Voor een heel groot project, waar je straks nog veel meer over zal gaan lezen, heeft Ineke zich in deze prachtige jurk gestoken. Er zal waarschijnlijk ook al iets over terug te zien zijn tijdens onze gezamenlijke expositie te Persingen, eind Oktober. Ik hoef niemand meer uit te leggen waarom die tentoonstelling ‘Muze’ als titel draagt.
Jozien van Langevelde (galerie Blokken 10) in gesprek met Jeroen.
Vandaag was het de laatste dag van onze expositie in Hulst. Maar omdat veel mensen niet konden komen (vanwege de hitte) en omdat veel Hulstenaren geen seconde van het vestingfeesten spektakel wilden missen, en dus geen tijd hadden om echt goed rond te kunnen kijken, en omdat we zoveel erg positieve reacties kregen, hebben we, in overleg met de artistieke leiding van KrAAn, besloten om de expositie twee weken langer door te laten lopen.
De komende twee weken is de expositie in iets afgeslankte vorm te bekijken van Donderdag t/m Zondag van 13.00 u. tot 17.00 u.
De nieuwe inrichting die de komende twee weken kan worden gezien.
Deze laatste dag verschenen vooral veel Zeeuws Vlaamse collega kunstenaars, galeriehouders en mensen die werkzaam zijn in de kunst en cultuur sector. Er staan grote plannen op stapel voor met name Terneuzen en natuurlijk willen we allemaal de Zeeuws Vlaamse kunsten op de kaart zetten. Kunstcentrum KrAAn gaat hier een belangrijke rol in spelen, omdat hier iedereen samen kan komen om, met elkaar, over dergelijke plannen en strategie te gaan brainstormen.
Het KrAAn gebouw. Makkelijk bereikbaar en toch dicht tegen het centrum van de oude stad (Hulst) aan.
KrAAn is een ideale plek die voor iedereen goed bereikbaar is en vanwaaruit tal van initiatieven, in het Zeeuws Vlaamse, gestart kunnen worden. In dat opzicht is het dan ook een echte broedplaats voor de kunsten. Hier wordt niet alleen aan kunst gewerkt en getond, maar is het ook de centrale plek in Zeeuws Vlaanderen vanwaaruit tal van artistieke ondernemingen gaan ontstaan.
Na sluitingstijd werd er meteen begonnen aan de nieuwe inrichting van de verlengde expositie. Op enkele werken na werd alles omgehangen om plaats te maken voor het werk van Randell Sarneel, die nu samen met ons exposeert. Foto’s van de totale expositie volgen nog. Hoe mijn werk hangt is te zien op onderstaande foto’s.
Het kunst, en cultuur klimaat in Hulst heeft er sinds kort een stevige impuls bijgekregen. KrAAn. Het nieuwe kunstencentrum van de stad opende vandaag haar deuren voor onze expositie ‘De verbeelding aan de macht’. En dat trekt dan meteen bezoekers met heftige bolides aan die hier normaal gesproken alleen voorbij komen sjezen.
Binnen was het, ondanks de hoge temperaturen van de laatste dagen, goed toeven. Het gebouw is koel en ruim. Rustig aan lopen er gedurende de dag steeds meer mensen naar binnen. Door de grote ruimte konden we de expositie ruim opzetten zodat iedereen ook de ruimte had om rustig te kunnen kijken.
Het werd een relaxed feestje met veel leuke gesprekken en fijne ontmoetingen. Vele oude contacten weer opnieuw aangehaald en nieuwe contacten kunnen leggen.
Maurice Biesbroeck, bijvoorbeeld. Hem kende ik alleen van facebook en nu had ik een leuke ontmoeting met hem in het echt. Hij maakte deze selfie van ons met Clutz op de achtergrond. Morgen laatste dag.
De foto waar het in deze zoektocht om draait.
Het ‘Mathilde boek’ in de fototas op een heerlijk terras boven een van de toegangspoorten van Hulst.
Het gaat om deze foto. We gingen er vanuit dat op de achtergrond de toren van de basiliek van Hulst te zien was en om die reden was dit dan de molen die in Hulst op de vesting staat. We hadden er zelfs een kaartje van gemaakt om aan te geven waar we dachten de locatie te hebben gevonden. Maar dat bleek niet te kloppen.
