De laatste tijd heb ik natuurlijk veel tijd gestoken in de ontwikkeling van mijn grafisch atelier en dat ging ten koste van het schilderen. Er moest, en moet nog steeds, verbouwd worden, de Albion press kwam vanuit het Grafisch Lyceum te Rotterdam naar mijn kunstenmakerij te Hoek, de Victoria Merkur pers heeft de nodige aandacht gekregen en zal nog wat aandacht nodig hebben voor die ook echt mee kan draaien en dan is er weinig tijd voor mijn belangrijkste vorm van bestaan. Schilderen. Maar vandaag ben ik daar weer volop mee bezig. Wel maakte ik nog even een indruk van de eerste pagina van het Wiese boek. Een zogenaamde preeg. Machtig mooi om al die letters zo in het papier te zien staan.

Een ander dingetje is dit. Drie schilderijen werden kort achter elkaar verkocht via Art Gallery Pot te Axel. Dat is lang geleden dat iets dergelijks gebeurde. Zeker met al het corona gelazer. Nu moet ik ook weer hard aan de slag voor Pot. Maar eerst moet het portret nog af, waar ik nog steeds niet helemaal tevreden over ben, en het schilderij over de zwevende kiezer. Dat laatste moet deze maand af zijn, dus, werk zat, hier in het atelier.

Het maken van een preeg (blinddruk of letters in het papier drukken zonder inkt) vind ik iets moois. Morgen krijg ik de mensen van de PZC op bezoek voor een artikel over mijn avonturen in de krant en dan wil ik zeker weten dat ik hen iets moois kan laten zien. Morgen ga ik dus weer even drukken op de Albion press uit 1858. De titelpagina van het Wiese boek.

Het zal jullie vast niet ontgaan zijn dat er grote veranderingen plaats vinden in het atelier. Dat heeft alles te maken met het opzetten van mijn grafisch atelier waar ik de helft van mijn beschikbare ruimte voor in zal gaan richten, dit jaar. Het begin is gemaakt, maar er moet nog veel gebeuren.

Met de komst van de oude Victoria Merkur drukpers ben ik een nieuwe weg ingeslagen die niet helemaal nieuw voor me is omdat ik natuurlijk ook een grafische achtergrond heb. Het schrijven, illustreren en uitgeven van boekjes met prachtige streek,- en spookverhalen was er de aanleiding voor om deze stap te zetten. Daarmee kwam een eind aan het chaos atelier waarin eigenlijk alleen geschilderd werd. Straks overheerst de ruimte, de rust en het overzicht om mooie dingen te gaan maken.

Het schilderatelier blijft uiteraard bestaan. Naast het grafisch atelier zal ik ook blijven werken aan schilderijen. ‘De schilderhoek’ is nu van rechts naar links verplaatst. Ook het maken van mijn eigen lijsten zal blijven bestaan, maar de houtwerkplaats zal niet meer in dit atelier plaatsvinden. Dat heeft te maken met de onverenigbare situatie met stof en natte olieverf. Dat bleef problemen geven en daarom verplaatste ik de houtwerkplaats naar de Pipo-wagen naast het huisje. Daar kan ik ongehinderd stofwolken produceren.

Het grafisch atelier gaat meer ruimte innemen. In de toekomst wil ik me hier bezig gaan houden met ambachtelijk drukwerk en ambachtelijk boekbinden voor de speciale uitgaven van mijn boeken en kunstdrukwerk. Leuk detail van deze inrichting is dat zowel de bordsnijtafel als de planeertafel afkomstig zijn van Drukkerij van Aken uit Terneuzen. Zo kwam een klein stukje Terneuzense geschiedenis hier weer samen en kan ik dit prachtige gereedschap opnieuw bij het dagelijks leven betrekken.

Het opruimen van het atelier kostte me meer moeite dan ik had verwacht. Ik had veel meer troep om me heen verzameld dan ik voor mogelijk had gehouden. Het opruimen daarvan ging me soms aan het hart, maar ik weet wat ik er voor terug krijg.

De Albion press uit 1858

Het is nu nog even wachten op de komst van de Albion press. Die staat nog steeds in Rotterdam bij het Grafisch Lyceum. Door corona gelazer kon ik die destijds niet verhuizen, maar dat gaat spoedig gebeuren. Met deze pers zal het meeste drukwerk voor de boeken gemaakt gaan worden. Dat wordt nog een heel avontuur, maar ik ben er nu klaar voor.

