It’s difficult to explain in Englisch but in Holland we call her ‘Zeeuws meisje’ (Sealands girl). It was a character in a tv commercial for butter. A sweet Dutch girl in traditional dress explain us why we should buy that buter. Never understand it why I would do that, but she became a icon of ‘Good old Holland’. But in my painting ‘Zeeuws meisje’ is getting weird.
The picture on the right is a still from that commercial. Below a pack of butter she wanted to sell. It is not an old fashion home-made product, as presented in the commercial, but a mass produced Unilever item.
People in Sealand facing al long history in struggeling against rising seawater. They build our famous dikes and fight like hell to keep the water out of our country. But sinds a few years politcians decide to give up some of these lands in a proces of compensating nature for large building projects in the Belgium port of Antwerpen. It’s a long story but we benefit at least most when we give the water more space.
The ‘Zeeuwen’ (people of Sealand) are not amused with these plans and start giving resistance to the Dutch politics. They start protests.
Ontpolderen Nee. Flooding No!
It’s hard to explain to people who build dikes in a long time history to cut the dikes for flooding their land. They start getting angry. Very angry. The flooding disaster of 1952 is still in their minds.
The flooding disaster of 1953
As an artist I want to react on this situation. I understand the Sealanders very well but I also know that these plans create more stability. It’s very difficult to make a choice in situation but it needs a reaction.
I dicide to paint a very angry ‘Zeeuws meisje’. Her traditional dress is replaced by a pink dollydot. But the traditional Sealand juwelry is stil on her head and neck. In her hand she hold a machette. Not to spread butter on a bread but to cut politicians into pieces. The land around her is allready flooded. Far behind her you can see upcomming modern times in the horizon. Two towers of a nucleair powerplant in Doel (Belgium).
The traditional way of life is changed into a modern mixed life in sweetness and brutal killing. Zeeuws meisje is going weird. Just like people everywhere on the planet. They fight for the right to live on their own land and became rebels. Just like Taliban fighters, or Tamil tigers, or what other kind of extremists we have.
In the middle of a flooded landscape is a boundary pole still standing. It reminds us to a period in time we fight against rising waters and win our land back from the sea. This happend in 1905. More than 100 years ago.
The question now is who’s going to win this battle. The politicians or the people? I paint a situation to pay more attention on the situation now. It’s an old painting I started in 2010.
In dit schilderij pak ik een oud thema op over een zeer boos Zeeuws meisje. Het gaat om de ontpoldering van de Hedwige polder in Zeeuws Vlaanderen. In 1905 werd dit stuk Zeeland op het water gewonnen en nu willen politici het land aan het water teruggeven. Niet zonder reden want er spelen grote commerciële belangen (haven van Antwerpen) maar ook spelen nieuwe inzichten ten aanzien van waterbeheer en water huishouding een belangrijke rol. Het is verdomd moeilijk om dit aan Zeeuwen uit te leggen en daarom besloot ik een wild, maar vooral zeer boos, Zeeuws meisje te gaan schilderen met een levensgroot kapmes in haar hand.
Ze moet haar boerderij verlaten omdat haar land wordt ontpolderd. Met het grote kapmes zal ze geen boterhammetjes gaan smeren maar politici in stukken hakken. Ze heeft niets meer te verliezen en heeft haar voorbeeldige traditionele Zeeuwse kleding al aan de wilgen gehangen. De traditionele achteruitkijk spiegeltjes staan nog op haar hoofd en de bloedkoralen ketting hangt nog om haar hals. Maar dat is dan ook nog het enige wat aan haar historie herinnerd. Zeeuws meisje is boos. Heel erg boos.
De grenspaal herinnerd nog aan het jaar 1905 toen we nog land op het water wisten te veroveren. Het land om de paal heen is al prijs gegeven aan het water. Het is moeilijk uit te leggen aan mensen die de watersnoodramp van 1953 nog op hun netvlies hebben staan. Maar het verhaal heeft twee kanten. Als je je erin verdiept begrijp je beide partijen en wordt het heel moeilijk om een standpunt in te nemen. Maar verdreven worden van je huis en land geeft je een uitstekend excuus om extreem te gaan denken.
Zeeuws meisje is nu een rebel. Net als de Taliban of de Tamil tijgers, of wat voor andere groep extremisten je maar kunt bedenken. Ze hebben een heel goede reden om de wapens op te pakken. Ze hebben niets meer te verliezen en zijn tot alles in staat.
Ik begon ooit aan dit schilderij in 2010. Tijdens mijn atelierverhuizing kwam ik het weer tegen en ik besloot het af te gaan maken. Voorlopig zal ik er nog wel even mee bezig zijn. Ik werk hieraan tussen de opdrachten door en ik neem alle tijd om de juiste ingrediënten te vinden die ik voor dit werk nodig heb. Ik zoek nu naar een referentie aan ons verre verleden. Iets wat verwijst naar de steentijd. Ik denk aan een verlaten kampvuur of zoiets.
