Werken aan meerdere doeken tegelijk. Is altijd een hele organisatie, maar nu kan het. Mijn huidige atelier is er ruim genoeg voor. Het doek van Ineke en mij gaar binnenkort verhuizen naar Huissen, waar Ineke erop verder zal gaan in haar atelier en in haar eigen stijl.

Later gaan we er dan nog samen aan werken om het helemaal af te maken. Dit is voor mij, maar ook voor haar, uniek omdat we dat nog nooit gedaan hebben. Ik zie het als een enorme uitdaging en een eerste stap om samen te gaan schilderen in één kader.

Een van de schilderijen die ik nog niet beschreven heb is ‘Het verdwijnpunt’. Een verdwijnpunt is het punt. op een schilderij, waar alle lijnen samen komen zodat er perspectief ontstaat. Ook wel ‘lijnperspectief’ genoemd. Talloze schilders werkten ermee en soms werden er meerdere verdwijnpunten in een schilderij aangebracht om ‘dramatisch perspectief’ te bereiken. Pieter Saenredam gebruikte dat, bijvoorbeeld, in zijn beroemde kerkinterieurs.

Maar op dit werk komt slechts één verdwijnpunt in beeld. Ver weg aan de horizon. Daar lopen alle lijnen naar toe. Wiskundig gezien zitten andere verdwijnpunten buiten het kader van dit werk.

Maar er bestaat nog een verdwijnpunt in dit werk. Het bushokje. De dame (Ineke) die daar op de bus zit te wachten zal uit het beeld verdwijnen als de bus langs is geweest. Op dat verdwijnpunt ligt bij mij de meeste aandacht. Het is het punt waar iemand verdwijnt naar een bestemming. Dat kan een ritje naar de stad zijn, een logeer partijtje, maar ook een keerpunt in iemands leven.

Het verdwijnpunt is dan het punt waar alles samenkomt. Alle woede, alle liefde, alle zorgen en alle plannen voor de toekomst. De persoon in dit schilderij heeft een punt gemaakt en een besluit genomen. Ze verdwijnt naar de horizon om daar een nieuw leven te beginnen. Ver weg van het verleden.

Om mij heen ken ik aardig wat mensen die in zo’n situatie zitten. Ikzelf ben ook opnieuw begonnen door te verhuizen van Breda naar Hoek. Daar staat de deur naar een nieuwe toekomst wagenwijd open. Het was een echt keerpunt in mijn leven. Een waagstuk waar ik nog geen seconde spijt van heb gehad. Alles bloeit weer op en daar gaat dit schilderij over.

Ik heb dit werk gemaakt vanuit dat perspectief. Bedoeld om dat punt te markeren en om een ode te brengen aan iedereen die op het punt staat hetzelfde te gaan doen, of al gedaan heeft. Er is vaak moed voor nodig om zo’n besluit te nemen en uit te voeren. Maar iedereen weet dat je met zo’n besluit een start maakt aan nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Voor al degenen die op het punt staan om uit te vliegen heb ik dit werk gemaakt.

Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk heb ik nu ook de nieuwe kaartjes voor mijn Hoekse atelier en paleis. Voorlopig hou ik dit ontwerp aan. Later komt er nog een kaartje, exact hetzelfde ontwerp als dit, maar dan in mijn (complete) Axelse kostuum.

Wie een portret geschilderd wil hebben kan me daarvoor benaderen via het contactformulier op deze site. Er is van alles mogelijk. Van een standaard portret tot een uitgebreid schilderij waar de gewenste personen in voorkomen. Een goed voorbeeld is het portretje dat ik laatst maakte van Ineke. Dat is een standaard portretje dat niet veel hoeft te kosten. Een dergelijk portret heb je al vanaf 500 Euro.

Om je een beetje en idee te geven over het maken van een standaard portretje kun je even het onderstaande filmpje bekijken. Hierin laat ik iets zien over hoe ik woon en werk in Hoek (Zeeuws Vlaanderen) en hoe ik het portretje van Ineke (mijn lief) zit te schilderen.

Maar je kunt er ook voor kiezen om iemand op doek te laten zetten waar een persoonlijk verhaal in verwerkt kan worden. Dat is natuurlijk aanzienlijk meer werk en moet dan ook meer kosten. Maar daar staat tegenover dat je dan ook echt iets aan de muur hebt hangen wat enorm veel toevoegt aan je leven en je interieur.

Je zou de geportretteerde kunnen plaatsen in een fantasiewereld die iets zegt over jezelf of over iets wat je samen beleefd hebt. Op het schilderij hierboven heb ik zo’n combinatie gemaakt van elementen die in één kader zijn samengevoegd. Dit werk maakte ik voor een expositie. Het is dus een vrij werkstuk, maar hier kan zomaar je geliefde in gezet worden in plaats van de dame die je nu ziet staan. Probeer je dat eens voor te stellen. Vrienden en familie zullen verbaasd staan als ze dit bij jou aan de muur zien hangen.

Je zou er ook voor kunnen kiezen om een portret te laten maken van jezelf, of je geliefde, in bijzondere kleding, zoals op het schilderij hierboven waar ik een dame heb geschilderd in zo’n prachtige flamingo jurk. Elke dag dat je jezelf zo terugziet, aan de muur, ben je meteen weer trots. Zoiets voegt enorm veel toe aan je leven en interieur. Het is theater op doek. Een bijzonder rijke en persoonlijke toevoeging in huis.

Hoe groter het formaat hoe meer iets kost. Je kunt in overleg bepalen hoeveel je aan een dergelijk portret uit wil geven en samen komen we er dan wel uit. Alles is bespreekbaar.

