Aardappeloogst. 60 x 60 cm. Olieverf op heel linnen. €2150,-

Het lag al een tijdje op afwerking te wachten, maar nu is het werk eindelijk af. Fijntjes geschilderd, maar toch met een stevige toets en op sommige plekken zelfs vet. Dit werk wordt toegevoegd aan de ‘Zeeuwse collectie’ die in de Galerie van Anne Mannaerts hangt (Lokaal 54 in Terneuzen). Zie ‘Waar te koop‘.

Het gaat er hier dagelijks natuurlijk anders aan toe, maar als er een boerendag of een oogstdag gevierd wordt zie je iedereen weer in kleding van toen rondlopen.

Zelf heb ik uiteraard ook iets met oogsten en aardappelen. Dit jaar had ik geen Frieslanders, zoals gewoonlijk, maar ‘Artiste’. Een vervanger voor de Frieslanders, want die waren op.

Ik had dit jaar een mooie oogst, ondanks de droogte, en best wel veel heel grote aardappelen van soms wel 600 gram per stuk. Daar kon ik dan weer heerlijke dikke frieten van snijden en bakken. De aardappelmand op het schilderij is een zelfde die ik hanteer.

Ik bewaar de aardappelen altijd op het land. ‘Opkuilen’ heet zoiets. Je stopt ze niet in de grond maar je legt ze er op en dan schep je er een dikke laag grond omheen. Zo blijven ze veel langer goed en ook goed van smaak.

En terwijl de twee exposities in Terneuzen lopen zit ik al weer een volgend schilderij over Mathilde te maken. Als ik hier even stevig aan door kan werken komt het daar ook nog te hangen. De inspiratie voor dit werk kwam van Adrian Stahlecker.

Hij maakte het schilderij, ‘Marlene, Mathilde, Meester’. Mathilde houdt in dat werk een appel in haar hand wat me deed denken aan het Adam en Eva verhaal. Vervolgens dacht ik aan de hemel. Hoe zou Mathilde zich daar gedragen en wie zou ze daar, ongetwijfeld, tegenkomen? Wat nu als er in de hemel een appelboom groeit met slechts één appel? Zou ze die plukken?

Zo ontstond het idee voor dit schilderij. Ik geef het voorrang op alles wat ik nu moet doen om het toch nog op tijd in de expositie te krijgen. Het lijkt te gaan lukken.

Lichtstudie van het kerkje van Persingen.

Studies zijn eigenlijk snel geschilderde probeersels die ik maak om te testen wat ik wil gaan schilderen. Doorgaans zijn dat heel ruwe schetsen en eigenlijk niet toonbaar, maar soms werk ik zo’n studie wat verder uit en dan heb je al snel een vrij ruw idee van een schilderij dat ik wil gaan maken.

Die studies zijn soms zo gaaf dat ik ze bewaar. Een heel enkele keer verkoop ik er wel eens een, zoals die van het kerkje van Persingen, die nu te koop is bij Via Mioni. Meestal zijn het kleine doekjes of paneeltjes die ik op locatie maak om te zien hoe het licht valt of gewoon om wat te oefenen. Gelijk een violist die elke dag oefent om de kwaliteit van spelen te kunnen handhaven.

Lang niet altijd zijn dat toonbare werken, want het zijn echt studies. Vol testjes, krabbels, vlekken en krassen. Ik veeg ze meestal weer uit om de ondergrond opnieuw te kunnen gebruiken en zo verdwijnt alles weer. Maar soms hou ik ze in tact en werk ik ze ietsje verder uit zodat ze wel toonbaar worden. Het mooie hiervan is dat niets echt is uitgewerkt en heel erg puur. Ik heb er nu weer een paar onder handen. Het zijn wat grotere werken dan de gebruikelijke kleine doekjes waar ik studies op maak. Ik werk ze nu ietsje verder uit om ze te kunnen verkopen. En daar maak ik dan wel een leuk prijsje voor.

Van een aardige mevrouw uit Ossenisse, die een ballonreis maakte, kreeg ik deze mooie foto van mijn woonomgeving. We kwamen elkaar toevallig tegen op facebook en raakten aan de praat over die ballonvaart die ik vanuit mijn tuin kon zien. En als ik de foto heel sterk uitvergroot kan ik mezelf zien staan in de tuin.

