Vandaag de inrichting gedaan voor de expositie te Axel (zie Agenda). Twee dagen lang ben ik ook zelf aanwezig. Tijdens de kerstmarkt op 8 December en tijdens de verteltocht ‘Op Marote’.

Afgelopen weekeind hielden Ineke en ik onze ‘Muze-expositie’ in het kerkje van Persingen. Buiten het feit dat dit een geweldig mooie locatie was om te exposeren hadden we ook enorm veel aanloop. Alles zat mee. Het weer, de locatie, de tentoonstelling was werkelijk prachtig, en de stemming was echt super. In het bovenstaande filmpje zie je een impressie van de Zondag te Persingen.

Samen bij het titelschilderij van deze expositie

Het is de eerste keer dat ik samen met mijn lief exposeer. En ook de eerste keer in het kerkje van Persingen. En dat dit beslist niet de laatste keer zal zijn dat we hier samen exposeren kan ik nu meteen wel onthullen.

Onze stijlen van schilderen zijn sterk verschillend, maar zowel Ineke als ik werken graag met emotie en verhalen. We hebben er samen een kleurrijk geheel van gemaakt.

Toen alles eenmaal hing waren we trots. We zagen ons werk voor het eerst overzichtelijk naast elkaar hangen. Wat me meteen opviel was dat het er zo verschrikkelijk mooi hing. Dat is mede te danken aan de gehele atmosfeer die dit bijzondere kerkje uitstraalt.

Van deze expositie is ook nog een supergave reportage gemaakt door Rein C. de Jong.

We kijken met zeer grote tevredenheid terug op deze bijzondere expositie. Twee dagen lang exposeren in een Goddelijk mooie sfeer. Volgend jaar staan we er weer. En dat mag, wat ons betreft en mooie traditie worden.

In navolging van Ineke zit ik nu, dicht bij de kolenkachel, ook alle kaartjes te schrijven voor bij de schilderijen voor de Muze-tentoonstelling in het kerkje van Persingen, komend weekeind. Voor 25 schilderijen. Dus 25 kaartjes. Elk kaartje komt onder een schilderij te liggen. We mogen er niets ophangen, plakken, of prikken om te voorkomen dat het monument wordt aangetast.

Alle schilderijen zijn nu ingepakt en klaar voor transport naar Persingen. Mijn buren gaan waken over huis en levend goed en ik kan morgen met een gerust hart naar Huissen vertrekken. Ik heb er ontzettend veel zin in.

De poster ter aankondiging van onze Muze-expositie in het kerkje van Persingen is binnen. Mooi op tijd om komend weekeind op te gaan hangen in Nijmegen en omstreken.

Samen met Ineke ben ik al volop bezig met de voorbereidingen voor onze expositie te Persingen. We hebben het kerkje bezocht, tijdens een expositie van anderen, om eens goed te kunnen kijken hoe we straks ons werk kunnen verdelen over de beschikbare ruimte, we hebben vele foto’s gemaakt voor werk wat we aan het maken zijn en wat nog moet komen en we hebben er een middag heerlijk zitten werken en genieten.

Ik maakte een snelle (kleuren) studie en Ineke maakte een portretje van het kerkje op de manier zoals alleen zij dat kan. Op haar werk zie ik dan alles verschijnen waar we ons die dag over hebben zitten verwonderen. Van vogeltjes op het kruis van de kerk tot de zon die niet wakker wilde worden.

Deze plek heeft voor ons een heel speciale betekenis. De Ubbergse heuvelrug is een unieke plek in het Nederlandse landschap. Niet voor niets ‘ontdekten’ Nederlandse kunstenaars aan het begin van de 19-de eeuw deze onhollandse omgeving als een walhalla voor inspiratie met haar prachtige hoogteverschillen, het uitzicht op de Ooijpolder, de watermolens, vervallen boerderijtjes en kerkjes.

Op een bord bij een bankje, tegenover het kerkje van Persingen lezen we hierover. De kunstenaars die hier toen neerstreken vonden er inspiratie voor landschap en romantiek. Dat hebben wij hier ook gevonden. Vooral het laatste heeft voor ons veel betekenis, vandaar de titel van onze expositie. Muze.

