Ballunatics 7 (bijna) voltooid

Geplaatst op door

Er zit nog wat nabewerking aan, maar het schilderij ‘Ballunatics 7’ is zo goed als af. Toen ik vanmorgen het atelier binnenliep scheen er een straal licht op Mathilde. Helaas was het niet goed te fotograferen, maar het leek wel alsof een hogere macht me wees op haar bijzondere verschijning op doek. Mathilde is nog steeds een Muze en dat leek die straal licht aan te wijzen. Heel bijzonder, vond ik.

Heel tevreden heb ik vastgesteld dat de keuze om Mathilde in dit doek te verwerken een van de beste keuzes is geweest van de afgelopen tijd. Ik ben trots op wat ik nu op de ezel zie staan en ik weet nu al dat Mathilde dit jaar vaker op doek zal verschijnen omdat we, hier in Terneuzen, bezig zijn met een tentoonstelling rond haar 80-ste verjaardag op 7 Juli 2018.

Ook het badpaviljoen van Domburg staat er nu helemaal op. Hier moet ik nog het een en ander aan gaan doen. Kleine dingetjes die het net even beter maken dan het nu al is.

En als ik door mijn atelierraam naar buiten kijk zie ik de schapen van de overburen. Lente is in aantocht. Dat staat vast.

Eind in zicht

Geplaatst op door

Het gaat heel traag, maar het eind van al het werk komt langzaam maar zeker in zicht. Vandaag heb ik het gras en de achtergrond geschilderd. Morgen ga ik verder met het afwerken van heel veel details en kleine zaken die nog net even iets beter, of strakker, of gedetailleerder geschilderd moeten worden.

Heel erg tevreden ben ik met het besluit om Mathilde toe te voegen aan dit werk. Op de foto hierboven zie je het schilderij nog voordat ik het gras ben gaan schilderen.

Mathilde verschijning

Geplaatst op door

Geen Maria verschijning, maar een Mathilde verschijning. Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt en besloten om Mathilde (de Doelder) Willink in het ‘Ballunatics 7’doek te schilderen. Ik gebruik hiervoor twee foto’s van Mathilde die ik op internet vond. Eén waarop ze een jurk draagt van Fong Leng met ballonnen (foto rechts) en een foto waar ze de juiste gezichtsuitdrukking heeft voor deze scène.

Het toevoegen van Mathilde was een lastige keuze, maar uiteindelijk wel de juiste. Dit schilderij gaat over het ontvluchten van het gangbare. De dames aan de ballonnen zweven weg van een sleur-leven en hebben ervoor gekozen om zwevend aan een feestballon, hun dromen waar te gaan maken. Mathilde zou hun gids kunnen zijn geweest. Zij besloot destijds Terneuzen te verlaten om de bloemetjes buiten te gaan zetten in Amsterdam en al haar dromen waar te maken. En wie kan je dan beter de weg wijzen dan Mathilde?

Nu ik het beroemde boek van Lisette de Zoete zit te lezen over Mathilde werd me duidelijk dat zij (Mathilde) aan dit werk moest worden toegevoegd.

En nadat ik vandaag enorm veel dakpannen heb zitten schilderen op het dak van het Badpaviljoen van Domburg, ben ik maar meteen begonnen met de eerste schetslijnen van Mathilde. De gezichtsuitdrukking van de foto, hier links, leek me de beste voor deze scène. Ik denk dat Mathilde ook blij verrast zou zijn geweest als een dergelijk tafereel zag.

Zo begint er dus al aardig schot te komen in dit werk wat ik nu vrij snel wil afronden. Het Badpaviljoen staat er nu bijna goed op en ik kan alles af gaan werken. Bij elkaar is dit toch nog snel een paar weken werk. Maar het eindresultaat zal al dat werk ruimschoots belonen.

 

Rondje Breda

Geplaatst op door

Jan d’ Art. De galerie en het inlijst atelier aan de Vierwindenstraat in Breda waar nu de kop van Clutz prominent in de etalage hangt.

