Een foto voor de krant

Vanmorgen heb ik in het atelier weer eens het altaar retabel voor Sinterklaas opgesteld. Voor zover dat kan natuurlijk, want het is nog niet af en ik heb niet voldoende hoogte in het atelier om het hele monument op te zetten. Vandaag kwam de fotograaf van de krant (PZC) langs om er een foto van te maken voor een artikel dat straks geplaatst wordt.

Het is weer een heerlijke zonnige dag en omdat het Hemelvaart is is de wereld in Zondag-modus en is het heerlijk rustig in het Zeeuwse.

Onder toeziend oog van de poes werk ik ook een beetje in de moestuin, waar alles nu lekker begint te groeien. Het is wel heel droog en er moet ‘s-ochtends en ‘s-avonds gesproeid worden om de groei er in te houden.

De poes gaat toch weer wat zwerven. Dat kan ze niet laten. Eerst gaat ze aan de overkant van de weg in het gras liggen kijken en daarna verdwijnt ze richting de polder waar ze ergens haar jonkies heeft ondergebracht. Om de een of andere reden heeft ze ze een voor een uit het struikgewas van mijn tuin weggehaald en zie ik haar alleen als ze honger heeft.

Vandaag maak ik ook het werk klaar voor transport dat naar Galerie Sille moet te Ouderwater. Daar hangen straks drie van mijn werken voor de zomer expositie.

‘Skywalk’, ‘Mirrors’ en ‘Streepjescode’. Op Zaterdag 13 Juni opent die tentoonstelling voor het publiek. Vanaf die dag kun je het allemaal in het echt komen bekijken.

Modelpoes

Het is best een leuk werkje geworden. De modelpoes. Het moet nog even drogen om het te kunnen vernissen om de kracht van de kleuren terug te krijgen. Nu oogt het nog wat fletser dan het werkelijk is.

Het model in kwestie ligt lekker lui in de tuin na een stevig ontbijt van brokjes, poezenmelk, paté van Sheba en poezensnoepjes. Die paté is echt een groot succes. Daar stijgt ze zo’n beetje van op. Daarna ging ze weer snel terug naar haar kindertjes, die nog steeds onzichtbaar in het groen verstopt zitten.

Vanmorgen heb ik ook nog een studie (voor het schilderij ‘Split second’) uitgewerkt omdat ik het wel een mooi schilderijtje vond. Normaal hou ik zo’n probeersel onafgewerkt in het atelier om te gebruiken bij het schilderen van het doek waar deze studie voor gemaakt is.

Nog een schilderijtje van de poes

Op de ezel staat een heel klein schilderijtje. Een paneeltje. Daar maak ik een heel klein schilderijtje op van de poes die nu moederpoes is geworden. Gisteren kwam ze na twee dagen afwezigheid ineens voor de dag. Afgeslankt en hongerig.

Ik had gehoopt dat ze haar kleintjes in huis ter wereld zou gaan brengen, maar het is een zwerfkatje en het lag al voor de hand dat ze dat elders zou gaan doen. Gisteren en eergisteren heb ik daarnaar gezocht. Echt overal en nergens. Het meest voor de hand liggende was de stal van de schapen, waar ze heel vaak gezien werd, en met Leo, mijn overbuurman, heb ik daar even goed rond gekeken. Maar ook in holle bomen, plekjes op het land, oude schuurtjes die daar staan en tal van andere verstopplaatsen, maar nergens een poes met jonkies te zien.

Blijkt ze in mijn tuin te zitten op ongeveer 10 meter van mijn bijkeukendeur. Verstopt in het ondoordringbare groen van een heel dikke heg, wat struiken en de composthoop. Lekker dicht bij haar voerbakjes. In dat dichte struikgewas hoor ik heel vaag het gepiep van jonge katjes als de poes weer in de buurt van haar nestje komt.

En zo komt ze dan aan. Helemaal blij dat ze me weer ziet. En ik natuurlijk blij dat ik de poes weer zie. In korte tijd zijn we wel echte maatjes geworden. Bovendien zorgt de poes ook voor inspiratie om te gaan schilderen.

Een paar dagen geleden maakte ik deze foto van haar toen ze op het deksel van de waterberging zat voor aan het huis. Toen dacht ik er al over om dit te gaan schilderen en dat ben ik nu dus aan het doen. Op een piepklein paneeltje van 10 x 10 cm.

Het moet een snel te maken schilderijtje worden waar ik hooguit een paar uur aan bezig ben.

Het lijstje heb ik al gemaakt. Van restanten van de lijst voor ‘Skywalk’. Ook dit is weer een schilderijtje dat ik lekker zelf hou.