Voor ideeën en suggesties kun je reageren op deze site via het contactformulier. Ook al heb je geen vast omlijnd plan. Ik kan je helpen met het ontwikkelen van een goed idee voor een portret in opdracht. Samen komen we daar altijd uit.

Vandaag de laatste hand gelegd aan ‘Welcome to the surface’. Aanvankelijk zag dit werk er iets anders uit, maar daar was ik niet tevreden mee. Nu wel. Het schilderij gaat over mensen die de top hebben weten te bereiken. Eenmaal daar aangekomen zagen ze dat er geen andere weg meer over was dan bergafwaarts. Tenzij je iets bovenop de top gaat bouwen. Een toren, die je status nog verder kan vergroten. En omdat de top bereiken voor velen niet voldoende was, werd er driftig gebouwd. Hoger en hoger werden de torens van de elite en er ontstond een wedijver wie de hoogste en meest indrukwekkende toren had. Sommige torens stortten weer in omdat ze gewoon te hoog werden. Nieuwe elite bouwt op de fundamenten van die vervallen torens verder aan hun eigen drang om hoger dan de top te komen.

Met een vaag, maar spottend, glimlachje loopt deze dame voorbij. Ze sleept haar ‘bagage’ mee naar het volgende station. Op de achtergrond zie je twee andere dames elkaar bekogelen met taart in een landschap dat alledaags aandoet, ware het niet, dat er midden in een korenveld een vuurtorentje staat.

Aanvankelijk wilde ik een heel serieus schilderij gaan maken over het maken van een oneindige levensreis waarin je voortdurend alles wat je geleerd hebt met je meesleept. Van het gepasseerde station naar een station aan de horizon. Maar dat werd een bijna deprimerend geheel. Halverwege het schilderen besloot ik er een heel andere draai aan te geven. Deprimerende zaken zijn er vandaag de dag genoeg. Het werd tijd voor zonneschijn en humor.

En zo geschiedde. Ik schilderde alle duisternis weg en de twee taart-gooisters erin. Het refereert naar een wereld die ooit gepresenteerd werd door Stan Laurel en Olivier Hardy. Ze verstonden de kunst om met de aanschaf van een ijsco een complete ravage te veroorzaken en de hele wereld aan het lachen te krijgen.

De dame in mijn schilderij loopt gemeen glimlachend het doek uit met al haar bagage. Op weg naar een volgend station. Wat ze achterlaat is een wereld vol slapstick waar ze zelf weinig schade aan over heeft gehouden. Overal waar ze komt breekt dan de pleuris uit. Net als in het fragment uit de bovenstaande film van Laurel & Hardy.

Met acht graden boven nul is het zonder jas niet uit te houden in het atelier. Het kleine bijzet kacheltje trekt het met veel moeite naar 12 graden. Maar ik wil verder werken. Kerst of niet.

Vandaag met de post binnen gekomen. Het Sinterklaas boek van Renske Jansen met mijn illustraties.

Helemaal in Sinterklaasstemming bij 30 graden boven nul. Op facebook zie ik foto’s van Renske in de Noorse sneeuw. Zo staan we voortdurend met elkaar in verbinding om aanwijzingen te geven en te corrigeren.

Het is bijna weer zover. Hoewel hier de mussen van het dak vallen bij 30 graden zomerzon, zit ik sneeuw, en Sinterklaas tekeningen te maken voor een prachtig boek van Renske Jansen. Een echt Sinterklaas-boek waar ik alle illustraties voor heb zitten maken. Het boek wordt straks uitgegeven door uitgeverij De Graveinse Abeel uit Amsterdam en is dan overal te koop in de boekhandel. Maar er zal ook een exemplaar te zien zijn in de galerie en mogelijk kan het boek daar dan ook gekocht worden.

Het is lang geleden dat ik pentekeningen heb zitten maken, maar ik ben het gelukkig nog niet verleerd. Ik moest er wel even wat moeite voor doen om er weer ‘in’ te komen, maar eenmaal aan het werk gaat het weer als vanzelf.

Renske Jansen

Renske in Noorwegen in sneeuw en ijs. In Breda is het dan zo’n 30 graden boven nul.

En dan blijkt dat ik het ineens geweldig goed naar mijn zin heb met dat gepriegel op papier. Er komt een heel intensieve communicatie op gang met de uitgever in Amsterdam en de schrijfster (Renske) die op dat moment van een vakantie in Noorwegen zit te genieten. Voor Renske komt van vakantie vieren weinig terecht. In een week tijd moeten alle tekeningen af zijn en moet er nog wat gesleuteld worden aan de tekst. Zo kan Renske, vanuit ijzig koud Noorwegen, aanwijzingen geven over hoe ik de hoofdpersoon moet tekenen en ontstaat er en geweldig leuk interactief, creatief proces waarin we met elkaar, in zeer korte tijd, een hele wereld scheppen die straks overal in de boekhandel ligt.

Ik maak, naast de cover die ik schilder in olieverf op doek, meer dan 40 tekeningen voor dit verhaal.

Ik laat er hier maar een paar zien, om een idee te geven hoe dat er uitziet. Telkens als ik een tekening af had stuurde ik die digitaal naar de uitgever en naar Renske en dan ontstaat er meteen een levendige, en soms ook vrij emotionele, discussie over mijn werk. Zelden heb ik zo zitten genieten van mijn werk en de leuke, levendige, discussies hierover.

Als alles goed gaat zal het boek in de maand September al te bestellen zijn en ligt het daarna in de boekhandel.

De ‘Venus van Wolford’ (schilderij), en de Venus van Zwingelspaan zijn klaar voor de expositie.

The ‘Venus of Wolford’ (painting), and the ‘Venus of Zwingelspaan’ are ready for the exhibition.