Even pauze en tijd voor elkaar. Romantische inspiratie vinden we hier volop.

Het is echt een heel bijzondere plek en we genieten er dan ook enorm van. Ineke had een picknickmand klaargemaakt en meegenomen en zo brachten we deze middag door al schilderend, genietend, etend en koffie drinkend in een wonderbaarlijk mooie omgeving.

Picknick tegenover het kerkje van Persingen.

Vanaf de picknicktafel tegenover het kerkje is het werken hier een feest. We werken een heel lijstje af met zaken die we wilden onderzoeken voor onze expositie, straks eind Oktober. De tijd begint al te dringen en er moet nog een hoop gebeuren.

De wereld gezien vanaf de andere kant van de picknick tafel.

We hebben in ieder geval twee schilderijtjes aan deze dag overgehouden. Die zijn straks ook te zien op onze expositie. Ikzelf ga deze studie gebruiken voor een nieuw schilderij over het kerkje van Persingen/ Het wordt een Waterhouse-achtig werk, waarin magie en fantasie een verbinding gaat vormen met deze magische omgeving. Dat werk krijg ik niet op tijd klaar voor deze expositie maar wie mijn site in de gaten houdt komt het straks vanzelf tegen.

Muze

Aan het eind van een dag vol activiteit in Persingen zitten Ineke en ik voor ons gezamenlijke schilderij. Het titelschilderij van de expositie. Muze. We willen er samen nog wat aan werken, maar we komen al vrij snel tot de slotsom dat er niet veel meer aan te werken valt.

De laatste toets. Signeren.

Het enige wat we nog moeten doen is signeren. Als eerste signeer ik, met mijn logo en de datum. Daarna neemt Ineke het penseeltje over.

Ineke legt de absolute laatste hand aan ons werk.

We kunnen heel tevreden zijn over deze dag. We weten wat we willen en kunnen gaan doen in Persingen en we kijken terug op een heerlijk dagje genieten en werken tegelijk.

Vandaag kwam er een einde aan onze expositie bij Kunstcentrum KrAAn in Hulst. Het was een gezellige dag met verrassende bezoekers en veel intense en goede gesprekken. Terugkijkend op deze expositie zijn we dik tevreden en hebben we voor volgend jaar weer afgesproken. Meteen voor twee weken (drie weekeinden) in September 2017.

Jozien van Langevelde (galerie Blokken 10) in gesprek met Jeroen.

Vandaag was het de laatste dag van onze expositie in Hulst. Maar omdat veel mensen niet konden komen (vanwege de hitte) en omdat veel Hulstenaren geen seconde van het vestingfeesten spektakel wilden missen, en dus geen tijd hadden om echt goed rond te kunnen kijken, en omdat we zoveel erg positieve reacties kregen, hebben we, in overleg met de artistieke leiding van KrAAn, besloten om de expositie twee weken langer door te laten lopen.

De komende twee weken is de expositie in iets afgeslankte vorm te bekijken van Donderdag t/m Zondag van 13.00 u. tot 17.00 u.

De nieuwe inrichting die de komende twee weken kan worden gezien.

Deze laatste dag verschenen vooral veel Zeeuws Vlaamse collega kunstenaars, galeriehouders en mensen die werkzaam zijn in de kunst en cultuur sector. Er staan grote plannen op stapel voor met name Terneuzen en natuurlijk willen we allemaal de Zeeuws Vlaamse kunsten op de kaart zetten. Kunstcentrum KrAAn gaat hier een belangrijke rol in spelen, omdat hier iedereen samen kan komen om, met elkaar, over dergelijke plannen en strategie te gaan brainstormen.

Het KrAAn gebouw. Makkelijk bereikbaar en toch dicht tegen het centrum van de oude stad (Hulst) aan.

