten. Ik kan altijd nog kiezen voor een aandrijving met een elektromotor, maar ik heb liever de trapinrichting.
Het hout van de tafeltjes moet nog wel gerestaureerd worden, maar dat komt de komende tijd wel. Ik ga eerst weer schilderen.
