Standaard klaar
De zware standaard voor het Mathilde-driekuik is klaar. Vanmorgen heb ik de laatste laag vernis aangebracht en het ding natuurlijk gesigneerd.
Ik ben dik tevreden over het resultaat. Testen hebben al uitgewezen dat het geval prima voldoet aan de eisen die ik er aan stelde. Namelijk het torsen van een loeizwaar drieluik.
Het mooie kleurtje is Carmine Red uit de serie van de prachtige krijtverf van Decoration.
De enorme degelijkheid van de standaard n de gehele uitvoering brachten me op het idee om ook eens een atelierezel te gaan maken die net zo degelijk is. Mijn eigen ezels blijven toch altijd wankel als ik op grote formaten aan het werk ben. Daarnaast mis ik veel hulpmiddelen uit de schilderpraktijk die gewoon niet bestaan en nergens te koop zijn, zoals een brug voor mijn schilderstok en een tafeltje voor mijn palet, verf en penselen. Zo kom ik al doende op ideeën die allang in mijn hoofd zitten, maar die ik toch om de een of andere reden niet uitvoer. Ondanks een hele houtwerkplaats vol gereedschap en materiaal.
Stap voor stap naar het eindpunt
Na een dag hard werken is het nu zover dat het eerste (middelste) schilderij aan de standaard bevestigd kon worden. Dit was een behoorlijke zenuwen klus omdat nu niets fout mocht gaan. Alles moest tot op de millimeter nauwkeurig afgetekend en geboord worden.
Uiteindelijk ging alles goed. Ik had de tijd genomen en eerst alle hang en sluitwerk klaar gemaakt zodat ik dit exact kon aftekenen.
En dan komt er een spannend moment. Houdt de standaard het en hoe ziet het er uit? Tot mijn grote geruststelling bleek de standaard het prima te houden. Ook na wat meer druk. Ik ben ook heel tevreden over de technische uitvoering en de vorm van de standaard die toch echt iets uitstraalt van het klassieke atelier.
Aan de achterkant ziet het er dan zo uit. Sterk en netjes. Ik ben zeer tevreden. Nu kan ik alles verder afwerken. Ook de zijpanelen, die ik nog steeds niet kan laten zien i.v.m. de onthulling, moeten nu ingehangen worden en de standaard moet nog van een (krijt)verflaag worden voorzien.
Standaard voor het drieluik
Al vrij vroeg was ik al weer aan het werk in het atelier aan de zware standaard voor het drieluik. Alles wat ik nodig heb wordt in eigen huis gefabriceerd. Van schilderijen tot lijsten tot de standaard om al dat gewicht te kunnen torsen. Vandaag gaat al het hang en sluitwerk gemaakt worden waarna het hele drieluik aan de standaard bevestigd kan worden. Als dat gebeurd is moet de standaard nog geschilderd worden en dan ben ik, met dit onderdeel, klaar en is het drieluik af.
Vanuit de lucht
Van een aardige mevrouw uit Ossenisse, die een ballonreis maakte, kreeg ik deze mooie foto van mijn woonomgeving. We kwamen elkaar toevallig tegen op facebook en raakten aan de praat over die ballonvaart die ik vanuit mijn tuin kon zien. En als ik de foto heel sterk uitvergroot kan ik mezelf zien staan in de tuin.
Dat witte stipje in de rode cirkel ben ik. Ik sta in de tuin tussen mijn huisje en het atelier in.Dat weet ik nog. Anders had ik mezelf nooit kunnen ontdekken. Ik was toen op weg naar het atelier om verder te werken aan het Mathilde drieluik.
Hoekse ochtend
In aanloop naar de viering van de eerste Mathildedag, op 7-7-2018, maak ik veel meer uren dan ik normaal gesproken zou doen. Elke dag begint met een ’to do list’ die afgewerkt dient te worden. Dat gaat door tot laat in de avond. Meestal tot 22.30 u. Dan heb ik het wel gehad en kan ik tevreden de dag afsluiten met een potje bier.
