Vandaag heb ik ‘La femme de falaises’ afgeleverd bij Art Gallery Pot. Het heeft een heel mooi plekje gekregen in ‘mijn eigen’ hoekje wat nu al iets verder is uitgebreid.
Met dit schilderij ben ik het hoekie om gegaan en nu hangt er werk van mij in een volgende toonzaal.
Leuk om ook te vermelden is dat de nieuwe kunstgids/catalogus van Pot is uitgekomen waar ook werk van mij in staan. Deze gids kun je in handen krijgen via Brenda, als je Pot bezoekt en even naar haar galerie toe loopt op de derde etage.
Banner en wegwijzer in de winkel
Het is weer een schitterend gidsje geworden vol met prachtige foto’s over de kunst van Pot en natuurlijk het geweldig mooie design interieur. Door de hele winkel heen, en die is enorm groot, tref je kunst en design aan. Helemaal boven zit de galerie. Via banners en wegwijzers vind je die vanzelf.
Het mooie hiervan is dat je al snel kunt zien hoe een werk in een interieur past. Wat kunst met je interieur kan doen en hoe je eigen ‘lifestyle’ creëert met een mooi schilderij of een beeld. ‘La femme de falaises’ hangt er dan ook gelijk schitterend. Ik ben trots als ik dat zo zie en dan moet ik alvast een beetje afscheid nemen van dit werk. Maar wel met ene zeer goed gevoel.
De krijtrotsen van Claude Monet
De krijtrotsen bij Etretat hebben al eeuwen lang een magnetische aantrekkingskracht op toeristen en kunstenaars. Claude Monet maakte ze nog beroemder dan ze al waren e na zijn serie schilderijen over deze bijzondere kliffen kwam er een ware stroom toeristen op gang. Elke zichzelf respecterende kunstenmaker ging er die zelfde rotsen zitten schilderen en waande zich dan even net zo beroemd als de grote Franse meester.
Mijn versie van deze rotsen is vandaag naar Art Gallery Pot verhuisd. Ik heb ervoor gekozen om deze rotsen in een wat meer verhalende sfeer neer te zetten omdat ik nu eenmaal altijd iets wil vertellen met mijn werk. Meer dan alleen het plaatje. Ik ben in dit geval op zoek gegaan naar een combinatie van vrouwelijk schoon, de haast magische aantrekkingskracht van de krijtrotsen en iets sprookjes-achtigs.
De twee uitstulpingen gezien vanuit de lucht
Ter plaatse bestaan er twee boogvormige uitstulpingen in de krijtrotsen. Een fragiel en een robuust exemplaar. De dame in het schilderij staat op de de stevige uitstulping en kijkt uit over de kust en de fragiele boog, zoals je kunt zien op de foto links. Dit kun je alleen maar zien vanaf zee of wanneer je een vogeltje bent. Beide uitstulpingen zijn veelvuldig vastgelegd door schilders, tekenaars en fotografen. Maar de dame op het schilderij ziet dat niet.
Zij ziet de situatie zoals op de foto hierboven. Wat je dan ook ziet is de bebouwing, in de rechter bovenhoek, dat deze plek meteen minder magisch maakt. Het oplevende toerisme heeft van deze plek meer een pretpark-achtig karakter gegeven waardoor het vrijwel onmogelijk wordt om een foto, als hierboven, te kunnen maken. Normaal gesproken is deze plek overspoeld door mensen die denken dat ze de rotsen kunnen zien zoals hierboven.
Voor het schilderij heb ik bewust gekozen voor afwezigheid van menselijke aanwezigheid. alleen de dame in kwestie is present als een mooie toverfee uit ver vervlogen tijden. Zo krijg je als toeschouwer de kans om bij deze prachtige situatie weg te dromen en je eigen verhaal te gaan verzinnen.
Anne Mannaerts, van Galerie Lokaal 54, had ervoor gezorgd dat we qua lunch niets tekort kwamen. Lokaal 54 is tevens kunstcafé en de plek waar alle lijnen samenkomen op het gebied van kunst en cultuur in het oude centrum van Terneuzen.