En terwijl ik dit aan het fotograferen ben hoor ik buiten een schaap. Zo aan het geluid te horen, het beest staat hard te blèren, staat het dier midden op straat. Leo (mijn overbuurman van de schapen) is er al bij. Ook een wandelaarster die hier langs kwam wandelen en het schaap midden op de weg aantrof. Met wat armgezwaai en de deskundigheid van Leo lukt het om het schaap weer in de wei te krijgen.

Dit is nou typisch het platteland waar ik zo van hou. De rust, de stilte (vooral op Zondag), de ruimte, de vergezichten, al het groen, het boerenleven en natuurlijk al die leuke beesten.

Dit dus. Alle schapen weer gezellig bij elkaar in de wei tegenover mijn huis.

Finale Emilia

Vandaag ben ik weer eens in gedachten teruggekeerd naar de Noord Italiaanse streek Emilia Romagne waar in 2012, door een aardbeving, veel prachtige gebouwen beschadigd raakten en zelfs geheel instortten.  Zo ook een eenzame klokkentoren, waarvan de wijzerplaat door midden scheurde in het plaatsje Finale Emilia. Ik heb die toren al vaker geschilderd omdat ik het zo’n bijzonder beeld vond. Nu staat hij op het schilderij ‘Split second’ waar ik vandaag ook aan heb gewerkt.

Het gebeurde allemaal in een ‘split second’. Heel veel cultuur historie ging op dat moment verloren. Deze toren bleef in mijn geheugen hangen omdat ik het zo’n bijzonder beeld vond. Gespleten tijd.

Zo zag hij er in het verleden uit. Hier op een oude ansichtkaart. ‘Monumento ai Caduti dell’Orologio’.

Om in Zondagse sferen te komen steek ik wierrook af in een kerkelijk wierrookvatje. Ik schilder er een dikke priester bij met een gouden staf. Zo ontstaan de schilderijen in mijn atelier. Al schilderend zit ik vaak door te filosoferen over wat ik aan het schilderen ben en zo kwam ik op het idee om die indrukwekkende man met zijn gouden staf te schilderen. Alsof hij elk moment een wonder kan gaan verrichten. Als tegenhanger van alle verwoesting van kunst en cultuur.

Een beetje symbolisch voor wat er nu in de politiek gebeurd. Daar heeft men ervoor gekozen om kunst en cultuur geheel kapot te bezuinigen. In Brabant, bijvoorbeeld, heeft het provincie bestuur onlangs besloten om geen cent meer te investeren in kunst en cultuur. En dat terwijl de afbraak al jaren gaande is. Dat dit grote verwoestende gevolgen zal krijgen zal iedereen wel begrijpen. De hele sector staat al op instorten.

Dan moet ik denken aan Sir Winston Churchill. Toen de tweede wereldoorlog uitbrak moest Engeland gaan investeren in wapens en strijd. Om dat te kunnen bekostigen moest er bezuinigd worden. Men stelde toen voor om maar meteen te gaan bezuinigen op kunst en cultuur. Churchill antwoordde; “Then what would we be fighting for?”

Helemaal juist is dit niet, want hij zei het niet in één zin, maar in een heel betoog. Destijds begreep men hem maar al te goed. Je kunt hier meer over terugvinden op de site van ‘The Churchill project‘ van ‘Hillsdale College’. Het huidige politieke landschap lijkt vooral uit te zijn op verwoesting en geestelijke armoede.

‘Split second’ gaat hier dus over. Je gaat twijfelen aan de algemene ontwikkeling van huidige politici als je leest hoe men met een groot gemak, en zonder ook maar één moment van schaamte, de hele kunst en cultuursector ineen wil laten storten. Het schilderij gaat zich nog wel verder ontwikkelen. Ik maak het voor een toekomstige tentoonstelling met Isilareina. Het wordt dus een schilderij met de nodige lading.

Intussen werk ik ook nog verder aan een van de drie wonderen van Sint Nicolaas. De redding van de drenkeling. Het is nog niet af, maar bijna. Als het klaar is zal ik er wel een foto van publiceren. Gelukkig kan ik dit maken voor een instituut wat kunst en cultuur helemaal begrepen heeft.

 

Ruimtegebrek

Ik heb een redelijk groot atelier. Ruimte zat, zou je denken, maar op de een of andere manier krijg ik het toch weer voor elkaar om alles vol te zetten. Hoe efficiënt ik alles ook heb ingedeeld. Ik werk nu aan de laatste penseelstreken op het schilderij ‘Skywalk’, ik werk aan het altaarretabel voor Sinterklaas, ik maak en lijst voor ‘Skywalk’, ik werk aan het schilderijtje van de Sint en de drenkeling, ik werk aan ‘Split second’, het schilderij dat ik aan het maken ben voor een tentoonstelling met Isilareina, ik werk aan een klein schilderijtje van de poes, ik werk aan een filmpje voor promotie van het boekje, dat na de corona-crisis nieuw leven in geblazen moet worden, ik werk aan de moestuin, ik heb de poes om me heen die van tijd tot tijd even aandacht nodig heeft enzovoort.

