Het is groot feest in het atelier. Alsof Sinterklaas langs is geweest. Zo voelt het echt. Ik hou me vandaag natuurlijk bezig met het inruimen van een deel van de drukkerij van Arjaan. Zo kan ik mooi alles goed bekijken wat ik gisteren, samen met Karel, heb opgehaald. Alles is zo bruikbaar en zo inspirerend.

Gisteren zag ik ook een deel van het werk van Arjaan. Prachtige boekjes. Zo wil ik het straks ook gaan maken. Ik had er iets te weinig tijd voor om alles goed te kunnen bekijken, maar wat ik zag gaf me wel een extra stimulans om keihard aan de slag te gaan met mijn grafische plannen.

Vandaag was het voor mij echt een feestdag. Ik mocht, samen met Karel, een begin maken aan het verhuizen van de drukkerij van Ajaan. Hiermee kan ik direct aan de slag voor het drukken van mijn eigen boeken. Ik neem eigenlijk het stokje van Arjaan over. Hoe mooi is dat? Nu kan ik de complete verhuizing gaan plannen waar ik morgen gelijk mee ga beginnen.

Bij het maken van en boek komt nog zoveel kijken dat ik er voorlopig nog wel even mee bezig zal zijn eer ik echt tot drukken over kan gaan, maar stap voor stap verzamel ik alles wat ik nodig heb bij elkaar. Vandaag zijn er initialen naar me onderweg gegaan via de post. Helemaal uit Groningen. Die initialen heb ik nodig om de juiste letter te plaatsen in het zetsel voor de pagina’s van het Wiese-boek. En morgen ga ik, samen met Karel, naar Utrecht om bij Arjaan te gaan kijken hoe we zijn drukkerij naar het Mauritsfort kunnen gaan verhuizen. Dat wordt een hele operatie en dat moet goed voorbereid worden. Met al die spullen kan ik eindelijk echt gaan drukken.

Het zijn best spannende tijden. Er gebeurt veel. Ik ben aan het verbouwen, mijn atelier aan het inrichten, ik ben aan het schilderen, tekenen en zetwerk aan het maken en nog heel veel meer. Een fantastische tijd.

Het werd laat vandaag. Ik kreeg onverwacht, maar zeer gezellig en leerzaam, clown-technisch bezoek waardoor de tijd voorbij vloog en ik het filmpje helemaal vergat af te maken en te posten. Maar beter laat dan nooit. Vandaag bedacht ik me dat ik zowel moest werken aan de bouw als in mijn atelier. ‘s-Morgens in de bouw, ‘s-middags in het atelier. Dat ga ik de komende tijd proberen. Als het niet regent kan ik bouwen, als het regent zit ik in het atelier. We gaan het zien.

Overal waar ik kijk kan ik wel inspiratie vinden. Voor een nieuw verhaal, voor een neiuw schilderij of voor een nieuwe pan soep. Die inspirerende omgeving maak ik zelf. Overal waar je straks komt zal straks de inspiratie vandaan komen die ik nodig heb om te creëren. De bouw van het huisje is daar onderdeel van, maar het atelier ook. Aan alles wordt nog gewerkt. Vandaag niet, want het is pokkenweer. Dan ga ik inspiratie opdoen bij de Rayburn.

Met de komst van de complete drukkerij van Arjaan gaat er straks in het atelier wel het nodige veranderen. Er moet ruimte gecreëerd worden om alles te kunnen herbergen en daar ben ik gisterenavond druk mee bezig geweest. Met een rolmaat en pen en papier heb ik een redelijk goed overzicht in elkaar kunnen knutselen.

Het gaat er straks zo uitzien, als op de tekening hierboven. Met de Eickhoff proefpers van Arjaan kan ik al de nodige opdrachten, die hier klaar liggen, af gaan werken. Voor de Albion pers en de Victoria pers zit ik nog steeds te wachten op cruciale onderdelen. Dat blijkt echt veel moeilijker te zijn dan ik had verwacht. Die zoektocht kan ik straks in alle rust voortzetten. Toch zullen beide persen moeten gaan draaien. Voor de Albion pers zit ik nog te wachten op een tympaan en een frisket. Als dat er is kan ik daar het Wiese-boek op gaan drukken. Beide onderdelen zijn al in de maak. Voor de Victoria Merkur pers zit ik nog steeds te wachten op een pedaal. Het pedaal wat me in het vooruitzicht was gesteld lijkt meer en dooie mus te zijn, vrees ik. Daar ga ik ook niet meer op zitten wachten. In het ergste geval moet er een pedaal gemaakt worden. Want op die pers wordt straks het poezenboekje gedrukt. 500 exemplaren. Dat zou eventueel ook kunnen met de pers van Arjaan, maar de Victoria werkt nu eenmaal veel sneller.

