Laarsjes van Astrid

Geplaatst op door

Het is al weer even geleden toen ik dit voorbij zag komen in Wageningen tijdens onze expositie in de Casteelse Poort. Mede exposant Astrid kwam met deze roze laarsjes voorbij lopen en trok hiermee mijn aandacht. De setting, de half spiegelende vloer, witte wanden, die laarsjes en de gehele atmosfeer was perfect voor een schilderij en ik vroeg haar of ik hier een foto van mocht maken met de bedoeling dat ooit nog eens te gaan schilderen.

Astrid, Marlou en Ineke in gesprek tijdens die expositie

Daar is nu het moment voor aangebroken. Ik had daar eigenlijk gelijk al iets mee willen doen, maar al het werk aan het Mathildedrieluik en de organisatie van de Mathildedag in Terneuzen verhinderden dat.

Nu ik weer mijn handen vrij heb in het atelier kan ik weer lekker mijn gang gaan en ben ik alle inspiratie uit die tijd aan het verwerken geslagen. Die roze laarsjes vielen me toen op en ik maakte er dus een foto van toen ik de combinatie zag van de spiegelende vloer, het mooie licht in het museum en die specifieke atmosfeer die ik altijd bewonder in zo’n museum of tentoonstelling. Die atmosfeer is verstillend en nihil. Alles komt dan beter in beeld en draagt bij aan de lading die zo’n tentoonstelling heeft. Iedereen is aan het kijken naar wat er getoond wordt. Mensen gaan fluisteren en zijn over het algemeen verzonken in eigen waarneming en gedachten. Het enige wat je hoort is het geritsel van kleding en het tik-tak geluid van dat soort schoeisel wat de elegantie van zo’n moment alleen nog maar verder versterkt.

‘Sleutels van de kerk’ klaar om uit te vliegen

Geplaatst op door

De sleutels bieden toegang tot deze prachtige kerk van Elst. En plek ook met heel veel historie.

Het is echt een heel gaaf werkje geworden, al zeg ik het zelf. Het schilderijtje ‘Sleutels van de kerk’ is nu gevernist en ingelijst en is klaar om het atelier te verlaten en uit te vliegen naar een van de galeries waar ik bij ben aangesloten. Het zijn de sleutels van de kerkbeheerder van de kerk van Elst die ik even geleden op een tafeltje zag liggen toen we koffie gingen drinken tijdens het inrichten van de expositie van Ineke.

Sleutels hebben op mij altijd al een magische indruk weten te maken omdat je hiermee deuren kunt openen naar iets wat achter de deur verborgen zit.

Gewone, moderne, sleutels maken op mij eigenlijk geen enkele indruk. Maar zo’n hele grote sleutel wel. Het ding wordt nog dagelijks gebruikt en de moderne sleutels hingen daar aan, dus schilderde ik ze mee. Maar ze boeien me totaal niet. De oude sleutel is mijn favoriet.

Sleutels schilderen is iets wat ik al heel lang doe. Zo af en toe zie ik zo’n indrukwekkende bos met van die prachtige oude sleutels en dan wil ik het schilderen. Op de foto hierboven zie je me aan het werk aan ‘Toegang tot het kerkje’. Dat is zo’n tweede liefde van me. Oude kerken en kerkjes. In dit geval betreft het het kerkje van Persingen, bij Nijmegen, waar Ineke en ik hebben geëxposeerd met onze ‘Muze tentoonstelling’ in 2016.

Toegang tot het kerkje. 80 x 120 cm. €4500,-

Dat werk hangt nu bij Pot Art Gallery in Axel. Het mooie van dit werk is dat het eigenlijk drie schilderijen in één zijn. Een stilleven met sleutels, architectuur en landschap.

Kijken is ook werken

Geplaatst op door

Als ik na een dag schilderen stop neem ik zo’n klein schilderijtje altijd mee naar het huisje om er de hele avond naar te gaan zitten kijken. Dan weet ik wat ik de volgende ochtend moet gaan doen om het nog beter te maken dan het al is en zit ik er ook gewoon van te genieten.

