Mosterdveld bij Magrette 100 x 160 cm.
Op de laatste dag van 2017 krijg ik nog een leuk telefoontje van Brenda, de galeriehoudster van Pot Interieurs, met de mededeling dat het schilderij ‘Mosterdveld bij Magrette‘ is verkocht. Hiermee sluit ik het jaar wel heel fortuinlijk af.
Op het moment van schrijven is de sneeuw al weer weg. Behalve, die op de oliebollen. Die komen van onze eigen dorpsbakker en zijn onweerstaanbaar lekker. Op dit moment zit ik midden in de verbouwing van mijn keuken. Die ga ik de komende tijd in de oude staat terugbrengen. De staat van rond 1901 – 1930. Alle moderne zooi wordt vervangen door mooi authentiek materiaal. Zo komt het granieten aanrechtblad weer terug. Die kreeg ik laatst van Toine Fikken uit Breda en ook komt de oude handpomp terug waarmee water uit de waterput opgepompt kan worden.
De waterpomp hangt al. Alle jaren ’70 tegeltjes zijn van de muur gehakt en die van de vloer volgen spoedig. Op de vloer komen de oude zwart-witte wiebertjes tegels terug met een zwarte rand van tegels langs de muren. Iedereen zal wel begrijpen dat er op het moment weinig wordt geschilderd. Maar dat hoop ik komende week weer op te kunnen pakken als de ergste verbouwingszaken zijn opgelost.
RTL 4 streek neer in Oudewater en dus ook bij Galerie Sille waar ook mijn werk te zien (en te koop) is. In een flits komt ook nog even Ballunatics 8 in beeld. Behalve werk kopen kun je het hier ook huren. Dat laatste is erg handig voor het geval je twijfelt of moeilijk een keuze kan maken.
Hier in Hoek gebeurd van alles. Ik ben mijn atelier aan het inrichten als schilderatelier en houtwerkplaats. Dat is nodig om straks het drieluik en altaarstuk te kunnen gaan maken voor het Mathilde schilderij/drieluik.
Helaas kan ik daar weinig van laten zien om de verrassing te behouden voor de onthullingsceremonie op 7-7-2018. Maar dat er hard aan het drieluik gewerkt wordt kan ik wel verzekeren.
Daarnaast ben ik ook actief aan het werk aan mijn (landelijke) keuken. Ik maak schetsen om te zien hoe ik met de beperkte ruimte een optimale inrichting kan scheppen.
Ik weet exact wat ik wil en ik kan alles zo intekenen, maar het blijft een hele puzzel. Met de nieuwe machines die ik heb aangeschaft kan ik ook al mijn schrijnwerk voor de keuken maken. Dat gaat nu een beetje gelijk op.
In het atelier begint nu de houtwerkplaats steeds beter zichtbaar te worden met de nieuwe machinerie. De draaibank had ik al, maar de afkortzaag en de stofafzuiging zijn nieuw. Een lang gekoesterde wens begint nu langzaam in vervulling te gaan. Ik heb straks een atelier waar ik alles aan kan pakken wat in mijn creatieve brein op komt. Primair natuurlijk voor de kunsten, maar tegelijk ook voor het verder verfraaien en voltooien van mijn specifieke woonwensen.
Het is al weer even geleden dat we hier rondliepen om te genieten van de prachtige locatie, het kerkje en de kunsten, maar gisteren kwam die gelegenheid er weer. De aanleiding was de expositie van Jos van Riswick. Samen met Ineke ben ik daar gaan kijken, bijpraten en verwonderen.
Zoals je op de foto’s kunt zien was het een druk bezochte tentoonstelling met goed publiek en erg leuke gesprekken. Zoals te verwachten viel zagen we overal rode stickertjes op de prijskaartjes staan. Wie iets wil kopen moet er dus snel bij zijn.
Het schilderijtje waar ik mijn oog op had laten vallen. Helaas was het al verkocht.
Het schilderijtje wat ik graag had willen kopen was dus al verkocht. We konden er alleen maar naar kijken, maar ik verwacht dat ik nog wel eens een herkansing zal krijgen.
Het kerkje van Persingen is wel een van mijn lievelingsplekken in Nederland. Het heeft op mij een haast magische aantrekkingskracht en ook Ineke heeft een bijzondere band met dit prachtige monument in dit haast on-Nederlandse landschap. Het ligt op een heuvel langs de rivier en vlak bij de Utrechtse heuvelrug en het verwonderd me niets dat hier in het verleden al veel schilders zijn neergestreken om deze plek voor eeuwig vast te leggen.
Lichtstudie van het Kerkje van Persingen. 40 x 60 cm.
Samen met Ineke maakte ik er ooit deze licht studie. Die hangt nu, prachtig ingelijst, bij Via Mioni te Breda (Zie ‘Waar te koop‘). En ik maakte er toen ook het schilderij ‘Toegang tot het kerkje’ dat te zien, en te koop, is bij Pot Interieurs te Axel (Zie ‘Waar te koop‘).
Het kerkje is echt zo’n inspiratiebron waar ik nog wel vaker van zal gaan schilderen. Maar we lopen er ook al weer over te denken dat we samen hier weer gaan exposeren.
Toegang tot het kerkje. 80 x 120 cm.
Nu is het vooral de beurt aan Jos. We genieten van de bijzondere treffende en scherpe wijze van weergave van zijn favoriete onderwerpen die we normaal gesproken alleen voorbij zien komen op facebook en op zijn site. In het echt is alles nog mooier en kun je het intenser beleven dan op zo’n digitaal plaatje.
