Vandaag was het een zeer Zeeuws feestje. Om te beginnen in Burgh Haamstede, waar de paardenmannen de laatste graanoogst binnen gingen halen. Het was zonnig, er was veel hitte voorspeld, maar er stond een fris windje van zee. De zee ligt hier op een steenworp afstand van de graanakker.

Sjaco spande drie paarden voor zijn Albion zelfbinder en ging gelijk vooruut. Een machtig mooi gezicht. Helaas had ik niet alle tijd om er een inhoudelijk goed filmpje van te maken. Maar dat gaan we later nog wel eens doen met meer voorbereiding.

Dit is echt boeren-ambacht. Er zijn nog mensen te vinden die weten hoe het werkt en in het licht van de huidige ontwikkelingen op landbouwgebied zou het zomaar kunnen dat werken met paarden en spierkracht in de toekomst lonend wordt. Meer boeren op minder grond, kleine gemengde bedrijven (net als vroeger) en landwinkels die gekoppeld zijn aan de eigen oogst en kleinschalige toeleveranciers, lokaal product etc. etc. Het is maar zo’n gedachtenspinseltje waar ik het met enkele ervaren boeren over heb. Ze zitten allemaal op het schoptouw en willen het liefst niets meer met een overheid en een bank te maken hebben. Ook hier hangt de Nederlandse vlag op z’n kop en zoekt men naar oplossingen om uit deze alles verstikkende crisis te komen.

Foto: Samantha Strooband

En dan volgt de onthulling van het schilderij ‘De zwevende kiezer’ in het Stadhuis van Terneuzen. Een aanvulling op de kunstcollectie van de gemeente. Samen met de ontwerper van het tafeltje, oud burgemeester Jan Lonink en onze huidige burgemeester Erik van Merrienboer wordt de opening voltrokken. Daarna volgt nog een nazit met een borrel en hapjes en dan zit de Zeeuwse feestdag er weer op. Ik heb er een zeer goed gevoel bij. Het was weer eens een fantastische dag.

Het heeft even geduurd, maar vandaag zijn de zwevende kiezers neergestreken in het Stadskantoor van Terneuzen. Inclusief dictator Kim Jong Un, die met een verrekijker naar al die mafketels kijkt op het grote doek. Ik denk dat de boodschap beter over te brengen is met humor. Kim Jong Un is in mijn ogen een soort stripfiguur die het heel goed zou kunnen doen in een stripboek van Agent 327.

Morgen is de onthulling van dit werk om 17.00 u. Wil je daar bij zijn dan ben je van harte welkom. Je moet je wel van tevoren even aanmelden hiervoor op de site van Gemeente Terneuzen.

Na alle noeste arbeid aan de verbouwing van het huisje is het vandaag een rustdag. Even lekker helemaal niks moeten doen. Geen lijstjes met punten die afgewerkt moeten worden en geen zware inspanningen. Ik maak soep van mijn eigen geteelde tomaten en ik rommel wat in het atelier ter voorbereiding van het transport van het stempotloodjes-schilderij, ‘De zwevende kiezer’, wat morgen naar het Stadhuis van Terneuzen gebracht moet gaan worden.

Ook dit was weer een behoorlijk zware klus. Het leggen van de afvoerleidingen van zowel de badkamer als de keuken. Alle leidingen zitten nu in de grond en het is nog een kwestie van alles netjes afdichten en opnieuw bestraten. Dan begint de laatste klus voor de voorbereidingen van de bouw. Het graven van de laatste stukjes sleuf voor de fundering en het gieten van die fundering. Als dat achter de rug is kan begonnen worden met het opbouwen van mijn kleine paleisje.

Het werk aan de verbouwing begint zijn tol te eisen. Als ik ‘s-morgens opsta ben ik al moe. Maar ik moet verder. Vandaag doe ik het wat rustiger aan met meetwerk voor de afvoerleiding van de keuken, het weghakken van een oud putje, het metselen van een nieuw putje, het op maat maken van de nieuwe PVC buizen, het graven van de sleuf voor de afvoer, en meer van dat soort klusjes.

Rinus kwam langs om de maten van de Albion pers op te meten voor het maken van een tympaan en een frisket. Hij kan toveren met ijzer en gaat dat ding voor me maken zodat ik straks echt boeken kan gaan drukken.