Intussen heb ik wel geleerd hoe ik moet voorkomen om te zware lijsten te maken en is er altijd nog ruimte over voor het leven. Maar de klus moet geklaard worden en daarom sta ik om 6 uur ‘s-ochtends op. Dat gaat vanzelf. ik heb geen wekker nodig. Dit ritme volg ik al maanden en dan raak je ermee vergroeid. Ik ben een echt ochtendmens en geniet ‘s-ochtends het meest. Dan komt er ook het meeste uit mijn handen.
De contracten voor het gebruik van het oude postkantoor
Nu ben ik bezig met de bouw van de standaard voor het drieluik. Dat moet een stevig houten frame worden met een vormgeving die past bij mijn hang naar traditie. Het krijgt een beetje de vorm van een oude atelierezel.
Maar voordat ik daar aan kan beginnen moeten eerst de contracten getekend worden voor het gebruik van het oude postkantoor van Terneuzen wat we een maand lang mogen gebruiken voor de Mathildedag en de expositie van een maand die daar op volgt. De organisatie van de Mathildedag loopt door mijn werkzaamheden heen. Straks gaan we eerst nog in conclaaf met Ingrid Neve van het Schelde Theater en daarna wordt alles voor het gebruik van het oude postkantoor afgehandeld. Een drukke ochtend dus. En dat gaat al weken zo.
Intussen is de ochtend al begonnen en moet er ook voor de inwendige mens gezorgd worden. Deze ochtend begin ik weer met kakelverse aardbeien op brood voor mijn ontbijt. Zie hier het grote voordeel van een moestuin. Elke ochtend taartjes eten.
De aardbeien groeien maar door. Ik heb er steeds meer en ik kan ze lang niet allemaal op.’S-morgens aardbeien op brood, ‘s-avonds aardbeien door de yoghurt. Het zijn prachtige grote en heel goed van smaak.
Ik eet ze lang niet allemaal alleen op. De merel heeft ze ook ontdekt en ik laat er zelfs wat voor hem over als ik aan het plukken ben. Dat beest is er dol op en zo hebben we samen een mooie verdeelsleutel gevonden. De merel zingt elke dag prachtige liederen voor me en hij eet alle vervelende rupsjes op van vlindertjes die het op mijn koolplanten hebben voorzien.
Zo begint dus elke dag mijn Hoekse ochtend. Het is een balans tussen hard werken en genieten. Er komt nu veel uit mijn handen waar ik helaas niet al te veel van kan laten zien omdat alles wat ik nu doe draait om het Mathilde drieluik dat straks onthuld moet gaan worden in het oude postkantoor van Terneuzen.
Om nog een verrassing over te houden voor die onthulling moet ik de verleiding zien te weerstaan om niet alles wat ik aan het schilderen ben te laten zien.
Mathilde Blanc Sec bij Galerie Sille
Mijn ‘eigen’ gestreepte hoekje bij Galerie Sille te Oudewater.
De aankomende zomerexpositie bij Galerie Sille te Oudewater heeft als thema ‘Ritme’. Ritme hebben de streepjes wel en om die reden, en om nog veel meer andere redenen, heb ik Mathilde Blanc Sec vandaag naar de galerie gebracht. Tevens bracht ik de lijst mee voor een ander streepjes schilderij (Streepjescode) dat daar al hing en best een lijst kon gebruiken.
Helaas kan ik niet bij de opening zijn op 7 Juli omdat we dan de Mathildedag gaan vieren in Terneuzen. Een project waar ik al meer dan twee jaar aan werk.
In dit filmpje kun je zien hoe ik dit werk maakte en hoe die oude koffergrammofoon op dit werk terecht kwam. Mathilde Blanc Sec is de wijn die we speciaal voor de crowdfunding actie hebben ontwikkeld ter financiering van de Mathildedag. Door zo’n fles te bestellen via onze site help je ons met de organisatie van de Mathildedag. Dergelijke wijn is alleen en exclusief, via Stichting Mathildedag Terneuzen te bestellen. Deze is verder ergens te koop.