Eindelijk, eindelijk, eindelijk. Ik ben weer terug in het atelier na een maand lang verbouwen. Dit heb ik ontzettend gemist en ik kan meteen aan de slag met grafisch werk wat hier al veel te lang ligt te wachten. En aan het eind van de dag kwam er een fantastisch mooi bericht binnen van Arjaan van Nimwegen. Hij gunt mij zijn oude drukkerij. Drie zetbokken met elk 20 kasten vol prachtige fonts, waar onder mijn favoriete Holland Mediaval, en een machtig mooie Eickhoff proefpers waar ik meteen op aan de slag kan. Mijn dag kan niet meer stuk.

Dat is zo’n pers als hierboven afgebeeld. Een cilinder-pers waar ik meteen mee aan de slag kan.

Vandaag was het een beetje een bijzondere dag. Op 22 Augustus begon de sloop van het oude dak en het leggen van de vloer voor de nieuwbouw. Vandaag precies een maand geleden begon de opbouw van de etage boven de keuken. Vandaag leg ik ook de laatste rode pan op z’n plek en kwam Johanna met een fles rode wijn langs om hierop te toasten.

De komende dagen gaat het regenen en omdat ik dan niet door kan werken aan de bouw ga ik weer terug naar het atelier. Terug naar de olieverf en drukinkt. Penselen en pallet en loden letters en insluitstukken. Maar ik ga ook tekenen.

Voor het poezenboekje. Het boekje over het (veel te korte) leven van Milou. Daar moeten nog de nodige tekeningen voor gemaakt worden en hoewel de tekst klaar is wil ik daar ook nog een beetje aan sleutelen.

De bouw van de nieuwbouw boven de keuken is bijna klaar. Bijna, maar dus nog niet helemaal. Ik ben vandaag, samen met Leo, bezig geweest om het lood voor de schoorsteen in orde te maken. Dat viel niet mee. De schoorsteen is net iets te kort. Daarom besluiten we er twee rijen extra op te metselen en de binnenpijp iets te verlengen. Uiteindelijk worden het drie rijen met stenen en als alles goed droog is kunnen we morgen verder met het inleggen en in vorm kloppen van het lood. Omdat ik nu niet verder kan met de hoofdbouw ga ik alvast beginnen met het leggen van betonblokken voor de fundering van de serre. De bouw daarvan zal beginnen zodra de hoofdbouw klaar is.

Tussen de bedrijven door oogst ik een deel van alle appeltjes. Elstar. Een zalig appeltje wat nu echt rijp is. Een kruiwagen vol. Ook oogst ik wat prei om daar een heerlijke avondmaaltijd van te bereiden. Prei als créme. Met een beetje oude kaas er doorheen.

Omdat mijn site enkele dagen uit de lucht was deel ik vandaag de twee filmpjes die ik niet heb kunnen posten. De eerste was een filmpje over de verbouwing (uiteraard) waarin ik je laat zien hoe we de nok van het dak aan het leggen zijn.

Het tweede filmpje is die van gisteren waarin ik uitleg hoe je snel rijk kunt worden door de prijs van schilderijen aan de prijs van gas te koppelen. Dakpannen zijn bijvoorbeeld aan die prijs gekoppeld. Dat kreeg ik te horen bij Wijfels, onze IJzendijkse dakpannen koning, die me negen nokpannen leverde die ik keihard nodig had om het dak dicht te krijgen. Verder neem ik je mee in mijn zoektocht naar een toekomstbestendige verwarming van mijn huisje (en atelier). Het plan was om een pelletkachel aan te schaffen. Zo’n pellet-centrale. Een lelijk ding die de vloerverwarming verzorgd. Maar ook pellets zijn an de gasprijs gekoppeld en ineens drie keer zo duur geworden. Ook dat is dus geen alternatief meer. Maar ik heb nog steeds een Rayburn fornuis.

Mijn Rayburn fornuis. Die kan mijn hele huis gaan verwarmen.

Die heeft een boiler (die er nu niet inzit omdat die anders droog, en dus kapot, gestookt wordt) Daarmee kun je vijf tot zeven radiatoren van warm water voorzien. Maar zeker ook vloerverwarming. Plus je kunt er heerlijk op koken en er de lekkerste broden mee bakken. Die is dus toekomstbestendiger dan al die mooie verzinsels van grote bedrijven en een overheid, want hout is niet gekoppeld aan de gasprijs. Hout hoeft niks te kosten. Hoe je dat doet ga ik je nog wel eens uitleggen. Maar eerst verder met de bouw. Ik ben al een heel eind, maar nog lang niet klaar. Als alles klaar is ga ik het atelier weer in om de achterstand weg te werken.