Eenmaal op die plek aangekomen zagen we al meteen dat de basiliek veel dichterbij stond als de kerktoren op de foto en er klopte meer niet.
Toch stond in het boek een heel duidelijke verwijzing naar Hulst. Mathilde was hier geweest met de fotograaf en genoot van het uitzicht op de stad waar ze zo vol van was. Niet haar geboorte stad dus.
Dit is de molen van Hulst, met op de achtergrond de toren van de basiliek. Meteen wordt duidelijk dat dit niet de molen is die op de foto van Mathilde staat. De toren van de basiliek staat veel dichter bij dan de (vage) toten op de foto van Paul Levitton. Bovendien kloppen de contouren niet en lijkt de molen van Hulst niet op de molen van die foto.
Ineke bij de molen die niet de molen van de foto is.
Dat was een teleurstelling, omdat we er beiden vanuit gingen dat we de juiste locatie ontdekt hadden. Maar waar is die foto van Paul Levitton dan wel gemaakt? Niet in Zeeuws Vlaanderen, voor zover ons bekend. Wie het weer mag het zeggen. Dan vervolgen we onze zoektocht.
Hoewel het buiten best wel warm was, was het binnen heerlijk koel. Jeroen en ik zijn begonnen met het inrichten van onze expositie, komend weekeind. 
Samen hebben we zo’n 40 werken te verhangen, en dat kost tijd. Wat kan naast elkaar? Wat beslist niet? Wat correspondeert met elkaar? We willen een soort van artistieke communicatie tussen de werken onderling.
Het KrAAn gebouw is ook een ateliergebouw en daar voel ik me meteen thuis. We laten natuurlijk ook zo veel mogelijk in tact van het gebouw zoals het is. Dat helpt mee om in de juiste sfeer te komen.
Alles ademt de sfeer uit van een artistieke broedplaats zoals ik het jaren heb beleefd in Breda. Hier in Hulst kan veel meer dan in Breda. Alles werkt en helpt mee om er een top-tentoonstelling van te maken. Straks bruist het hier van de activiteit want komend weekeind worden ook de vestingfeesten gehouden.
De beroemde foto van Mathilde in Hulst
In het atelier staat alles nu in het teken van onze expositie in Hulst (zie agenda). Al het werk staat klaar en het is nu nog een kwestie van verpakken en inladen. Als ik dit zo overzie, dan zie ik dat ik de laatste tijd veel heb gemaakt. Er gaan in totaal 18 werken naar Hulst.
Gisterennacht droomde ik over Mathilde en de beroemde foto van haar in Hulst. Dat kwam omdat Ineke er helemaal vol van was. Ze zit een boek over Mathilde te lezen.
Het is deze molen, maar dan vele jaren later en van een andere kant gefotografeerd. Heel toevallig allemaal, of misschien bestaat het toeval toch niet. Zie maar.
Om een idee te geven hoe de foto’s gemaakt zijn heb ik dit kaartje gemaakt. Tussen beide foto’s zit ongeveer 30 tot 40 jaar. Toen we de foto van ons tweeën maakten dachten we geen moment aan Mathilde. Dat kwam pas later.
Mathilde heeft ons aardig in haar greep gekregen. We gaan er over schilderen, maar dat vertel ik later nog wel. Eerst naar Hulst. De plek waar we straks enorm gaan exposeren. Tegelijk met de vestingfeesten die daar komend weekeind plaats zullen gaan vinden.
Gisterenavond heb ik toch nog een schets gemaakt voor een nieuw schilderij over het kerkje van Persingen, waar Ineke en ik straks, in Oktober, gaan exposeren (zie agenda). Ik vind dit een geweldige plek om te gaan exposeren, omdat ik ervan overtuigd ben dat dit ook een magische plek is. Dat zegt mijn gevoel, tenminste. En dat is nu precies wat ik wil gaan schilderen.
Enige tijd geleden, toen ik hier was om de expositie van Jos van Riswick te bezoeken.
Het is Zondag en ik heb mijn zondags kostuum aan. ‘Gin tied veur fratsen’, want het is Zondag en dan wordt er hier niet gewerkt. Op de ezel staat een nieuw doek waar ik iets op wil gaan schilderen over het kerkje van Persingen, waar ik straks, in Oktober, met mijn lief ga exposeren.