Behalve stilleven-schilder is Jos ook een voortreffelijk portretschilder. Hij heeft dus ook enkele van zijn portretten meegebracht, waaronder het portret van een militair die ik hem op facebook zag maken. Dit portret doet me denken aan de schilderkunst van weleer toen koningen en veldheren werden geportretteerd door de Hollandse meesters om die portretten vervolgens op te hangen in kastelen en paleizen om hen eeuwig te kunnen blijven herinneren. Het was een privilege wat alleen was toebedeeld aan mensen die op de een of andere wijze naam hadden gemaakt en het zich financieel konden permitteren om zich te laten vereeuwigen.Pietje Puk van om de hoek kon dat wel vergeten.
De groep mensen die zich vandaag de dag laten portretteren is veel groter dan toen. Je ziet dan ook vaak mensen op doek verschijnen waarvan je je af kunt vragen wat ze op dat doek doen. Daarom vind ik het zo boeiend dat Jos deze veldheer heeft geportretteerd. Je hoeft je niet af te vragen wat hij op doek doet. Ook al weet je werkelijk niet wie hij is. De houding, de lichaamstaal, de blik en natuurlijk het uniform, laten zien dat hier iemand staat die een stukje vaderlandse (krijgs)geschiedenis heeft geschreven.En ook al zou dat niet zo zijn, dan kun je je daar vast wel iets bij voorstellen.
Het kerkje van Persingen bood weer eens de aanblik van een waardige tentoonstelling, want ook Jos schrijft geschiedenis. Als hij iets publiceert op YouTube over zijn werk zie je gelijk hoeveel mensen hier naar kijken. Erg leuk vond ik dan ook dat hij ook een onvoltooid portretje liet zien. Het stond opgesteld in een nis van het kerkje om zich te laten ontdekken.
De verbinding met de geschiedenis van de Nederlandse schilderkunst en de traditie van het schilderen is met dit kleine onvoltooide portretje meteen gelegd.
Het is dan ook geen wonder dat zijn expositie druk werd bezocht. Op YouTube kun je een hoop van zijn filmpjes bekijken en bewonderen. Wij hebben in iedere geval weer eens enorm kunnen genieten van een van de huidige Hollandse meesters die je nog gewoon tegen het lijf kan lopen.
Ooit startte ik mijn houtwerkplaats. Strikt gescheiden van het schilderatelier, om te voorkomen dat er stof in de verf terecht zou komen. Maar nu ik ga beginnen aan de grote klus met de bouw van het altaarstuk voor het Mathilde-drieluik brak het moment aan om die twee werkplaatsen toch samen te voegen.
De vloer moet vrij komen en er komen nieuwe machines bij voor houtbewerking. Een tafelfrees machine en een heel serieuze afkortzaag.Tevens moet er dus ook stofafzuiging komen en daarvoor is een speciale afzuiginstallatie besteld. Al met al een heel karwij om dit in één ruimte onder te brengen zonder dat het een het ander in de weg staat.
Nu is het een grote puinhoop. Overal staat troep en ik moet veel weg gaan knikkeren wat hier al lang in de weg staat. Maar het overzicht begint te komen en ik verwacht dat ik in het nieuwe jaar de hout werkplaats weer vol in gebruik kan nemen.
Vandaag heb ik, bij Pot Interieurs te Axel, nog net op tijd even afscheid kunnen nemen van een van mijn favoriete schilderijen. De Zwarte Madonna. Dit werk is verkocht aan Belgische klanten die mij op een heel goed idee brachten voor een volgend schilderij wat ook bij Pot terecht zal komen.
De zwarte Madonna. 120 x 180 cm.
Dit werk heeft de afgelopen tijd de nodige bekendheid gekregen en werd tot zelfs in New York gezien. Na een omzwerving langs tal van exposities kwam het werk uiteindelijk bij Pot Interieurs terecht waar het perfect op zijn/haar plek hing tussen de meest prachtige design interieurs.
Vandaar was het dan zover dat Brenda, de galeriehoudster bij Pot, het werk keurig inpakte en klaar zette voor een laatste reis richting de Belgische klanten. Voor mij nog en laatste kans om het hier te zien en er afscheid van te nemen.
Vandaag, 10 December 2017, viel er sneeuw uit de lucht in Hoek. Je krijgt hier dan automatisch een soort 3D kerstkaart. Op de foto hierboven zie je mijn huisje en de straat. Binnen staan de kachel en de Rayburn aan en worden er heerlijke broodjes gebakken. Van schilderen komt vandaag niet veel terecht omdat ik de hele dag ga zitten genieten van de sneeuwval en de ontzettend goede sfeer in huis. Ik maakte er het onderstaande Time-Lapse filmpje van.
Het vele werk aan het Mathilde-drieluik heb ik even onderbroken voor de ‘Schone schijn expositie’, die ik straks met Ewald (Sorbi) en Isilareina (Ineke Reina Wiersema) in de Casteelse Poort te Wageningen ga houden. Het thema van die tentoonstelling gaat over de schone schijn die wij allemaal ophouden op, bijvoorbeeld, social media.
Een oud werk, waar ik niet echt meer mee verder kon, bleek een uitstekende basis voor het titel schilderij wat ik voor deze expositie wil gaan maken. De tijd dringt en blijft dringen. Ik werk nu al maanden volgens een strak schema om alles op tijd af te krijgen. Dus vandaar dat ik het werk aan het drieluik even heb onderbroken om dit werk af te kunnen maken.
Maar ook het werk aan het drieluik, en het altaarstuk, zijn nog in volle gang. Daar publiceer ik nu niet veel meer over omdat het een verrassing moet blijven voor de onthulling op 7-7-2018 in Terneuzen. Maar ik kan alvast wel verklappen dat het een heel erg bijzondere toevoeging gaat krijgen.