Een van de drie wonderen van Sint Nicolaas is dat van de klomp vol goudstukken. We kennen allemaal wel de legende waar het zetten van de schoen voor de kachel nog aan herinnert. Dit is een van de drie schilderijen die onder het drieluik in het altaarretabel voor Sinterklaas komt te zitten.

Leuk om te vermelden is dat de klomp mijn klomp is en de kachel staat in mijn huiskamer. Je voelt je ineens schatrijk met zo’n klomp, maar de goudstukken zijn van chocolade met wat goud,- en zilverpapier er omheen. En zo heb ik het dan ook geschilderd.

Een hoop gepiel, maar daar hou ik van. De laatste details heb ik zitten schilderen met het loepbrilletje. Vandaag heb ik er de laatste hand aan gelegd. De kleuren zijn wat ingeschoten, maar dat komt straks helemaal weer goed met een (retouche) vernislaag die ik aan kan brengen als het werk(je) helemaal droog is.

In het atelier werk ik rustig door aan het werk voor het altaarretabel voor Sinterklaas. Op dit moment ben ik de klomp met goudstukken aan het schilderen die voor de (brandende) kachel staat. Het betreft hier een van de drie wonderen die ik schilder voor dit monument.

De kachel zelf staat inmiddels ook weer aan. Na een periode van ronduit zomers weer is het nu weer koud. Het weer is totaal omgeslagen. Van windstil zomerweer naar waaierig herfstweer. Ik neem het schilderijtje even mee naar binnen om de exacte kleur van de gloed van het vuur achter de ruitjes naar de waarneming te schilderen. Dat is altijd beter dan iets van een foto schilderen.

De poes wil juist naar buiten. Niet door het voor haar aangelegde poezenluikje, maar door de deur. Om haar zin te krijgen gaat ze hard zitten mauwen. Eenmaal buiten wil ze weer naar binnen, enzovoort. Ik doe nog eens een poging om haar door het poezenluikje naar binnen te lokken met een poezensnoepje, maar madam vertikt het om aan dit plan mee te werken.

Het was best een klus. Van drie foto’s die ik voor dit schilderij gebruikte moest ik één logisch geheel zien te maken. En dat bleek minder makkelijk dan ik had voorzien. Dit schilderij op paneel komt bovenin het atlaarretabel te zitten voor Sinterklaas.

Vorig jaar November had ik een mooie ontmoeting met hem in de mistige polders rond IJzendijke. Hij was speciaal voor dit schilderij uitgerukt zodat ik hem goed kon fotograferen voor dit werk. Dat was best een bijzonder moment. In vol galop kwam hij aangereden. Eerst kon ik hem alleen maar horen. Door de dichte mist kon ik hem niet zien. Ik denk dat hij dat met opzet gedaan had om deze ontmoeting een magisch tintje te geven. Hij kwam, als het ware, uit het niet naar de bewoonde wereld. Hij was in het land, dus het kon, en daar maakte ik dankbaar gebruik van.

Met die foto’s die ik toen maakte kon ik later in het atelier heel precies alle details schilderen. Met zo’n loep-brilleke. De Sint door de hemel is een belangrijk werk in dit retabel omdat hierin het verhaal van hemel en hel verteld gaat worden. Dit is een heel belangrijk element in het hele Sinterklaas-verhaal waar de laatste jaren weinig aandacht meer voor was. Maar hier is het allemaal ooit om begonnen.

Het atelier is weer schilderatelier. Afgelopen Zaterdag heb ik de laatste zaag, en schuur werkzaamheden verricht, Zondag heb ik alles zo goed mogelijk opgeruimd en afgestoft en vanmorgen heb ik even alle ramen en deuren open gezet om de laatste restjes stof het atelier uit te laten waaien zodat ik weer kan gaan schilderen.

Als ik dan door de ramen van mijn atelierdeuren kijk zie ik Milo al rondlopen tussen de kippen aan de overkant. Helaas op de foto niet goed te zien. Maar dit is mijn uitzicht vanuit het atelier.

Binnen wordt de ruimte steeds verder beperkt door de onderdelen van het altaar retabel voor Sinterklaas. Nieuwe paneeltjes (voor de wonderen) liggen al klaar en op de ezel staat het werk met de Sint door de hemel. Daar ga ik vandaag weer aan verder werken. Het houtatelier is tijdelijk gesloten. Het is altijd schipperen met mijn bezigheden. Als ik aan het zagen en aan het schuren ben moet al het schilderwerk het atelier uit om te voorkomen dat er stof op terecht komt.

Die staan nu veilig in mijn huiskamer. Zo kan ik er ‘s-avonds van genieten als ik de dag afsluit met een pintje.

Om zo’n monumentaal ding als een altaar retabel te kunnen maken heb je spullen nodig. Een echte houtwerkplaats wilde ik eigenlijk niet hebben, maar ongemerkt groeide het toch uit naar iets vergelijkbaars. Zo kon ik vandaag mooi het hout voor het ‘wonderen deel’ van het retabel mooi op dikte schaven met de vlak en van diktebank die ik ooit eens heb aangeschaft voor dit werk. Ik gebruik het machien niet vaak, maar vandaag had ik hem keihard nodig. De oude planken zijn in geen enkel opzicht recht. Bovendien waren de planken net iets te dik. Dan ben je dolblij met zo’n semi-professioneel machientje wat een ontzettende klereherrie maakt, maar wel een prachtig resultaat geeft.

Zo kan ik alles mooi op de gewenste dikte maken en mooi afvlakken. Dit machientje schaaft alles zo glad als een spiegel. Je hoeft het nauwelijks na te schuren. De planken die ik hiervoor gebruik komen van de Sint Nicolaaskerk te Heythuysen waar het altaar retabel komt te staan. Dat maakt het extra leuk. Hout wat al eerder in de kerk verwerkt heeft gezeten keert in een nieuwe vorm in de kerk terug.

Ik maak nieuwe onderdelen en ik pas oude onderdelen aan. Het heeft wel iets weg van een restauratie project. Maar alles is nieuw. Alles zit perfect pas met deuvels en lijm in elkaar. Het hout is bijna goed op kleur en alles begint nu toch echt ergens op te lijken.

En aan het eind van deze werkdag staat er ineens een monumentaal bouwwerk in mijn atelier. Nog verre van voltooid, maar als ik dit deel van het retabel zie staan en ik weet dat alles qua afmeting klopt ben ik best een beetje trots. Als kunstenmaker heb ik nu iets wat echt op mijn leest is geschoeid. Een klassiek, monumentaal, kunstwerk dat bestaat uit 10 schilderijen en wat niet ergens achter een voordeur van een kunstverzamelaar verdwijnt, maar in een publiekelijk toegankelijke ruimte komt te staan. Voor iedereen zichtbaar. 10 schilderijen die samen het verhaal vertellen van de Heilige Nicolaas en de viering van het, naar hem genoemde, Sinterklaasfeest. Primair bedoeld voor de kindjes, maar secundair natuurlijk ook bedoeld om dit verhaal voor eens en altijd goed te vertellen in beeld.