De fles Mathildewijn, ‘Mathilde Blanc Sec’, kun je bestellen via de Mathildedag site. Op het schilderij zie je de fles eveneens staan. Vandaar de titel. Als je dit schilderij wil zien moet je dus niet naar Terneuzen komen, waar ik straks het Mathilde-drieluik ga laten onthullen, maar naar Galerie Sille te Oudewater.
Ik geef toe dat het wat verwarrend is, maar zo liep het nu eenmaal. Zelf zit ik die dag (7 Juli) aan de Mathildewijn in Terneuzen tijdens de Mathildedag die we eveneens op 7 Juli gaan vieren.
Vandaag weer in de krant
Vandaag sta ik weer in de krant. In een goed artikel van Guido van der Heijden.
Omroep Zeeland over de vloer
Dat Mathilde tot ver na haar dood nog voor nieuws kon zorgen werd vandaag bewezen door onze eigen Zeeuwse Omroep. Zowel voor de radio als voor de televisie kreeg ik vandaag een nieuws-team van Omroep Zeeland over de vloer om te berichten over het drieluik en de Mathildedag.
Het is een prachtige dag met een stralend zonnetje en in het atelier houden we twee interviews. Een voor televisie met de camera en een voor de radio met de microfoon. Ik vertel over het drieluik en de Mathildedag en over wat ik weet van Mathilde in het algemeen.
In het stille, doodlopende straatje aan het Mauritsfort werd het plots levendig met de opvallende wagens van Omroep Zeeland.
Het drieluik staat gedeeltelijk afgedekt in het atelier omdat er straks ook nog een verrassing over moet blijven voor de onthulling in het oude postkantoor van Terneuzen. Het is bijna klaar. Ik ben nu bezig met het maken van de standaard waar het drieluik straks op moet komen te staan.
De uitzending voor televisie zal pas een week vóór de Mathildedag plaats vinden. Voor de radio weet ik het niet, maar dat krijg ik vast nog wel te horen. Dan zal ik kijken of ik een link op mijn site kan zetten naar die uitzending.
Mathilde Blanc Sec (5)
Mathilde Blanc Sec. 75 x 60 cm. Olieverf op heel linnen
Tussen alle drukke werkzaamheden aan het maken van het Mathilde drieluik door, en natuurlijk de organisatie werkzaamheden voor de Mathildedag, heb ik toch nog kans gezien om het schilderij ‘Mathilde Blanc Sec’ te vernissen en in te lijsten. Dit is wel een van mijn favoriete schilderijen. Geïnspireerd op de fles Mathildewijn die we aanbieden in de crowdfunding actie voor de financiering van de Mathildedag (zie www.mathildefestival.nl).
Het schilderij gaat straks naar Galerie Sille, voor de zomerexpositie die helaas ook op 7 Juli opent. Daar kan ik dus niet bij zijn vanwege de opening van de Mathildedag in Terneuzen.
Twee belangrijke evenementen op één dag zijn voor mij helaas niet te combineren. Omdat ik voorzitter ben van Stichting Mathildedag Terneuzen en me al meer dan twee jaar bezig hou met de organisatie daarvan, moet ik de hele dag aanwezig zijn in de Scheldestad.
Voor wie geen kans ziet om die dag naar Terneuzen te komen kan ik de opening van de zomerexpositie bij Sille warm aanbevelen. Galerie Sille ligt in het schilderachtige stadje Oudewater en de fantastisch goede sfeer van zo’n dagje kunst en cultuur genot had ik eigenlijk niet willen missen. Temeer ook omdat ik hier mijn collega’s tref die ik al weer een tijdje niet ontmoet heb (behalve dan op facebook). Binnen vind je de kunsten, buiten de lange tafels met parasols, wijn, heerlijke hapjes en maaltijden en live muziek.
Op de foto’ s hierboven zie je de zomerexpositie van vorig jaar. Een zeer gezellige drukte met enorm goed publiek, vele collega’s en zo’n geweldig goede sfeer dat ik er echt van baal dat ik er dit jaar niet bij kan zijn.