Als ik over de Vierwindenstraat in Breda loop zie ik bij Jan d’Art iets moois in de etalage. De prachtige kop van Clutz in een schitterende lijst. Meteen vraag ik me af of ik dit werk nog wel wil verkopen. Die vraag houdt me de hele dag bezig.

Natuurlijk hangt dat werk daar om het te verkopen, maar nu Jan er zo’n schitterende lijst omheen heeft gezet ga ik twijfelen. En er zijn meer werken die ik eigenlijk helemaal niet wil verkopen. Maar ik kan het onmogelijk allemaal zelf houden.

Links naast ‘Kûûsen’ een werk van Frank rop. In de etalage hangt een wel heel erg mooie van hem die ik niet kon fotograferen door de weerspiegeling in de etalageruit.

Bij Via Mioni lever ik ‘Kûûsen’ af. Ik zie er ook prachtig nieuw werk van Frank Top. Een van de schilders waar ik groot ontzag voor heb. En ook werk van Frank de Wit, een van mijn collega’s uit Antwerpen die ik al lange tijd niet heb gezien.

Via Mioni is echt zo’n galerie waar je duvels kunt vangen en waar je niet uitgekeken raakt. Ik heb ook nog een studie meegebracht die ik ooit, samen met Ineke, maakte bij het kerkje van Persingen, toen we daar gingen exposeren. Ik vind het zelf een mooie studie die ik om die reden bewaard heb. Zo’n studie heeft een heel andere prijs dan mijn reguliere werk en is daarom interessant om ook eens aan te bieden. Er is ook een duidelijk verschil te zien. Een studie is veel grover geschilderd, maar dat heeft beslist zijn charmes. Er zitten heel mooie stukjes in die je kunt ontdekken en waar je dan telkens naar kunt kijken.

Dit schilderijtje (40 x 60 cm.) maakte ik om het licht te bestuderen voor een schilderij over het kerkje waar ik toen aan werkte. Samen met mijn vriendinnetje hebben we daar toen lekker staan werken en genieten.

Ineke schilderde toen haar versie van het kerkje. Ik het mijne. Twee totaal verschillende interpretaties van het zelfde object.

Ineke met ons beide schilderijtjes bij het kerkje van Persingen.

En natuurlijk even langs de beroemdste bakker van Breda geweest voor de allerlekkerste worstenbroodjes. Ik hield er nog een over voor thuis.

 

Dagelijkse schilderpraktijk

Geplaatst op door

Vanmorgen was ik al weer redelijk vroeg in het atelier aan de slag. Nadat de zon goed door kwam kon de kachel uit en kan ik eindelijk weer eens werken met echt zonlicht. Ik werk momenteel aan ‘Balunatics 7’. Een langdurig schilderproces dat nog wel enkele weken in beslag zal nemen, maar ik ben al een heel eind op weg.

Ik ben nu steeds meer details aan het schilderen in het voormalige badpaviljoen van Domburg en zo ontstaat langzaam maar zeker een Willink-achtige sfeer in dit werk waar ik zo op uit ben.

Nou zit ik, dankzij Lisette de Zoete, al behoorlijk in die gewenste atmosfeer. Haar boek ‘Mathilde’ ligt op tafel, en telkens als ik even ga pauzeren met een kop koffie, lees ik weer een stukje uit dit geweldig goed geschreven boek. En door dat boek denk ik diep na over een uitdaging die me al langer bezig houdt. Ik vind dat Mathilde in dit werk voor moet komen. Als een godin die de overvliegende dames de weg wijst. Zoiets.

In huis is niet alleen Mathilde aanwezig, maar ook mijn eigen muzen. Nog even kan ik genieten van ‘Kûûsen’. Het zijn de mooie benen van Jennifer en elders staat nog werk met mijn echte muze, Ineke. Die zit nu 217 kilometer van me vandaan, maar ze is er toch. Iedere dag.

Oude foto van de keuken van Pierre Jansen met het kacheltje prominent in beeld.

Van de vorige eigenaresse, van het kacheltje van Pierre Janssen, Kreeg ik nog een foto van hoe het kacheltje bij Pierre in de keuken stond. Onder de grote schouw zit een metalen deur die toegang bood tot de broodoven.