Ik kom nog steeds handen tekort. Er moet nu echt geschilderd worden en er liggen ook nog heel veel klusjes te wachten. Ik maak er maar een combinatie van.

Eindelijk heb ik weer eens een dag lang in het atelier doorgebracht met schilderen. Dat werd hoog tijd, want er ligt hier een hoop werk te wachten op afwerking.

Schilder locaties kun je in mijn directe woonomgeving heel makkelijk vinden. Ik hoef er alleen maar de deur voor uit te lopen. Op dit moment wordt het graan van het land gehaald en dat is zo’n moment wat ik prachtig vind. Dat wil ik gaan schilderen.

In het filmpje hierboven zie je hoe ik vandaag op verkenning uitging. Ik zag de meest prachtige plekjes rondom mijn dorp. Het is lastig om een keuze te maken en ik maak ook foto’s voor een compilatie die ik nog eens in het atelier wil gaan schilderen. Maar eerst op locatie werken.

Ik werk vandaag de laatste zaken af aan het ‘Schelde schilderij’. Op wat klein finishing touch werk na is het klaar. Nu mag het drogen en dan kan er een laagje (retouche) vernis overheen.

Ook het kastje, wat boven de waterpomp in de keuken komt te zitten, is geschilderd en kan nu lekker drogen.

Vandaag geen verbouwingsactiviteiten maar gewoon weer een hele dag aan het werk in het atelier. Ik werk aan het ‘Schelde schilderij’ wat ik vandaag ver wil zien te voltooien.

Dat lukte vrij aardig. Morgen ga ik het zonlicht in het water zien te schilderen zoals ik het gezien heb toen de opening plaats vond van de Boulevard van Schoonheid & Troost. Dat prachtige zonlicht zie je niet elke dag. Zo af en toe verschijnt het en is het ook zo weer weg.

Het schilderij ‘De dorpssuper’ (40 x 60 cm.) is vandaag naar de opdrachtgever gegaan. De dorpssuper is voor ons Hoekenezen een belangrijke plek omdat je daar altijd een aantal bekenden tegenkomt die wel wat te vertellen hebben. Behalve onze dagelijkse boodschappen haal je er ook alle dorpsnieuwtjes en saamhorigheid. Dat geeft zo’n winkel meer betekenis dan zomaar een winkel.

Gisteren heb ik dat werk gevernist en vandaag heb ik het ingelijst in de lijst die ik er speciaal voor gemaakt heb. Maar vandaag heb ik ook nog wat exytra aandacht aan de tomaten in de serre gegeven. Die hebben last van phythophthora en ik heb al prachtige tomaten weg kunnen gooien. Ik ben de kas ingegaan met mijn schaartje om alle aangetaste delen van de planten er uit te knippen en zo veel mogelijk goede tomaten te redden. Net aan een kilo en daar kon ik heerlijke soep van maken.

Tomatensoep uit eigen hof. Het is niet zo’n kwestie van geld besparen als je zelf je groente en aardappelen teelt. Het kan wel eens duurder zijn dan in de winkel, maar dan heb je wel tomaten met smaak. Tomaten uit de agrarische industrie zijn echt waterballen vergeleken met tomaten die alle tijd en rust hebben gehad om tomaat te worden. En dat proef je. Daar doe je het voor. Om de smaak. En die was weer fantastisch.

Iedereen weet vast wel hoe verzot ik ben op oude sleutels en sloten. Vandaag kwam ik dit juweeltje tegen bij De Stoof Brocante in Zaamslag. De kerk van goede vriend Theo waar mijn portemonnee altijd begint te jeuken. Dit slot komt nu in de deur van mijn atelier te zitten.

Zo komt mijn paleisje steeds een beetje meer in de stijl die ik graag om me heen heb. Zie het als een klein onderdeeltje van de verbouwing die alles zo veel mogelijk terug moet gaan brengen in de staat waarin het leven hoort te verkeren. Een combinatie van heden en verleden. Altijd heb ik al graag zo’n sleutel aan mijn sleutelbos zien hangen en dat gaat nu gebeuren.