Vandaag begon de dag met storm en regen en dat is niet het favoriete weertype voor Milou. Die blijft dan ook de hele dag binnen. In het atelier ga ik verder met opruimen en met werken aan het schilderij over de zwevende kiezer. Maar mijn dag begon met een leuk filmpje van ‘Voor de Kunst’ over de crowdfunding campagne voor de uitgave van mijn boekje, de drieling van Terhole’.

Tussen de bedrijven door breng ik de appelenpers en de appelen schredder naar Marieke, hier even verderop aan de overkant van de N61. Zij heeft twee fruitbomen vol appels die ze wil gaan persen tot sap. Volgend jaar willen we alle Hoekse appels gaan verzamelen voor het maken van Hoekse appel cider. Daar ben ik nu het etiket voor aan het tekenen. Die cider wordt dan verkocht in onze dorpssuper en die gaat ‘De klokke van d’n Oek’ heten. Die (kerk)klok is ooit in het jaar 17-kruik door boze Franse soldaten uit onze toren gehaald en naar Axel gebracht op een kar. Op de Binnendiek, de weg naar Axel die toen vol kuilen en bulten zat, viel die klok van de karre en daaruit ontstond de term ‘van de karre gevallen’ als je het over Hoekenezen hebt.

Die klok hangt nu in de Gereformeerde kerk van Axel en die willen wij natuurlijk terug naar Hoek halen. Dat wil men hier al vanaf het moment dat die verrekte Fransen de klok uit onze toren gejat hebben. De klok stamt nog uit de kerk van Vremdieke, waaruit later Hoek ontstaan is na een overstroming in 1606. De klok stamt uit 1503 en heeft de randtekst ‘Maria heet ick en sal bevriën Den arme sondaere t’ allen tiën + xxve+3+’. Onze klok hangt dus daar in Axel en dat deugt niet.

Met de komst van onze eigen overheerlijke appel cider komt waarschijnlijk ook de lobby op gang om de klok met veel bombarie terug te halen naar Hoek. Op een kar, getrokken door paarden, en met een kluit Franse soldaten uit de Napoleonse tijd, die hem terug komen brengen. Zoiets dus. We dromen er al van en nu lijkt het toch echt te gaan gebeuren. We gaan het zien.

Het is iets wat ik elke collega aan kan raden. Crowdfunden. Het kan je redding in barre tijden zijn. De politiek heeft niets op met kunstenaars. Je moet het dus echt van het publiek hebben en dat kan. ‘Voor de kunst’ heeft een prachtige campagne gelanceerd waarin enerzijds wordt opgeroepen om kunst en cultuur ruimhartig te steunen en anderzijds de kunstenaar te stimuleren om vooral door te gaan met waar je goed in bent.

Voor al mijn collega’s. Laat je niet vernederen en kleineren door de politiek, maar stap met een goed project naar Voor de Kunst. Zij beoordelen of je plan haalbaar is en als dat zo is krijg je groen licht om je eigen crowdfunding campagne te starten. Ikzelf, en vele andere collega’s, hebben daar bijzonder goede en fijne ervaringen mee opgedaan.

Heel even kreeg ik het idee dat Milou weer in verwachting was. Maar dat kan niet, want ze is gesteriliseerd. De oplossing van dit raadsel lag in de keuken.

De titel van het schilderij is ‘Kattekus’. Naar de gelijknamige poezen-in-nood-opvang te Sluiskil. De dames van Kattekus zorgen voor alle poezen, groot en klein, voor een goede opvang als dat nodig is. En dat komt helaas nog veel te vaak voor. Mensen dumpen jonge katjes die ze niet willen (en verzuimen vervolgens om hun kat te laten steriliseren). Mensen dumpen oude poezen omdat ze te duur worden door tal van kwaaltjes. Maar ook om tragische redenen, zoals ziekte van het baasje en erger. Dit schilderij is dus eigenlijk een ode aan de dames van Kattekus die zoveel goed werk doen voor alle Zeeuws Vlaamse poezen die hulp nodig hebben.

Naast schilderen werk ik ook nog een beetje in de keuken en in huis. In de keuken hang ik het kruidenkastje definitief op en in huis de gordijntjes die Tineke voor mij gehaakt heeft. Die gordijntjes geven mijn huis meteen een heel veel huiselijkere uitstraling.

Omdat ik het vaak over de Rayburn heb zal ik je laten zien hoe dit fornuis werkt. Behalve warmte en gezelligheid is dit fornuis vooral een zalige manier van koken en bakken. Hij wordt op hout, of kolen, gestookt en hierdoor ben je niet langer afhankelijk van de grillen van een energie leverancier. Zoals je misschien al hebt gezien in vorige filmpjes is mijn huis al van het gas af. Dit fornuis stook ik altijd op hout. Hout kost me niets. Hooguit wat hak en zaagwerk. De dubbele verbranding zorgt ervoor dat ook de rookgassen verbranden waardoor de Rayburn slechts 8% emissie uitstoot. Dat hadden ze al in 1949 ontdekt en ingebouwd, want zo oud is mijn Rayburn. Vandaag bak ik een broodje en een appeltaart. En tussendoor wat worstenbroodjes. Het maken en bakken van de appeltaart in de Rayburn laat ik jullie zien. Je ziet dan gelijk hoe je een temperatuur van 175 graden vast kunt houden gedurende het uur dat de taart moet bakken.

Het was vandaag een wat rommelige dag. Ik begon met filmpjes monteren van de vertelavond van gisteren en de rest van de dag bestond over het algemeen uit het doen van klusjes die gedaan moesten worden. De dag is dan weer zo om. Ter afsluiting maak ik een pan peeënstamp met peeën uit mijn eigen hof en die spoel ik met water uit de waterberging die ik nu op kan pompen in de keuken.

Het werd gisteren een beetje laat in IJzendijke. Daar vond de vertelavond plaats rond het verhaal over de drieling van Terhole. Het werd echt een supergezellige avond, met zalige streekproducten van Landwinkel de groene polderwinkel uit Schoondijke, muziek van Maarten Termond en zijn band ‘New page’, een stand van Museum Het Bolwerk, uit IJzendijke die deze avond organiseerde en alles werd aan elkaar gebeld en verteld door niemand minder dan onze dorpsomroeper Marco van Avermaete. Het verhaal over de drieling werd voorgedragen door Frans Brouwers. Zo werd het een heerlijk Zeeuws feestje.

De hele voordracht van Frans kun je zien in het bovenstaande filmpje.