Een van mijn grote (Bredase) voorbeelden in de schilderkunst is en blijft Dio Rovers. Bij Via Mioni ligt nu een boek over hem en zijn werk dat pas is uitgekomen. Een geweldig mooi overzicht van heel veel meer werk van hem dan ik wist of kende.

Ik was vandaag weer even in Breda om een heleboel te doen en dan ga ik altijd even bij Paul langs om wat bij te kletsen en om even goed rond te kijken. Hij heeft een winkel vol inspiratie en telkens als ik hier ben betreur ik het gemis van een groot huis. Dat grote huis had dan ook helemaal vol gestaan met alles wat ik mooi vind. Zeg maar alles wat ik hier tegenkom.

In de etalage zie je al gelijk drie werken van mij. ‘Verdwijnkunst’, ‘Laarsjes van Astrid’, en ‘Woeste hoogte (Kate Bush)’. En natuurlijk werk van mijn collega’s en oude meesters. Dit is de plek waar je moet zijn als je echt iets moois wil hebben. Midden in het bruisende Ginneken (sinds 1942 behoren bij Breda, maar voor de echte Ginnekenezen blijft het toch een apart dorp).

Hier zie ik mijn eigen werk heel graag terug. Temidden van kwaliteitsantiek en dito klassieke schilderkunst. Mijn werk komt hier helemaal tot z’n recht. Op de bovenstaande foto zie je het schilderij(tje) ‘Zilveren schoentjes’ in zo’n prachtige klassieke setting.

‘Red tights day’ hangt naast een groot werk van Aline E. Jansma. Ik heb mijn camera bij me en maak even wat foto’s van al het werk wat me boeit. En eigenlijk vind ik alles de moeite van het fotograferen waard, maar ik beperk me ook hier weer tot wat me het meest opvalt.

Deze schitterende lucht valt me meteen op. Een werk van Martin Beresford. Het sublieme van deze lucht is dat je er niet op kijkt, maar echt in kan kijken. Meesterlijk geschilderde wolken en een suggestief landschap. Omgeven met schitterend antiek, beelden en kleine schilderijtjes over koeien, van Anita Rovers, is dit echt zo’n hoekje waar je even de tijd voor moet nemen.

Ook oude meesters vind je hier terug. Hier een werk van Richard Baseleer (1867 – 1951). Paul weet de krenten uit de pap te vissen en hier op te hangen. Dit is zo’n typisch werk van de post-impressionisten wat me meteen raakt.

En dan dit. Een van de allermooiste modellen van een Zuiderzee botter. Zo’n model is bijna net zo mooi als een echte botter. Zeer vakkundig gemaakt door een modelbouwer uit de goede tijd die zijn vak bijzonder goed verstond.

Een oud schilderij van zo’n botter staat er, nog net zichtbaar, achter en natuurlijk een echte Kley aan de muur. ‘Metropolys 2’.

Hier heel fraai werk van Frank Top aan de muur en mijn ‘Augurkenpot’ er naast. Op het dressoir staat een heel mooi stilleven van appels van Fred Smoolenaers.

‘Streepjes’ boven een werk van Frank de Wit. Op tafel het prachtige boek van Dio Rovers. Mijn dag kan al niet meer stuk. Blij met dit boek vol prachtig werk reis ik terug naar het Zeeuwse. Wie hier binnenloopt raad ik aan om even alle tijd te nemen, want hier raak je zomaar niet uitgekeken.

Vandaag vond de opening plaats van de najaarstentoonstelling van Galerie & Kunstcafé Lokaal 54 in Terneuzen. Het was, zoals vanouds, weer gezellig druk en er was veel te zien. Ik geef hieronder een kleine greep uit de collectie die mij het meest in het oog sprong

De Ringruiter van Paul Sanderse. Mijn oog viel hier al gelijk op bij binnenkomst. Typisch Zeeuws. Wel van ‘d’noverkant’, maar da makt nie uut.

Op de bovenstaande foto zie je Paul zijn werk toelichten. Dat is een van de leuke elementen van een opening bij Lokaal 54. Alle kunstenaars stellen zichzelf even voor en vertellen iets over hun werk.

Een glasobject van Ina de Bok met op de achtergrond werk van Foke Stribos.

Anne Mannaerts (van Galerie Lokaal 54) weet telkens een heel divers aanbod van werk bij elkaar te krijgen. Ik kan lang niet alles fotograferen, want dan loopt deze pagina vol, maar ik laat een selectie zien van werk dat mij aanspreekt. Bovendien vind ik het belangrijk om nog wat over te laten voor komende toeschouwers. Daarom dus een kleine selectie. Rechts zie je een werk van Mieke Sampers. Abstract en figuratief werk loopt hier heel harmonieus door elkaar. Twee,- en driedimensionaal werk eveneens.

Maar ook sieraden. Dit werk is van Wilma van den Hoek. Ze komt niet van D’n Oek, maar van veer aan de overkant. Maar mogelijk hebben haar voorouders hier wel gewoond. Twee kasten vol met schitterend werk. Voornamelijk zilver. Kortom, een uitstekende reden om de komende maanden eens langs Terneuzen te gaan om dit te bekijken.