Met groter werk doe ik dat ook, maar tot een bepaald formaat. Nu heb ik weer zo’n prachtig klein juweeltje wat al heel ver is voltooid. Ik bekijk het op afstand met lamplicht en dan ben ik altijd heel benieuwd hoe ik het werk zie als ik ‘s-morgens opsta en de luiken open zodat ik het weer in het daglicht zie. Dan weet ik exact wat ik die dag ga schilderen en hoe ik dit werk verder ga voltooien.

In het atelier ga ik dan weer verder met de verkregen kennis van het kijken van de vorige avond. Kijken is een heel belangrijk onderdeel van mijn werk. Zeg maar gerust de helft van het werk. Soms maak ik aantekeningen om alle aandachtspunten te kunnen onthouden. Soms loop ik op zo’n avond nog even terug naar het atelier om iets te corrigeren en dan weer verder te kijken. Alles moet kloppen met wat ik oorspronkelijk zag toen ik besloot om dit te gaan schilderen. Je kunt dus eigenlijk wel stellen dat ik leef in mijn werk en dat ik meer uren maak dan je zo op het eerste gezicht zou denken als je zo’n schilderijtje ziet. Schilderen is dus niet een baantje van 8 tot 5, maar heel intens en ik zie het meer als een roeping dan als een vak.

Druk weekeind voor de boeg

Geplaatst op door

Al vrij vroeg, ongeveer half zeven, ben ik al weer actief in het atelier. Ik ben met meerdere werken tegelijk bezig. Gisteren begonnen aan een klein werkje voor Galerie Sille in Oudewater. Op de achtergrond zie je nog net een groot werk wat ik eveneens voor Sille aan het maken ben. Zwart-witte streepjes en ritme. Links daarvan zie je werk wat vandaag gevernist moet worden en ingelijst. De lijst voor ‘Red & blue for a collorised clue’ moet nog gemaakt worden.

Maar vandaag ben ik vooral erg gecharmeerd van weer zo’n klein juweeltje van de zilveren schoentjes, de streepjes en de kleurrijke rok. Dat zilver van die schoentjes zie je bij de eerste schets al ontstaan. Nu nog heel ruw, maar straks heel scherp uitgewerkt.

Nu zijn alle ezels weer in gebruik en kom ik zelfs een ezel tekort. Dat was even geleden wel anders. Toen was ik maanden lang alleen maar bezig met het Mathilde drieluik waar ik niets van kon laten zien omdat er nog een verrassing bewaard moest blijven voor de onthulling.

Het drieluik staat nu bij Art Gallery Pot, waar ik aanstaande Zondag, voor de opening van de solo expositie aldaar, aanwezig zal zijn.

Maar vandaag ben ik aanwezig bij de opening van de nieuwe tentoonstelling bij Galerie en Kunstcafé Lokaal 54. Dit is de vaste plek waar ik mijn zogenoemde ‘Zeeuwse collectie’ heb ondergebracht. Al het werk dat ik maak dat geïnspireerd is op mijn woon,- en werkomgeving, is hier permanent te zien.

Met al die activiteiten moet ik tijd vrij maken om te schilderen. Dat doe ik bij voorkeur ‘s-ochtends omdat ik dan het meest creatief ben en ook het meest uit mijn handen krijg. En dat komt me goed van pas, want het is druk in het Zeeuwse, op dit moment.

Frans Dingemanse (links)

Gisterenavond was ik aanwezig op de opening van de Paeremessen tentoonstelling in het Museum ‘Het Warenhuis‘ te Axel waar meester houtsnijder Frans Dingemanse en collega schilder Wout Kole aanwezig waren om hun werk toe te lichten. We werden getrakteerd op drie zeer interessante lezingen over dit onderwerp en we konden ons vergapen aan een heel mooi overzicht van dit bijzondere en beroemde stukje houtsnijkunst en geschiedenis.