Dat prachtige kacheltje staat nu in mijn atelier. Voor zijn televisie werk kwam Pierre ooit nog over huis bij Carel Willink. Toen nog getrouwd met Mathilde. Zo komt het cirkeltje weer rond. En ik weet bijna wel zeker dat Pierre het erg leuk gevonden zou hebben als hij kon zien dat zijn kacheltje nu bij mij in het atelier staat.

Overigens stookte Carel Willink zijn hele huis aan de Ruysdaalkade op kolenkachels. Hij moest, net als ik, niets hebben van moderne troep. Mathilde kreeg later centrale verwarming en vertelde dat ze heimwee had naar de kolenkachels van Carel. Ik begrijp dat volkomen.

Het mooie kacheltje van Pierre Janssen staat nu in het atelier op de plaats waar eerst mijn werkplaatskachel stond. Dit kolenkacheltje, met geschiedenis, moet nog aangesloten worden op de schoorsteen, maar dat ga pas doen als ik daar meer tijd voor heb. Voorlopig kan ik nog prima stoken op de foeilelijke gaskachel.

De sfeer in het atelier is echt super,met dat zonlicht. Om me heen, al mijn heiligdommen. Buiten lopen de schapen. Met zo’n beetje zon erbij voel ik de lente naderen.

Om mij heen ook veel onvoltooid werk en wat werk waar ik een geschikte bestemming voor zoek. Zoals ‘De Zeeuwse collectie’. Schilderijen die ik heb gemaakt met inspiratie uit mijn directe omgeving. Daarvoor ga ik binnenkort een galerie bezoeken waar ik deze serie permanent kan onderbrengen en aanvullen.

Stroomstoring (vervolg)

Geplaatst op door

De stroomstoring naar mijn atelier duurt voort. Gisteren kwam de elektrieker langs om vast te stellen dat het bij mij een zootje was. De vorige eigenaar van mijn huis, en atelier, heeft zoveel kabels getrokken dat je er beslist geen wijs meer uit kunt. Daarvoor moet er een nieuw bekabelingsplan gemaakt worden met een nieuwe kabel naar het atelier en tal van vernieuwingen in de meterkast in het huisje en in het atelier. Dat kost tijd en geld en geen van beiden heb ik op dit moment ter beschikking.

Kûûsen 70 x 50 cm

Dan maar voortploeteren met dat sullige lampje. Een opgekomen griep/verkoudheid maakt het er niet prettiger op, maar ik heb voldoende inspiratie en werklust om door te gaan. ‘Kûûsen‘ is voltooid en kan nu even drogen in huis. Kan ik er ook nog even van genieten.

In het atelier werk ik verder aan Balunatics 7. Ik ben begonnen met het schilderen van alle details van het badhuis van Domburg. Een geweldige klus omdat er erg veel detail in zit, maar fantastisch om te schilderen. Buiten regent het en is het koud. Somber ook. Als ik daar naar kijk zou ik zo naar het een of ander warm land willen gaan om daar verder te werken. Maar ja.

Kûûsen (kuisen)

Geplaatst op door

Het is een wat donkere foto. Dat komt door de stroomstoring in het atelier, waardoor ik met slechts één sullig lampje moet zien te werken, maar dit werk is vandaag voltooid. Kûûsen (kuisen – schoonmaken)  is de titel. Zodra ik weer licht heb maak ik wel een betere foto. Morgen weer verder met Ballunatics 7.

Stroomstoring in het atelier

Geplaatst op door

Dat kwam me wel heel slecht uit, vandaag. Geen stroom meer in het atelier. Met een heel lang verlengsnoer en een kleine daglichtlamp lukt het me om een noodvoorziening aan te leggen met stroom vanuit het huisje. Wat er de oorzaak van is weet ik niet, en om te voorkomen dat straks het hele dorp zonder stroom zit ga ik niet zelf experimenteren maar komt Maandag d’n elektrieker langs om het op te lossen. Dit weekeind dus aanklooien met één lamp. Gelukkig doet de kachel het prima. Anders had ik de werkplaatskachel nog die op hout gestookt moet worden.