Bij Pot (design en interieurs) weten ze wel raad met goede ideeën. Je kunt namelijk de kleur van een schilderij terug laten komen in een interieur. Dan keer je de gebruikelijke situatie om door niet een schilderij boven de bank te hangen, maar je bank te kiezen op het schilderij. Een schilderij is meer dan alleen maar een leuke wanddecoratie die ergens bij moet passen. Bij Pot kijken ze dus net even verder dan gebruikelijk.

Een mooi voorbeeld hiervan zie je bij een schilderij van Rafaël Gorsen. Het tapijt is aangepast op de kleuren uit het schilderij en de rest van het interieur wordt daarop samengesteld.

Brenda, van Art Gallery Pot, laat hier zien hoe dat werkt. Ze houdt een palet met kleuren die de fabrikant kan leveren en kiest er de juiste kleur bij het werk. Je pakt twee of meerdere kleuren die in het werk voorkomen en daar kun je dan en tapijt van laten weven.

Ik krijg de eer om mee te denken over een tapijt bij het schilderij ‘Ballunatics 8’. We kiezen twee kleuren die in het tapijt geweven kunnen worden in verschillende tonen. Soms meer blauw dan rood, bijvoorbeeld.

Dan kan het straks zomaar zo zijn dat mijn schilderij weer ergens anders komt te hangen waar ook het tapijt en het interieur omheen gecreëerd wordt. De stylistes van Pot weten daar wel raad mee. Hoe bijzonder gaaf is dat?

Het is al weer even geleden dat ik dit schilderij schilderde. ‘Zondagse kool’. Het gaat over het boeren leven van weleer. Over Zondagsrust en leven van het land. Allemaal onderwerpen waar ik op de een of andere wijze aan hecht. Het is een leven met veel meer inhoud en ceremonie dan het leven in vluchtigheid van nu.

Als er iets te vieren valt dan trek ik mijn boerengoed aan. Da’s echt op z’n Zondags, dus helemaal in de stijl van de streek waar ik woon en werk. Het past ook echt bij de sfeer in huis, waar ik vooral aandacht heb voor het verleden. Daar kan ik dan enorm van genieten. Zo af en toe even terug in de tijd stappen. Daarna gaat het leven van alledag weer verder en zit ik achter mijn iMac, rijd ik in mijn Dodge Ram Van door het land en doe ik alles wat iedereen al doet. Maar soms is het tijd voor dat mooie verleden. Ik pik er uiteraard alleen de mooie dingen uit. Ik ga het verleden niet totaal verheerlijken, want ik weet ook wel dat alles toen niet zo prachtig, koek en ei, was als ik zou willen. Maar toch. Dat verleden brengt rust en overzicht.

Hier in Zeeuws Vlaanderen lukt dat uitstekend omdat dit wel een heel speciaal stukje Nederland is wat een beetje de contouren heeft van een niemandsland. Vroeger lag het ingesloten tussen de Schelde en de Belgische grens. Moeilijk bereikbaar en meer behorend bij België dan bij Nederland. Zo’n stukje land wat nogal eens vergeten werd om in te tekenen op de Nederlandse kaart. Zelfs de ANWB vergat deze streek ooit bij Nederland te rekenen. Dat maakt deze streek zo speciaal. En daar schilder ik dan ook graag over. Niet altijd, maar als ik daar ineens zin in heb en als ik daar de inspiratie voor vind. Die schilderijen breng ik dan ook onder in een speciale collectie die ik trots ‘De Zeeuwse collectie’ noem. Die collectie wordt alleen verkocht via Galerie en Kunstcafé Lokaal 54 van Anne Mannaerts aan de Nieuwstraat 54 te Terneuzen.

En nu staat Anne, met haar eigen werk en haar prachtige galerie in onze Zeeuws Vlaamse krant. Het ZVA. Het Zeeuws Vlaams Advertentieblad. Een beetje misleidend is de titel wel. Het lijkt alsof er alleen advertenties in staan, maar het is ons lokale streekblad voor dit heel bijzondere stukje Nederland waar ik zo trots op ben.

Wil je weten wat er in de streek speelt en waar je beslist naar toe moet, dan sla je het ZVA open en je weet het. De gemiddelde passant of toerist die door deze streek rijdt ziet dat niet meteen, maar als je hier een tijdje woont dan zie je het elke dag. De gelijktijdige ongelijktijdigheid. Leven in het heden en verleden. En dat schilder ik met genoegen voor mijn ‘Zeeuwse collectie’ die permanent te zien is bij Galerie en Kunstcafé Lokal 54.

Met enige regelmaat vul ik de Zeeuwse serie schilderijen aan. Dan rij ik met mijn moderne auto, naar een moderne galerie in een moderne stad. Net als elk ander modern plekje in Nederland. Maar ik breng dan een stukje Zeeuws Vlaamse trots, nostalgie en passie voor het land waar ik zo vol van ben.