Zondag is hier eigenlijk altijd een echte rustdag omdat er ten minste één dag in de week moet bestaan waarin niets moet. Zo’n dag is het vandaag dus ook, maar toch doe ik nog aardig wat. Bakken, braden, koken, schilderen en genieten van het leven.
In het atelier ben ik nog steeds aan het opruimen. Vandaag gingen de kasten leeg en werd het een enorme zooi. Er moet heel veel weggeknikkerd worden, maar niet alles. Dat is en blijft altijd een lastige klus. Wat wel en wat niet wegdoen? Maar er moet ruimte komen. Heel veel ruimte, want het atelier gaat veranderen.
Op de molen help ik Jelle met het maken van een stoffilterdoek voor de buil. Die waren ver versleten en met hagelnieuw doek kunnen we er weer een lange tijd tegen. Ik zet dat doek vast met gesmede stalen spijkertjes, zoals ik mijn schilderdoek om een spieraam span.
Thuis bak ik een cake van Zeeuwse vlegel meel. Dan blijkt dat ik een poes heb die cake lust. Een zwart-witte bedreiging voor mijn cake die echt super lekker is.
De dag is weer om gevlogen. Vandaag ging ik naar Schoondijke waar Natascha Dekker een hele echte landwinkel runt met heel veel producten van hun eigen land en uit hun eigen keuken. Zij telen ook het Zeeuwse Vlegel graan en verkopen uiteraard ook het Zeeuwse Vlegel meel en bakmixen. De landwinkel blijkt ook een poezen paradijs te zijn.
Na Schoondijke ging ik helemaal naar de andere kant va het Zeeuws Vlaamse paradijs. Naar St Jansteen om het poezenschilderij af te leveren bij de nieuwe eigenaresse. Daarna ben ik verder gaan werken aan het schilderijtje van mijn eigen poezenbeest.
Het schilderij met de twee katjes (Kattekus) is ingelijst en helemaal afgewerkt. Klaar om af te gaan leveren bij de koopster. Dat ga ik morgen doen. In het atelier werk ik verder aan het portretje van Milou (Happy house) en het schilderij over de zwevende kiezer.
Langzaam maar zeker ben ik weer hele dagen aan het werk in het atelier. De laatste tijd heb ik veel afspraken gehad buiten de deur en ook de verbouwing van de keuken heeft me lang van mijn eigenlijke werk afgehouden. Het atelier ruimt al aardig op. Er komt steeds meer ruimte en de veranderingen zullen ook hier spoedig zichtbaar gaan worden.
Vandaag een stukje film over deze dag zonder uitleg of ander gewauwel. Gewoon alleen maar beeld. Het is zo’n beeldverslag van het verloop van zo’n dag.
Ik zoek op internet uit wat ik nodig heb voor het aanleggen van een rook-afvoer-kanaal, zoals dat officieel heet, voor het kacheltje van Pierre Janssen. De prijzen verschillen nogal en door de vele aanbiedingen zie je de bomen in het bos niet meer. Maar ik heb een plan.
In het atelier werk ik aan drie schilderijen en ben ik begonnen met het maken van een lijst voor het poezenschilderij. Dat werk gaat binnenkort uitvliegen naar een heel blije dame die er al een prachtig plekje voor gevonden heeft.
Het atelier gaat op de schop. Het moet er een stuk gezelliger worden, want dat is het nu niet. Het is geen plek om even lekker te gaan zitten en dat moet het wel worden. Met de voorgenomen veranderingen komt er nog een verandering bij. De warmtebron. Dat is nu een gaskachel, maar dat wordt een oude kolen kachel. De kachel van Pierre Janssen. Die wilde ik al eens in gebruik gaan nemen, maar met de huidige stijging van de gasprijzen is dat ineens een speerpunt geworden. Hoe ik dat ga doen kun je volgen in de filmpjes.
Als ik meel ga halen op de molen ben ik niet de enige. Er is een kleine stormloop op meel, de laatste tijd, volgens onze molenaar, want de gasprijzen gaan drastisch omhoog. De bakkers moeten dan wel hun broodprijzen mee laten stijgen en dat betekent dat brood duur wordt. Thuisbakkers grijpen nu naar het meel van de molen. Ikzelf ga morgen weer een broodje bakken in mijn houtgestookte Rayburn. Mijn huisje is al van het gas af, maar mijn atelier nog niet. Dus ga ik daar maar eens kijken om na te denken over een goed plan met een prachtig kacheltje wat ik daar al heb staan. Notabene het kacheltje van Pierre Janssen.
Het wordt weer kouder en de kachel gaat weer aan. Vandaag was het niet echt koud, maar Milou ging voor de kachel zitten wachten tot ik die aan zou steken. Verder ben ik bezig met het ontwerp van een etiket voor Hoekse appel cider. Dat moet een echt Hoeks feestje worden en het zou er zelfs toe kunnen leiden dat door deze actie ooit nog onze kerkklok terug komt naar het dorp. Die is in 1798 door Franse soldaten uit de kerktoren gehaald. Voor straf, omdat die toen niet meer geluid mocht worden. Vanaf die tijd hangt de klok in Axel. En daar zijn wij het natuurlijk helemaal niet mee eens.