Vandaag begonnen aan het portret van Eva Jinec. En het ging helemaal mis. Hoewel ik aanvankelijk goed begon zag ik dat het op zeker moment mis ging en mis bleef gaan. Ik zat als een amateur te knoeien en ik heb aan het eind van de dag het gezicht weer uitgeveegd. Morgen een nieuwe poging.

Het ziet er niet uit. Kan gebeuren. Dit overkomt me gelukkig maar zelden. Ik had gewoon mijn dag niet. Maar wel flink de pest er in.

Intussen wel een mooie oplossing gevonden om een pallet aan mijn veldezel vast te maken voor als ik straks in de Grote Kerk ga zitten schilderen. Dat scheelt me de aanschaf van een kistezel.

Eerst ‘Black ops’ netjes ingepakt en naar de galerie gebracht. Ik baal er een beetje van dat dit werk uit mijn atelier weg is maar de schoorsteen moet roken.

Vervolgens ging ik nog even bij het Breda’s Museum langs om Pierre (van der Pol) nog wat vragen te stellen over het werk van Bosboom. Pierre weet daar echt alles van af en ik ben weer wat wijzer geworden. Maar nu hoor en zie ik ook dat er al werk van Bosboom in het museum hangt. Bosboom wordt voor mij steeds interessanter.

Daarnaast blijkt Pierre alles over Bosboom te hebben gepubliceerd in een boek. Ik krijg van hem de kopieën daarvan mee en hiermee ben ik ineens geheel op de hoogte van alles wat ik weten wil. Op het atelier lees ik de hele tekst in één ruk uit. Geweldig! Wat moet je als Bredanaar zonder het Breda’s Museum?

Vandaag ook nog kans gezien om het schilderijtje van Dorris te voltooien.

Hoewel ik alleen een studie van Dorris wilde maken kon ik het niet laten om ook de hele omgeving erbij te schilderen. Ook het merkwaardige perspectief van de extreme groothoeklens van de camera vond ik meer dan de moeite waard om mee te nemen in dit werk(je). Boeiend vond ik ook het licht en de hoeveelheid lijnen en vlakken die voor een georganiseerde chaos zorgen. Morgen wil ik er de laatste hand aan leggen.

Vandaag de dag begonnen bij Irene (Laros). Die zit schapenwolken te maken voor haar poppentheater. Dit is een erg leuke en inspirerende plek om de dag te beginnen.

Op het atelier begin ik de dag met een planning. Ik ben van plan om een schilderij te gaan maken van het interieur van de Grote Kerk naar een werk van Johannes Bosboom. Daar was ik al eerder iets mee van plan maar daar kwam ik niet uit.

Om het fijne te weten te komen over de achtergrond van het werk van Bosboom ging ik even mijn licht opsteken bij Pierre (van der Pol) van het Breda’s Museum. Van hem hoorde ik alle achtergrond informatie die voor mij belangrijk is om te weten waar ik aan werk en om er straks een goed stuk over te kunnen schrijven voor Breda Dichtbij, waar ik straks een maandelijkse blog voor ga maken.

Voorts ging ik naar de Grote Kerk om daar ook even met Willem (van der Vis) over te spreken en om de exacte plek te bepalen waar Johannes Bosboom destijds heeft gezeten om zijn schilderijtje te kunnen maken.

Dat was hier. Exact op het punt waar ik mijn veldezeltje heb neergezet. Met Willem sprak ik af dat ik ter plekke een studie mag gaan maken naar de waarneming.

En dit is een foto van dat beroemde werk van Bosboom dat ik als uitgangspunt ga gebruiken. Dit werk is, in tegenstelling tot het meeste werk van Bosboom, ook naar de waarneming geschilderd. Om die reden koos ik dit werk uit. Bosboom stond bekend om het ‘geknoei’ met elementen. Zo schilderde hij het grafmonument van Engelbrecht van Nassau op het koor omdat hij dat mooier vond en schilderde hij elementen van onze Grote Kerk in die van Delft. Maar dit plaatje ziet er erg origineel en naar de waarheid uit.

Voordat ik kan beginnen met schilderen ben ik eerst een aantal werken gaan fotograferen met de dikke Nikon voor mijn archief. Dat is een vervelend tijdrovend klusje waar ik weinig zin in heb en daarom had ik wat achterstand.

En dan kan het schilderen weer beginnen. Dit keer maak ik een schilderij van Eva Jinec naar een fotootje uit de krant. Daar viel mijn oog op en dat portret bleef me de laatste dagen bezig houden. Een erg mooi mens om te portretteren. Ik waag er een poging op en zie wel waar het eindigt. Het fotootje is eigenlijk veel te klein. Maar ja. Willen is kunnen.

Vandaag de dag begonnen met het vernissen van ‘Black ops’. Erg mooi werkje, al zeg ik het zelgf. Donderdag gaat het naar de galerie.

De rest van de dag heb ik besteed aan het voltooien van PutyRiot. Ik wilde er nog wat kleine dingetjes aan doen en dat is nu gebeurd. Ben ik toch een hele dag mee zoet geweest.

En ik had er ook nog een mooie lijst voor. Geen toeval, want ik had al gezien dat deze perfect bij het werk paste.

Nieuw schilderijtje af. Ik noem het ‘Black ops’ (zwarte operaties). Op de foto zie je nog wat hinderlijke reflectie maar dat komt straks helemaal goed als ik het werkje (30 x 40 cm.) kan vernissen.

Tevens een nieuw schilderijtje opgespannen voor een studie naar een foto die ik maakte van Dorris. Kan een heel leuk schilderijtje worden.

En dan heb ik ook deze nog. Ramon van der Ven kwam vandaag langs en vond dit een echte ‘Roeland’. Zelf was ik er niet tevreden over en had het werk opgeborgen tussen een hoop ander werk om er later nog eens met nieuwe ogen naar te kijken. Nu ik het weer zie, en na wat complimenterende woorden van Ramon, zie ik er weer leven in. Het heet ‘Escape from suburbia’ en het gaat over een deftige mevrouw die plotseling besluit tot radicale veranderingen in een saai leven vol luxe en weelde. Waarschijnlijk ga ik hier morgen mee verder.

Vandaag verder gegaan met dit werk. Nog een dagje ploeteren en dan is het wel klaar.

Het zat vandaag tegen. De verf droogt veel te snel en als ik tegen een uur of vijf merk dat de verf te plakkerig wordt ben ik genoodzaakt te stoppen. Nu moet ik twee weken wachten eer ik verder kan. Grrrrrrrrrrr.

Bij gebrek aan contanten heb ik vanmorgen een oud doek afgespannen, waar ik niet zo tevreden over was, en nieuw doek over het vrijgekomen spieraam gespannen. De voornaamste reden hiervan is dat ik per se een schilderijtje wil gaan maken van een heel mooie dame op de Catharinastraat. Die zag ik afgelopen Zaterdag 10 Augustus. Dan moet ik roeien met de riemen die ik heb.

Ze stond voor de deur van nummer 7. Ik moet haar schilderen uit herinnering en aan de hand van wat schetsen die ik maakte om de belangrijkste details te kunnen onthouden, want ik was zo slim om zonder camera de deur uit te gaan. Dat gebeurd feitelijk nooit maar toen net wèl.