De lijst voor ‘Skywalk’ is bijna klaar. Het schilderij is bijna af. Als je goed kijkt zie je nog net de schets op paneel die ik gemaakt heb voor de Sint met de drenkeling in het deel van het retabel dat achter de stoel op de grond staat. Hier moet ik vandaag mee verder om op schema te blijven. En ondertussen komt de poes kopjes geven en aandacht vragen.

Ze is in verwachting, wat je best goed kunt zien op de foto rechts. Het is een dikke rolmops geworden die door die verwachting vrij onrustig is en dus de aandacht wil. En die krijgt ze ook. Alles loopt hier door elkaar en ik kan er echt ontzettend van genieten.

Intussen werk ik nog aan de laatste kleine dingetjes aan het schilderij ‘Skywalk’. Dat werk zal straks te zien zijn bij Galerie Sille in Oudewater tijdens de zomer expositie.

 

Zomer-expositie ‘Spiegel’ bij Galerie Sille

Het schilderij ‘Skywalk’, dat ik speciaal gemaakt heb voor de zomer-expositie bij Galerie Sille, is bijna klaar. Ik maak er nu de lijst voor en ik verwacht dat het aan het eind van deze week helemaal klaar is en richting Oudewater uit kan vliegen. Links op de foto zie je het schilderij ‘Split second’ dat ik aan het maken ben voor een expositie met Isilareina. Dat zit nu in de planning en daar zal ik later wel meer over vertellen.

Bij Galerie Sille gaat straks de expositie ‘Spiegel‘ van start. Soms komt de inspiratie voor een werk van de galerie zelf. Met het thema ‘spiegel’ kan ik wel wat. Dat is zo’n onderwerp wat ook regelmatig in mijn werk voorkomt.

Gisterenavond heb ik de lijst voor ‘Skywalk’ gezaagd, gefreesd en gelijmd en kon het mooi een hele nacht drogen in het spanraam. Vandaag ga ik het verder afwerken. Maar ik ben ook nog bezig aan het altaarretabel voor Sinterklaas. Eigenlijk lopen er nu drie projecten tegelijk in mijn atelier en maak ik hier enorm veel uren. Gisterenavond was het middernacht dat ik hier stopte. Vanmorgen om half zeven stond er al weer een hongerige poes aan mijn keukendeur en was ik om zeven uur al weer aan het passen en meten in het atelier. Door de corona-crisis heb ik weinig tot geen last van ruis en kan ik lange dagen maken in het atelier. Dat komt me eigenlijk wel heel goed uit. Van mij mogen die maatregelen nog wel even voortduren.

En de poes doet wat alle poezen doen. Net buiten het atelier zit ze te wachten tot er een vogeltje of een muis in beeld komt.

En van het overgebleven restant van het lijstmateriaal voor ‘Skywalk’ kan ik nog mooi een klein kadertje maken voor een portretje van de poes, of zo.

Een poes met een gouden randje

Het is een klein schilderijtje. Lekker vlot en stevig geschilderd. Een mooi klein werkje over de poes die plotseling in mijn leven verscheen en nu een van mijn beste maatjes is geworden. Milou.

Vandaag heb ik er het lijstje voor gemaakt en het thuis, in mijn huiskamer, opgehangen. De poes zelf is op het schilderijtje amper een centimeter groot. Toch zie je het typische karakter van een heel nieuwsgierig katje dat ik van het prille begin al een heel leuk beestje vond. Die klik was kennelijk wederzijds. Milou is nog steeds een rondzwervend katje, maar nu wel een vaste bezoekster van mijn huis, atelier en tuin. Dat begint al ‘s-morgens vroeg tussen half zeven en zeven uur. Dan zit ze al klaar voor een knuffel, wat aandacht, en natuurlijk brokjes, poezenmelk en poezensnoepjes.

Maandenlang heeft ze een zwervend bestaan geleidt en dat leert ze niet zomaar af. De laatste tijd begint ze wel steeds meer toenadering te zoeken en is ze ook vaker en langer in mijn ruin en huis aanwezig. Ik laat haar volkomen vrij. Ze moet zelf kiezen voor een leven wat haar het leukste lijkt.

Ik heb nu dus een leuk schilderijtje van de eerste ontmoeting met de poes. En daar moest natuurlijk een kadertje rond.