Dat witte stipje in de rode cirkel ben ik. Ik sta in de tuin tussen mijn huisje en het atelier in.Dat weet ik nog. Anders had ik mezelf nooit kunnen ontdekken. Ik was toen op weg naar het atelier om verder te werken aan het Mathilde drieluik.

Het schilderij ‘Mathilde Blanc Sec’ is vandaag voltooid. Mooi op tijd. Want hierna ga ik meteen weer verder met het maken van de lijsten en de standaard voor het Mathilde-drieluk.

Mathilde Blanc Sec gaat natuurlijk over Mathildewijn. De wijn die we exclusief aanbieden aan mensen die de crowdfunding actie van de Stichting Mathildedag Terneuzen steunen. Ik maakte er het bovenstaande filmpje bij met muziek van Kovacs Lajos uit de oude koffergrammofoon die ik eveneens on dit schilderij schilderde.

Het is muziek van Bob Scholte, hierboven afgebeeld met zijn ‘herrieband’ in 1932. De tekst van het liedje heb ik er ook nog bij gevonden. Die zat in de platenhoes.

Voor inspiratie voor een bijzonder schilderij dat ik nog wil gaan maken voor de Mathildedag trok ik van Hoek naar Zevenberschen Hoek. Daar zie ik Ad met z’n dikke trekker door het land gaan, maar daar kom ik niet voor. Hoewel ik nog steeds een zwak voor dit materiaal heb en er dolgraag zelf ook een zou willen hebben.

Ik kom voor de creaties van Marianne, zijn vrouw, die hiermee deelneemt aan de Mathildedag en de hele organisatie in het Schelde Theater voor haar rekening heeft genomen. Marianne heeft twee ‘Mathilde-creaties’ gemaakt. Kunstwerken wel te verstaan, die beiden straks te zien zijn op de Mathildedag in Terneuzen.

Model Rachel kwam vandaag speciaal voor ons model staan en ik zie haar op een gedekte tafel staan als ik aan kom rijden. Kunsten maken is een proces van ‘willen is kunnen’ en ‘zo niet dan toch’. Je verzint van alles om iets voor elkaar te krijgen en dit is zo’n mooi voorbeeld.

Het komt haast Fellini-achtig over. Rachel danst zwierig op dat blauw gedekte tafeltje en wij maken daar foto’s van. Ze staat ook model voor mijn schilderij waarbij ze op de Scheldedijk komt te staan met zwevende schepen op de ontbrekende Schelde op de achtergrond.

Maar voordat ik kon gaan fotograferen reed ik eerst langs Deva, de schildermaterialen winkel waar heel mijn leven lang al alles kan vinden wat ik nodig heb, om daar speciaal geprepareerd linnen te halen voor dit schilderij van 120 x 140 cm.

Lucas knipt dat met vaardige hand voor mij op de gewenste lengte af en ik besluit daar eens een foto van te maken als hij daar mee bezig is.

Het klinkt misschien raar, maar hier rij ik voor naar Breda. Niet alleen vanwege de jarenlange zeer goede relatie met deze zaak maar ook omdat ik hier altijd alles kan vinden wat ik nodig heb.

In Zevenberschen Hoek maak ik de foto’s die ik nodig heb voor twee schilderijen met de creaties van Marianne. Waarschijnlijk zal ik het qua tijd niet halen om nog twee werken aan de collectie voor de Mathildedag toe te voegen, maar theoretisch zou één werk kunnen lukken.

Daar zet ik nog even op in in een laatste krachtsinspanning om het optimale te bereiken. Ik ben nog niet klaar met het werk aan het drieluik en ik ben ook nog hard aan het werk om ‘Mathilde Blanc Sec’ af te krijgen voor de expositie bij Galerie Sille. Al met al een zeer drukke tijd met weinig tot geen ruimte om even te ontspannen. Maar ik weet waar ik het allemaal voor doe.

Terug in Hoek span ik het nieuwe doek. Op een spieraam van 120 x 140 cm. Hier moet straks het nieuwe schilderij op gaan verschijnen. Maar eerst ga ik nog ‘Mathilde Blanc Sec’ afwerken die nu nog op de ezel staat.