Het museum van Axel (Land van Axel) is voor mij een walhalla op het gebied van streek eigen kunst, geschiedenis en verhalen. Over die streektrots en het Land van Axel ga ik ook nog een bijzonder monumentaal werk maken wat mogelijk hier onthuld gaat worden. Daarvoor maakte ik gisteren gelijk wat afspraken. Een ode aan het Land van Axel en dat is dan gevat in een monumentale lijst die ik momenteel ook al aan het maken ben. Ook dat wordt weer een lang verhaal en veel werk, maar zo mooi en krachtig om te maken dat ik daar de tijd voor neem. Ook dat is weer zo’n werkstuk waar ik weinig tot niets over kan laten zien omdat er een verrassing over moet blijven voor de onthulling.

Hierboven zie je het begin van die monumentale lijst. Wie me al een tijdje volgt weet dat dit eigenlijk bedoeld was voor het altaarstuk dat ik wilde maken voor het Mathilde drieluik. Een leuk plan, maar het werk werd 4.5 m. hoog en was vrijwel nergens te plaatsen. Om die reden zag ik daar van af en gebruik ik nu die elementen van dat oude houten geval voor een nieuw monumentaal lijstwerk voor dat schilderij dat ik wil gaan maken over streektrots. Bovenin en onderin komt een tekst te staan die verwijst naar de zilveren Axelse broekstukken die bij de Axelse streekdracht hoort. Onderin komt de tekst ‘Het Land van Axel’ te staan. Een begrip in deze regio.

Enorm paeremes en een van de tentoongestelde werken van Wout Kole

Een dergelijk werk is natuurlijk een uitgelezen onderwerp voor het Axels museum. Vandaar dat ik meteen met de mensen van het museum, die ik inmiddels zeer goed ken, al iets af kon spreken voor de nabije toekomst.

Met de zeer ervaren houtsnijders, waarvan er drie aanwezig waren, kon ik nog even lekker bomen over het houtsnijwerk wat ik wil gaan maken voor de monumentale lijst voor mijn ‘streekttrots schilderij’. Tevens kwam ik hier ook de ‘paardemannen’ tegen van ‘het Zeeuws werkpaard’. Daar kon ik gelijk afspraken mee maken voor het fotograferen van zo’n noest Zeeuws werkpaard wat op dat schilderij moet komen te staan.

Je kunt dus wel stellen dat ik me, hier in het Zeeuwse, geen moment hoef te vervelen.

En als ik dan van het atelier uit terug naar het huisje loop, om dit verhaal op te schrijven, en de zon door zie breken, die de frisse ochtend en de dauw in de tuin gaat verdrijven weet ik dat met mijn stap om hier te gaan wonen en werken een geweldig goede stap heb gezet. Er gaat vandaag ook nog een beetje gewerkt worden in de moestuin en de Rayburn brand al weer om alles compleet te maken met een pan overheerlijke tomatensoep uit mijn eigen hof. Al schrijvende merk ik op dat ik eigenlijk al in de hemel zit en dat er toch een klein nadeel kleeft aan het wonen in zo’n heerlijk land. Als je zo leeft wil je nooit meer sterven.

Mooi klein juweeltje

Geplaatst op door

Het is altijd maar de vraag hoe iets uitpakt. In dit geval wilde ik een zwarte lijst maken met een rode onderschildering die iets uitgeschuurd door het zwart heen zou komen. Maar toen ik het lijstje eenmaal rood had gemaakt zag ik dat het perfect bleek te passen bij wat ik wilde laten zien.

Het krijgt nog een laatste afwerking en het schilderijtje moet nog gevernist worden. Op de achtergrond zie je nog net een glimp van een nieuw groot schilderij dat ik aan het maken ben voor Galerie Sille. Op verzoek van de galeriehoudster verschijnen er weer streepjes. Ze heeft iets met die streepjes en ritme.