Dat kerkje vind ik een heel bijzondere locatie. Het kerkje, de locatie en de gehele atmosfeer rondom dat kerkje heeft en haast magische atmosfeer.
Ineke en ik koesteren al lange tijd de wens om hier te gaan exposeren. Voor ons is dit een heel speciale plek. Samen dromen we al over een mooie expositie waarin al die elementen centraal staan. Maar natuurlijk ook onze eigen hechte band. De titel van de expositie is niet voor niets ‘Muze’.
In het atelier gaat vandaag niet veel gebeuren. Hooguit een mooi moment om na te denken over het schilderij dat ik over het kerkje wil gaan maken. Ineke en ik gaan er nog speciaal langs om er wat studies te maken en foto’s. Maar voor dit moment wil ik vooral nadenken over wat ik nu exact wil schilderen en hoe ik dit kerkje en deze bijzondere plek in beeld ga brengen.
Buiten regent het en er liggen overal weer valappeltjes. Die zijn nu al te eten. Ze moeten eigenlijk nog een beetje rijpen, maar de smaak is al goed.
Ook dit is iets om over te gaan schilderen. Appeltjes rapen in de boomgaard. De peren vallen nu ook al maar die zijn nog niet te eten.
Het atelier staat nu helemaal vol met werk. De vernisklus zit er bijna op. Nog drie schilderijen en dan ben ik klaar. En als ik dan tussen al mijn werk sta voelt dat wel als een enorme rijkdom. De volgende klus is het afwerken van de expo-lijsten en het inlijsten van het werk dat daar in moet komen.
De gemarmerde expo-lijsten
Volgende week Woensdag beginnen we al met het inrichten van de expositieruimte in Hulst.
27 en 28 Augustus, aanstaande, exposeren Jeroen Quirijns en ik in het Kunstencentrum KrAAn te Hulst. Dat doen we tegelijk met de Vestingfeesten die dit weekeind eveneens plaats vinden. Volop redenen dus om dat weekeind naar Hulst te komen.
Maar om je alvast een idee te geven van het werk wat ik in Hulst ga tonen geef ik je hieronder alvast een opsomming. Het is slechts een greep uit het geheel, maar het geeft je wel een goed idee wat er gaat komen.
Shake
Op de valreep heb ik dit kleine stilleventje nog weten te maken voor deze expositie. Het is een mooi klein, vrij fotografisch, werkje geworden van 30 x 30 cm. Fotografisch, maar toch stevig geschilderd waardoor de verf nog echt als verf te herkennen valt.
Hieronder zie je het filmpje dat ik maakte over het schilderen van dit werk(je).
Zondagse kool
En natuurlijk mag het Zeeuws werk niet ontbreken, op deze tentoonstelling. Het werk is niet echt groot, 40 x 60 cm, maar zo gaaf geschilderd en zo Zeeuws, dat het niet mag ontbreken. Lees meer hierover in het artikel ‘Zondagse kool’.
Stilleven met pot augurken
Een ander belangrijk werk is dit stilleven. Ik schilder niet zo heel vaak stillevens, maar deze is wel een van mijn favorieten.
De afmetingen zijn 60 x 30 cm, en net als ‘Zondagse Kool’, is dit werk geschilderd op zo’n prachtig glad geprepareerd doek van ‘Mus dragers’.
Net als Zondagse kool heeft dit werk ook een expolijst die bij de prijs is inbegrepen. Het is een eenvoudige lijst die ik speciaal heb gemaakt voor deze tentoonstelling. Dit werk had een lijst nodig en de tijd ontbrak om dat via mijn vaste inlijst-atelier te laten doen.
Over het maken van dit stilleven, en het inmaken van deze pot augurken, zijn filmjes gemaakt. Die kun je hieronder bekijken.
Het behouden huis
Een van mijn toppers van de afgelopen tijd is dit werk. ‘Het behouden huis’. Hierin zit alles wat me op dit moment zo enorm boeit. Om te beginnen mijn lief, Ineke, die hier een stapel stookhout in haar armen houdt voor ons fornuis in de keuken. Bedoeld om dat antieke ding te gaan gebruiken voor een heerlijke maaltijd die rechtstreeks van mijn eigen moestuin komt. Vervolgens zie je hier mijn huis(je) op de achtergrond.