Het zijn zo’n beetje de laatste werkzaamheden ter voorbereiding van de nieuwbouw. Deze klus, het uithakken van de serrevloer, was er een waar ik erg tegenop zag. En terecht. Het was een enorme rotklus. Ik begon er mooi op tijd aan en zo rond vier uur was ik ermee klaar. Een halve container vol puin kwam hier onder vandaan. Brokje bij brokje heb ik die uit moeten hakken met hamer en beitel en soms met de grote voorhamer. Net zo lang beuken tot de stukken er afvliegen. Het zit er op. De klus is geklaard. Ik ben keimoe maar dik tevreden.

Er is nog heel veel bouw-sjouw-werk te verzetten, maar ik doseer die werkzaamheden in verband met het warme weer. In de ochtend ben ik aan het hakken, breken, scheppen en sjouwen. In de middag doe ik het, zo veel mogelijk, rustig aan. Bijvoorbeeld met het op maat zagen van de pvc pijpen voor de riolering en het lijmen der delen.

Theo, verzamelaar van alles wat hij leuk vindt, heeft een echt draaiorgel. Een prachtding waar dito muziek uit komt als je aan het wiel draait. Maar er staat een beschildering op over Hulst en dat moet natuurlijk het Land van Axel worden. En daar had hij mij voor nodig. Samen bekijken, en beluisteren, we het orgel en straks gaat hij het voorpaneel lospeuteren om het bij mij in het atelier af te leveren voor een nieuwe beschildering. Zo werd het weer een superleuke dag vandaag.

D’n-Olifant wordt hij hier genoemd. De grote mobiele water stofzuiger van de gemeente waar men een beerput mee leeg kan zuigen. En dat is waar ik gisteren voor bij de gemeente langs ging. Ik had verwacht dat hij wat later zou komen, maar zo is het ook prima. Ik moet alleen wel mijn puinruim plannen even parkeren, want nu moet eerst de riolering aangesloten worden. Gelukkig ligt alles daarvoor al klaar bij onze bouwmarkt. Alleen het aansluiten blijkt minder makkelijk te zijn dan ik had gehoopt.

De tomaten zijn rijp en ik heb enorm veel zin in tomatensoep. De soep van zelf geteeld tomaten is echt een delicatesse. Vandaag doe ik het rustig aan omdat ik van het weekeind nogal druk was en omdat de puincontainer voor morgen gepland staat. Dan wordt het puinruimen hier en stevig aanpakken. Nu even niet.

Ik laat je een foto zien van mijn huisje in de sneeuw ergens rond de jaren ’60. Daarop is te zien dat er een Angelustorentje op mijn dak gestaan heeft. De foto is te vaag om er iets op te gaan ontwerpen, maar ik heb al wat informatie vergaard over hoe zo’n torentje er uit moet komen te zien.

In de rode cirkel zie je dat bewuste torentje. Niet goed te zien omdat de kap besneeuwd is. Na wat zoeken op internet en praten met oude buurtbewoners kan ik een redelijke reconstructie gaan maken van dit torentje.

Het was vandaag weer een fantastische dag. Twee dingen stonden op het programma. Een reis naar een origineel Angelusklokje en naar collega Yvonne, die een prachtig schilderij heeft gemaakt van mijn keuken met Milou als middelpunt. Milou voor de Rayburn. Een plek waar ze graag zat te luisteren naar de geluidjes die uit het fornuis kwamen en natuurlijk de warmte. Volgens een Engelse Rayburn freak is dit ‘The most expensive catwarmer’

Het bezoek aan Yvonne en haar Milou-schilderij was wel het hoogtepunt van mijn dag. Dat schilderij komt uiteraard in het boekje over Milou te staan in het hoofdstuk ‘Milou in de kunsten’.

Een tweede belangrijk ding was het ophalen van een origineel Angelusklokje wat straks boven op mijn dak komt te staan in een daarvoor nog te maken torentje naar een origineel ontwerp voor dat soort torentjes. Wie straks bij mij aanbelt zal ook te horen zijn in het atelier, waar ik de bel van het huisje niet kan horen. Het is echt een prachtig klokje met een heel mooi bronzen geluid.

Om je een beetje een idee te geven van hoe dat er straks uit komt te zien heb ik deze schets gemaakt.