Sleutels van de kerk voltooid

Geplaatst op door

Het is best wel druk in het atelier, de laatste tijd. Na de Mathildedag lijkt alles weer een beetje op gang te komen in de gebruikelijke richting. Vanmorgen heb ik ‘Sleutels van de kerk’ voltooid en ik ben ook al bezig met de laatste hand te leggen aan ‘Red & blue for a collorised clue’. Tegelijk ben ik het expo-lijstje aan het maken voor ‘Sleutels van de kerk’. Zo zit de vaart er weer behoorlijk in en verwacht ik dat ik beide werken even kan laten zien op de opening van de solo tentoonstelling bij Art Gallery Pot aanstaande Zondag. Daar ben ik dan zelf ook van 13.00 u. t/m 18.00 u. om te vertellen over het Mathilde drieluik, de Mathildedag, de vele nieuwe ideeën en plannen en zo meer.

De foto is niet echt een beste foto omdat ik in deze fase van schilderen met de typische verschijnselen zit te hannesen van het fotograferen van verse verf. In werkelijkheid ziet het er een stuk briljanter uit, maar zo heb je een idee wat het is geworden. Morgen of overmorgen laat ik wel het complete werkje zien met lijst.

Making plans

Geplaatst op door

Isilareina. ‘Making plans’. 120 x 80 cm.

Plannen maken doen Ineke en ik al jaren. Daar zijn we goed in. Maar dit schilderij van haar hand betekent heel veel meer voor me dan het maken van plannen. Het werk stamt uit de periode dat ik haar voor het eerst ontmoette. Met exact dezelfde kleding aan als op dit schilderij. En dat klopt, want dit werk was ze toen aan het maken.

Vervolgens gingen we plannen maken om te schilderen, te exposeren en om heel dicht bij elkaar te blijven. Dat is uitstekend gelukt en zo ontstond een bijzonder hechte vriendschap op 217 kilometer van elkaar vandaan. We spreken elkaar elke dag meerdere malen en trekken er vaak samen op uit. Dit schilderij markeert voor mij het begin van een periode in mijn leven die ik voor geen goud had willen missen.

Nu ben ik altijd heel erg tevreden geweest met het wonen in een klein gezellig huisje, maar nu zie ik toch een eerste probleem opdoemen. Ik heb geen plek voor dit schilderij waar ik bijzonder veel waarde aan hecht. Er zijn plannen om ooit uit te gaan bouwen. Een extentie aan mijn woonkamer zodat er een tweede salon ontstaat waar ruimte zat is. Plannen maken is iets wat mij wel ligt. Maar voorlopig krijgt dit werk een mooi plekje in mijn atelier. Totdat de nieuwbouw voltooid is zal het daar blijven hangen zodat ik het elke dag kan zien als ik aan het werk ben.

Fanatisme

Geplaatst op door

Sap van de appelen inmaken op de Rayburn

Omdat ik vandaag een dikke dag heb vol met afspraken en omdat ik gisteren nauwelijks aan dit schilderijtje heb kunnen werken omdat ik vooral bezig was met het persen van appelen tot sap, ben ik vanmorgen om half zes opgestaan om toch nog even iets te kunnen doen aan het stilleven met de sleutels van de kerk. Als ik dat niet had gedaan had ik me daar de hele dag over zitten ergeren. Ik ken mezelf. Dan maar vroeg op en aan de slag.

Gisteren heb ik wel wat kunnen doen aan dit schilderijtje, maar veel te weinig, naar mijn zin. Maar de appelen (Isilareina’s) moesten verwerkt worden. Ik had een halve kruiwagen vol klaar staan. De mooiste zitten in de groentela van de koelkast en de rest is verwerkt tot sap om daar later veel plezier van te hebben.