Het werk aan het Mathilde drieluik nadert zijn voltooiing. Ik ben met de laatste details bezig en het is nu nog slechts een kwestie van dagen eer ik de laatste penseelstreek zet. Ik maak er ook nog een kort filmpje over waarvan dit een still is.

Van de bouw van het altaarstuk zie ik af. Na rijpoverleg bleek dat geen goed plan omdat het werk anders veel te hoog wordt (4.5 meter) waardoor het feitelijk nergens te plaatsen is. Daarvoor in de plaats komt een zware standaard, als een oude atelierezel, waardoor het werk wel te plaatsen is in de meeste ruimtes.

Dit gaat me wel aan het hart, want dat was mijn primaire opzet. Een altaarstuk voor Mathilde. Maar het werk op zich is al indrukwekkend genoeg. In het filmpje ga ik wat dieper in op de vervaardiging van het drieluik waar ik enorm veel tijd in heb moeten steken.

De art-print van het middelste deel van het drieluik

Wat zou ik jullie graag laten zien waar ik mee bezig ben. Het wordt echt schitterend en ik zie het werk nu de laatste fase van schilderen naderen. Drie forse schilderijen over het leven van Mathilde de Doelder (Willink) die samen het drieluik gaan vormen. Het is bijna klaar. Het middelste schilderij heb ik al laten zien, maar de twee ‘zijpanelen’ niet omdat er nog een verrassing over moet blijven tijdens de onthulling op 7 Juli aanstaande op de viering van de 80 -ste verjaardag van Mathilde, hier in Terneuzen.

Al mijn tijd gaat hier nu in zitten. Tussendoor werk ik nog wel een beetje aan vrij werk, maar de organisatie van de Mathildedag neemt ook erg veel tijd en energie in beslag. Dat hindert me enorm met de voortgang van deze monsterklus. Het organiseren van zo’n evenement kost veel meer tijd dan me lief is, maar als ik dit niet had opgepakt was er waarschijnlijk niemand geweest die het gedaan had. Daarom zie je de laatste tijd niet zo veel berichten uit het atelier komen over mijn werk en waar ik me allemaal mee bezig hou.

Een fragment van dit middelste ‘paneel’ wordt nu ook gebruikt om de Mathildedag aan te kondigen, wat nu steeds vaker gaat gebeuren omdat de grote dag nadert. En ook het affiche ter aankondiging, met de prachtige foto van Max Koot, zie je steeds vaker in het land verschijnen.

Het is dus heel frustrerend dat ik niets kan laten zien van het drieluik. Komende maand ga ik me bezig houden in de houtwerkplaats om het altaarstuk te gaan bouwen waar het drieluik in gevat gaat worden. Hopelijk vind ik nog de tijd om twee schilderijen met het ‘Mathilde thema’ af te krijgen, in die periode, die ik wel kan laten zien.

La femme de falaises 120 x 120 cm.

Met een laatste vernisklus heb ik vandaag twee recente werken voltooid. Beiden vierkant van formaat. ‘La femme de falaises’ en ‘Ludieke bekentenis’.

Het ene werk is 120 x 120 cm. en het andere is 20 x 20 cm. Dit werk gaat tussen het werk aan het grote Mathilde drieluik door. Er moet ook gewerkt worden aan nieuw werk voor de diverse galeries waar ik bij ben aangesloten. Dat is een behoorlijke opgave. Temeer ook omdat ik ook nog meehelp met het organiseren van de Mathildedag.

Ludieke bekentenis. 20 x 20 cm.

Van het werk aan het drieluik kan ik niets laten zien omdat dat straks een verrassing moet zijn. Heel lastig, want ik zou het zo graag tonen. Het wordt een groot, supergaaf werk met heel veel emotie en symboliek.Het is bijna klaar, althans, het schilderwerk. Daarna begint te bouw van het altaarstuk, waar ik ruim een maand voor uit heb getrokken. In di tijd kan er vrijwel niets geschilderd worden omdat mijn atelier dan tijdelijk veranderd in een hout-werkplaats waar veel stof zal doen opwaaien.