Aanvankelijk had ik een blank houten kader bedacht maar ik koos er toch voor om er een zwart kader van te maken.

Een wat meer doorleeft en handmatig vervaardigd geval met een gouden randje, wat er ook erg handmatig uit moet komen te zien.

Achterop een tekst met datering ter herinnering.

En dan natuurlijk er een mooi plekje voor zoeken in mijn huis wat al redelijk vol hangt met eigen werk en dat van mijn collega’s. Op de bovenstaande foto zie je hoe het hangt en zie je ook hoe hetgeen ik heb zitten schilderen overeenstemt met de werkelijkheid. Missie geslaagd.

Kunst, en vlieg circus

Hoewel de hele wereld nog steeds in crisis zit vanwege het corona virus werk ik me een stofwolk in de rondte. Ik werk aan het altaarretabel voor Sinterklaas en omdat ik wat vooruitloop op mijn werkschema is er ook tijd voor nieuw werk voor de galerie(s).

Soms komt de inspiratie daar vandaan. Op verzoek van Galere Sille ben ik bezig met een schilderij vol spiegeling wat al ver klaar is.

Tussendoor blijf ik werken aan het altaarretabel zelf. Het houtwerk heeft nog heel wat aandacht nodig. Er moet een werkzame constructie bedacht worden om het hele geval goed neer te kunnen zetten en ook nog eens op een zodanige wijze dat alles gewoon goed functioneert. Zo moeten de zijpanelen eenvoudig te openen en te sluiten zijn, moet de brievenbus voor de kinderen voor hen goed bereikbaar zijn en mag alles niet te hoog worden. Dat vergt veel pas,- en meetwerk.

En dan wil ik nog werken aan een ‘dreamescape’ waar ik nu een studie voor gemaakt heb. Op de foto hierboven zie je een wat groter wit doek (95 x 145 cm.) klaar staan voor dat werk wat zal gaan over een vliegend circus. Links op de foto zie je een studie voor dat werk van een dame die in dat werk voor zal moeten komen.

Daarvoor moet nog heel veel uitgezocht, gefotografeerd en gestudeerd worden. Dat doe ik zodra ik daar wat tijd voor kan vinden omdat ik niet af wil wijken van mijn werkschema voor het altaarretabel voor Sinterklaas.

Een klomp vol goudstukken

Een van de drie wonderen van Sint Nicolaas is dat van de klomp vol goudstukken. We kennen allemaal wel de legende waar het zetten van de schoen voor de kachel nog aan herinnert. Dit is een van de drie schilderijen die onder het drieluik in het altaarretabel voor Sinterklaas komt te zitten.

Leuk om te vermelden is dat de klomp mijn klomp is en de kachel staat in mijn huiskamer. Je voelt je ineens schatrijk met zo’n klomp, maar de goudstukken zijn van chocolade met wat goud,- en zilverpapier er omheen. En zo heb ik het dan ook geschilderd.

Een hoop gepiel, maar daar hou ik van. De laatste details heb ik zitten schilderen met het loepbrilletje. Vandaag heb ik er de laatste hand aan gelegd. De kleuren zijn wat ingeschoten, maar dat komt straks helemaal weer goed met een (retouche) vernislaag die ik aan kan brengen als het werk(je) helemaal droog is.

Corona-tijd

Niet iedereen zal dit begrijpen, maar ik heb het drukker dan ooit. Hoewel alle exposities, presentaties, tentoonstellingen en lessen zijn opgeschort, werk ik me een slag in het rond om alles wat ik op mijn planning heb staan op tijd af te krijgen. Raar, want mijn agenda is leeg en het ziet er niet naar uit dat alles snel weer opgepakt gaat worden, maar er staan genoeg dingen gepland die wel door gaan zodra de corona-maatregelen versoepeld worden. Ik werk aan een expositie, samen met Isilareina, die onlangs gepland is. Ook de galeries vragen om nieuw werk en ik werk natuurlijk ook aan het altaarretabel voor Sinterklaas dat in Oktober af moet zijn. Dat lijkt nog ver weg, maar de tijd gaat snel als je nog een berg werk te verzetten hebt.

Intussen werk ik dus ook weer aan nieuw expositiemateriaal. Dat stond ook op de planning voor de langere termijn. Ook zijn er exposities opgeschoven en ben ik ergens wel blij met de beperkende maatregelen die er voor zorgen dat ik geen afspraken heb en dat er vrijwel niemand langs komt. Ik ben nu dus meer een atelier-bewoner dan ooit. Elke dag wordt hier lekker doorgewerkt tot in de late uurtjes. Dat is toch eigenlijk een zalige tijd voor een kunstenmaker.