 

 

‘Aardappeloogst’ voltooid

Geplaatst op door

Aardappeloogst. 60 x 60 cm. Olieverf op heel linnen. €2150,-

Het lag al een tijdje op afwerking te wachten, maar nu is het werk eindelijk af. Fijntjes geschilderd, maar toch met een stevige toets en op sommige plekken zelfs vet. Dit werk wordt toegevoegd aan de ‘Zeeuwse collectie’ die in de Galerie van Anne Mannaerts hangt (Lokaal 54 in Terneuzen). Zie ‘Waar te koop‘.

Het gaat er hier dagelijks natuurlijk anders aan toe, maar als er een boerendag of een oogstdag gevierd wordt zie je iedereen weer in kleding van toen rondlopen.

Zelf heb ik uiteraard ook iets met oogsten en aardappelen. Dit jaar had ik geen Frieslanders, zoals gewoonlijk, maar ‘Artiste’. Een vervanger voor de Frieslanders, want die waren op.

Ik had dit jaar een mooie oogst, ondanks de droogte, en best wel veel heel grote aardappelen van soms wel 600 gram per stuk. Daar kon ik dan weer heerlijke dikke frieten van snijden en bakken. De aardappelmand op het schilderij is een zelfde die ik hanteer.

Ik bewaar de aardappelen altijd op het land. ‘Opkuilen’ heet zoiets. Je stopt ze niet in de grond maar je legt ze er op en dan schep je er een dikke laag grond omheen. Zo blijven ze veel langer goed en ook goed van smaak.

Mathilde drieluik naar Pot

Geplaatst op door

Al lekker vroeg in de ochtend ben ik bezig met het inladen van het drieluik. Het stond best wel aardig in de weg in mijn overvolle atelier en nu zie ik hoeveel plek het innam. Het fijne van mijn atelier is dat het pal aan de weg grenst en dat ik recht voor de deur mijn auto neer kan zetten om alles in te laden.

Van buiten is het een spuuglelijk gebouwtje waar ik nog het nodige aan wil gaan doen, maar de ligging is ideaal en ik kan hier op mijn gemak, ik neem hier echt flink de tijd voor, het kolossale Mathilde drieluik in mijn auto laden.

Dat heeft een bepaalde volgorde. Alles past precies en hier kun je zien waarom de afmetingen van het drieluik exact zijn. Alles is zo gemaakt dat het precies in mijn auto past en dat ik alles alleen kan doen. Ik heb geen hulp nodig met het laden en het uitladen en opzetten.

Tien minuten verderop stopt de kar vol werk dan weer om alles uit te laden. Er is hier altijd van alles te zien omdat er steeds wisselende exposities te zien zijn van kunstenaars en designers. Maar ook de vaste collectie top-design is hier altijd het bewonderen waard. Ik ontdek nu dat als je Pot omdraait dat je ’toP’ krijgt. Exposeren op een topplek. Dat is dit zeker.

Wil je iets van Macitosh zien, waar ik nog steeds vol van ben, dan hoef je niet ver te zoeken. Dat beroemde stoeltje van hem staat boven op de etage van de galerie.

Daar staat nu ook het Mathilde drieluik. Dat alles ter gelegenheid van de solo expositie die ik hier aanstaande Zondag 2 September ga openen. Van 2 September t/m 31 September. Op 2 September ben ik er zelf ook vanaf 13.00 u. tot 18.00 u. Ik neem ook nog wat werk mee dat niet eerder is getoond. Vers van de ezel. Ook ‘Mathilde in de hemel’ komt hier te hangen. Naast het werk wat hier al langer hangt.

Het drieluik staat er al. We zijn nu nog verder aan het inrichten. Galeriehoudster Brenda heeft zo haar eigen ideeën over de inrichting en ik ben al snel heel dik tevreden dat het drieluik hier hangt zodat iedereen het kan zien. Historisch gezien heet deze streek, waar ook Terneuzen onder valt, ‘Het Land van Axel’. Dus Mathilde is nog steeds thuis.