Vandaag zou de serre helemaal dicht komen te zitten, zei de optimist. Helemaal dicht zit hij nog niet, maar bijna. Morgen ga ik verder. Eerst naar Sinke voor wat extra hout en daarna alles zo snel en goed mogelijk dicht zien te krijgen, want alleen dan kan Snoopy hier komen. Snoopy blijkt een kleine Houdini te zijn die aan ontsnappingskunst doet. Dus moet ik straks extra goed opletten met dit diertje. Het is nu een race tegen de klok. Ik wil de serre koste wat het kost morgen dicht hebben. Of dat gaat lukken blijft spannend.

Met hulp van Leo ben ik vandaag een eind opgeschoten met de serrebouw. Het was even een klusje om de deur te stellen en te plaatsen en de eerste raampjes, maar het is allemaal gelukt. Nu is het nog een kwestie van de zaak dichttimmeren en dat gaat vrij snel. Ik hoop morgen zover te zijn dat alles dicht zit en dat Snoopy kan komen. En dat ik natuurlijk weer aan de slag kan in het atelier, want de achterstand daar is enorm opgelopen.

Zondag is mijn rustdag, maar als je geen rust in je donder hebt omdat de serre afgebouwd moet worden komt er van rust niet erg veel terecht. Toch doe ik het tot de lunch rustig aan. Na de lunch ga ik het dak weer op en werk ik verder tot het donker is. Binnen branden de kachel en de Rayburn, buiten staat een oostenwind en is het vrieskoud, maar als ik eenmaal weer aan het werk ben krijg ik het vanzelf weer warm. Er is nog veel werk te verzetten, maar het eind komt al een beetje in zicht.

De hele dag moet ik aan Snoopy denken. Ik heb het zo met dit diertje te doen. Hij zit nu in de opvang bij KatteKus en is daar in heel goede handen, maar ik zie ook dat hij van streek is. Snoopy is geen andere poezen om hem heen gewend en hij houdt er ook niet van. Hij wil het rijk alleen hebben en zit nu wat bang en zielig in een hoekje van zijn kooi. Ik zou hem zo mee willen nemen, maar dat kan helaas nog even niet.

Die verrekte serre moet af. Gelukkig kwam Leo (mijn overbuurman) me spontaan helpen met het op het dak tillen van de dakplaten. Dat had ik alleen niet voor elkaar gekregen, waarschijnlijk, want die dingen zijn eigenlijk net iets te zwaar als je op een wankel laddertje staat. Gelukkig is dat dus nu gebeurd en kan ik de zaak verder af gaan werken. Zodra de serre dicht zit ga ik Snoopy ophalen. Afwerken komt later wel. Eerst moet er voor dit lieve diertje gezorgd gaan worden. Snoopy moet zijn eigen thuis weer vinden en helemaal geen zorgen meer hebben.

De bouw van de serre werd ook vandaag verder aangepakt. Ondanks de kou, die je vooral in de ochtend voelt, ben ik nu zover dat de grote contouren van de nieuwe serre zichtbaar zijn. Mijn gedachten zijn nog steeds bij Snoopy die nog in de opvang zit. Morgen zou ik hem op willen gaan halen, maar ik vraag me af of ik dan de serre echt dicht heb. Het is nog best een hoop werk.

Als ik ‘s-morgens vroeg begin met metselen heb ik het gevoel dat ik aan mijn stenen vastvries. Het is dan ook geen metselweer, maar het werk moet nu snel afgemaakt worden, want Snoopy moet hier zo snel mogelijk naar toe kunnen komen. En dat kan alleen als de serre dicht zit. Vandaag ga ik materiaal ophalen bij Sjaco. Dakplaten en balken heb ik van hem gekregen om dit klusje af te kunnen werken. Het is nu en kwestie van doorpakken.

Vandaag heb ik Snoopy opgehaald bij Petra. Samen met haar en Snoopy ben ik naar de dieren kliniek gereden om Snoopy aan een senioren consult te onderwerpen. Dat was nodig om hem tijdelijk te kunnen plaatsen bij KatteKus waar hij liefdevol wordt opgevangen tot ik de serre af heb. Als dat klaar is kan Snoopy bij mij komen wonen en mag ik zo goed mogelijk voor hem gaan zorgen. Het bleek best emotioneel te zijn om het diertje daar achter te laten. Een extra stimulans om keihard aan die verrekte serre te gaan werken.

Het was vandaag mistig in het Zeeuwse en ik was al vrij vroeg op pad om hout te gaan halen bij Sinke. Hiermee kan ik (low budget) verder bouwen en dat is dringend noodzakelijk met de aangekondigde kou die al van het weekeind toe zal gaan slaan. Ik mocht de aanhanger van Sjaco lenen en op weg naar hem rij ik door een betoverend mooi mistig Zeeuws landschap.

Aanstaande Woensdag wordt het kouder. Dan dient koning winter zich aan en dan moet de serre ver klaar zijn. Het liefst natuurlijk helemaal af, maar dat zal een klein wonder zijn. Vandaag hou ik me bezig met het laatste stukje fundering voor de serre. Dat stukje wat inpandig komt de liggen en waar een wandje in hout skeletbouw op komt te staan. Daarom hoeft dat niet en zeer zware fundering te zijn. Er wordt wel op gemetseld en om die reden moet ik toch nog even een stukje beton gaan storten. Dat doe ik dus vandaag. Bij onze bouwmarkt heeft Ronald even uitgerekend wat het hout kost wat ik nog nodig heb en dat blijkt meer te gaan kosten dan ik had begroot. Dat komt nu financieel niet best uit en daarom moet ik iets gaan verzinnen om de bouw toch door te kunnen laten gaan.

Komend voorjaar gaat er iets fantastisch gebeuren. Dan ga ik een bijzondere tentoonstelling neerzetten van schilderijen die gemaakt zijn voor het ‘Diva-project’. Dat betreft een (handgemaakt) boekje met het verhaal over de mysterieuze Diva van de Achterweg en een stuk of zes schilderijen die betrekking hebben op de inhoud van dit boekje. Om alvast een begin te maken aan het schilderwerk heb ik een eerste schilderij opgezet over deze diva. En natuurlijk een poes (Milou). Want er komt natuurlijk ook een poes voor in dit verhaal.

Twee nieuwe tekeningen voor het boekje. Ze zijn nu op ware grootte getekend en dat zou goed genoeg zijn voor de belichting van de polymeer clichés die ik er van wil maken. Alle opvolgende tekeningen worden exact zo gemaakt. Ook in dezelfde afmeting. 30 x 20 Augustijn. De zelfde afmeting als een tekstblok.