KrAAn is een ideale plek die voor iedereen goed bereikbaar is en vanwaaruit tal van initiatieven, in het Zeeuws Vlaamse, gestart kunnen worden. In dat opzicht is het dan ook een echte broedplaats voor de kunsten. Hier wordt niet alleen aan kunst gewerkt en getond, maar is het ook de centrale plek in Zeeuws Vlaanderen vanwaaruit tal van artistieke ondernemingen gaan ontstaan.

Na sluitingstijd werd er meteen begonnen aan de nieuwe inrichting van de verlengde expositie. Op enkele werken na werd alles omgehangen om plaats te maken voor het werk van Randell Sarneel, die nu samen met ons exposeert. Foto’s van de totale expositie volgen nog. Hoe mijn werk hangt is te zien op onderstaande foto’s.

Het kunst, en cultuur klimaat in Hulst heeft er sinds kort een stevige impuls bijgekregen. KrAAn. Het nieuwe kunstencentrum van de stad opende vandaag haar deuren voor onze expositie ‘De verbeelding aan de macht’. En dat trekt dan meteen bezoekers met heftige bolides aan die hier normaal gesproken alleen voorbij komen sjezen.

Binnen was het, ondanks de hoge temperaturen van de laatste dagen, goed toeven. Het gebouw is koel en ruim. Rustig aan lopen er gedurende de dag steeds meer mensen naar binnen. Door de grote ruimte konden we de expositie ruim opzetten zodat iedereen ook de ruimte had om rustig te kunnen kijken.

Het werd een relaxed feestje met veel leuke gesprekken en fijne ontmoetingen. Vele oude contacten weer opnieuw aangehaald en nieuwe contacten kunnen leggen.

Maurice Biesbroeck, bijvoorbeeld. Hem kende ik alleen van facebook en nu had ik een leuke ontmoeting met hem in het echt. Hij maakte deze selfie van ons met Clutz op de achtergrond. Morgen laatste dag.

Hoewel het buiten best wel warm was, was het binnen heerlijk koel. Jeroen en ik zijn begonnen met het inrichten van onze expositie, komend weekeind.

Samen hebben we zo’n 40 werken te verhangen, en dat kost tijd. Wat kan naast elkaar? Wat beslist niet? Wat correspondeert met elkaar? We willen een soort van artistieke communicatie tussen de werken onderling.

Het KrAAn gebouw is ook een ateliergebouw en daar voel ik me meteen thuis. We laten natuurlijk ook zo veel mogelijk in tact van het gebouw zoals het is. Dat helpt mee om in de juiste sfeer te komen.

Alles ademt de sfeer uit van een artistieke broedplaats zoals ik het jaren heb beleefd in Breda. Hier in Hulst kan veel meer dan in Breda. Alles werkt en helpt mee om er een top-tentoonstelling van te maken. Straks bruist het hier van de activiteit want komend weekeind worden ook de vestingfeesten gehouden.

De beroemde foto van Mathilde in Hulst

In het atelier staat alles nu in het teken van onze expositie in Hulst (zie agenda). Al het werk staat klaar en het is nu nog een kwestie van verpakken en inladen. Als ik dit zo overzie, dan zie ik dat ik de laatste tijd veel heb gemaakt. Er gaan in totaal 18 werken naar Hulst.

Gisterennacht droomde ik over Mathilde en de beroemde foto van haar in Hulst. Dat kwam omdat Ineke er helemaal vol van was. Ze zit een boek over Mathilde te lezen.

Het is deze molen, maar dan vele jaren later en van een andere kant gefotografeerd. Heel toevallig allemaal, of misschien bestaat het toeval toch niet. Zie maar.

Om een idee te geven hoe de foto’s gemaakt zijn heb ik dit kaartje gemaakt. Tussen beide foto’s zit ongeveer 30 tot 40 jaar. Toen we de foto van ons tweeën maakten dachten we geen moment aan Mathilde. Dat kwam pas later.

Mathilde heeft ons aardig in haar greep gekregen. We gaan er over schilderen, maar dat vertel ik later nog wel. Eerst naar Hulst. De plek waar we straks enorm gaan exposeren. Tegelijk met de vestingfeesten die daar komend weekeind plaats zullen gaan vinden.