Terhole is iets bijzonders. Dat zie je al als je er langs rijdt. Dan zie je een kerktoren en een prachtig huis tussen het landelijk groen. Als je even de moeite neemt om van de doorgaande weg af te wijken en door Terhole heen te rijden zie je meteen wat ik bedoel. De echo’s naar het verleden zijn hier nog zichtbaar. De rust van weleer heeft het dorp nog in haar greep. Schilderachtige plekjes zijn nog zichtbaar tussen de oprukkenden bouwvervuiling van de moderne tijd. Die bouwvervuiling is ook hier aanwezig, maar minder schadelijk dan elders. Wat me vooral boeit is de atmosfeer. Die atmosfeer was de ideale setting voor mijn boekje over het verhaal van de drieling van Terhole.
Het dorp heeft de charme van een Frans dorp waar de tijd geen haast heeft. De menselijke maat is hier voltallig aanwezig. De enige winkel die nog open is is die van Slagerij Bracké. Een echte plattelands kwaliteitsslagerij. Hier haal ik voor de laatste keer Hachee. Want na deze aankoop is de winkel waarschijnlijk voor goed gesloten. Hier was mijn boekje te koop. Ik weet dat mensen van ver hier naar toe kwamen om alles met eigen ogen te aanschouwen. Vanuit Limburg, Gelderland en zelfs Friesland. Wie het boekje gelezen heeft wil dat met eigen ogen zien en beleven. Hoe het nu verder gaat met de winkel in Terhole is nog de vraag. Er zit iets aan te komen in de zin van opvolging, heb ik begrepen. Ik hoop nu van harte dat dat gebeurd.
Met de verovering van zalige hachee is ook het laatste verkooppunt van het boekje in Terhole komen te vervallen. Ik zoek nog wel naar een nieuw verkooppunt omdat ik nu weet dat het voor buitenstaanders erg leuk is om hier het boekje te komen kopen. Dus mocht iemand in Terhole een goed idee hebben, dan hoor ik het graag.
Als ik wegrij uit het dorp moet ik even stoppen voor een slome zwart-witte poes die op z’n gemak de weg oversteekt. Het dier heeft geen haast en geen tijd en laat precies zien wat ik bedoel. Met een dubbel gevoel rij ik naar huis. Ik zal Slagerij Bracké heel erg gaan missen. En ik zal de enige niet zijn. Toch zal ik hier nog vaak komen. Zomaar om even de sfeer te proeven en om even geen haast en geen tijd te hebben.