Dit schilderij meet 50 x 120 cm en het verteld het verhaal over het behoud van zo’n huisje en het leven wat bij zo’n huisje hoort. Het is een beloning op een lange zoektocht naar een leven zoals ik het me alleen maar kon dromen. Een leven naar de menselijke maat en dat heb ik hier gevonden. Lees ook het artikel over ‘Het behouden huis‘.
En over dit leven is ook een filmpje gemaakt
En als al het werk gedaan is en de lampen aan gaan om de avond te beleven ziet dat huisje er zo uit.
De expositie
Dit schilderij maakte ik naar aanleiding van de expositie van collega Martin Koole bij collega Ewald Sorbi te Zetten. Ineke loopt door de expositieruimte heen met een tekening van Martin. Het schilderij meet 80 x 80 cm. Dit is zo’n plek in Nederland waar kunstenaars elkaar treffen. Niet alleen om er te exposeren maar ook om met elkaar de passie te delen. En dit was zo’n moment. Ineke kocht hier het uijtje van Martin dat nu prominent in de woonkamer hangt te Hoek. Het schilderij is dus een vrij persoonlijke herinnering aan een zalig moment.
Making faces
Een mooi klein schilderijtje van 70 x 50 cm. van Jennifer met haar grote toverboek. Making faces is de titel van dat boek. Het gaat over make-up en daar was ze op dat moment helemaal vol van.
Het is zo’n mooi portretje van een zeer eigenwijs mens dat mij kwam vertellen hoe ze het mooist op doek kon komen te staan.
Het verdwijnpunt
Ineke bij ‘Het verdwijnpunt’, waar ze zelf model voor heeft gestaan
Een ander werk met Ineke in de hoofdrol. Dit werk maakte ik voor de Pinkster expositie in Zetten, bij Ewald Sorbi. De afmetingen zijn 90 x 120 cm.
Lees meer over dit schilderij in het artikel over ‘Het verdwijnpunt‘.
Welcome to the surface
Een fors schilderij, van 100 x 180 cm, over mensen die de top hebben weten te bereiken en nog verder hogerop willen dan ze al zijn. Het gaat over mensen die er alles voor over hebben om van het leven meer te kunnen maken dan er feitelijk in zit. Lees meer hierover in het artikel ‘Welcome to the surface‘.
Neverwas slapstick journey
Een echte topper waar ik nog steeds erg trots op ben dat ik die gemaakt heb. De afmetingen zijn 100 x 160 cm. Dit werk is zowel vervreemdend als humoristisch en voldoet daarmee aan alle eisen van het hedendaags realisme. Het werk is super gedetailleerd geschilderd waardoor het een haast fotografisch karakter heeft, maar waarop toch de verf nog als verf herkenbaar is gebleven.
Phonecall
Wederom een schilderij met Jennifer in de hoofdrol. Het meet 60 x 60 cm, en dit werk heeft, naar mijn bescheiden mening, een vrij hoog Edward Hopper-gehalte. Beperkt tot de essentie heeft dit werk een enorme uitstraling. Ik heb het lang zelf willen houden, maar uiteindelijk gaat het toch in de verkoop.
Red tights day
En nog eens een werk met Jennifer in de hoofdrol (60 x 40 cm). Deze hou ik beslist zelf, maar ik neem het werk wel mee om te tonen. Het is een van mijn favoriete herinneringen aan Jennifer en de dagen dat ze voor me model stond.
Het werk maakt deel uit van een hele serie schilderijen die ik toen van haar maakte. Al dat werk is inmiddels verkocht en ik heb alleen deze nog over. Het is een uitgewerkte olieverfschets die ik al meteen besloot om zelf te houden.
Lunafreak
Een mooi groot werk (120 x 140 cm.) van een maanaanbidster en een volle maan.
De zwarte Madonna
Mijn jongste werk, ‘De Zwarte Madonna’, zal prominent aanwezig zijn. Het is een fors schilderij, van 120 x 180 cm, dat gemaakt is naar aanleiding van een kinderfantasietje uit mijn vroege jeugd. Lees meer hierover op het artikel ‘De Zwarte Madonna‘.