De Bontehondstraat

dsc_0026

De Bontehondstraat in Hulst. Het is de achterzijde van het prachtige monumentale pand, het Refugium van de Abdij van Duinen, aan de Steenstraat.

Zeeuws Vlaanderen is een prachtig stukje Nederland dat ik bewust, heel bewust, uitkoos om er te gaan wonen en werken. Het is er ruim, het is officieel een krimpgebied, er is heel veel historie bewaard gebleven en alles is er, qua winkelbestand, uitgaan, musea, cultuur en kunsten aanwezig. Toch weten niet veel Nederlanders van het bestaan van dit geweldige paradijs voor kunstenmakers, zoals ik. Zelfs de Efteling en, nota bene, de ANWB hebben kaarten van Nederland uitgebracht waar Zeeuws Vlaanderen niet op staat. Een knap staaltje knulligheid wat meteen aangeeft hoe onderontwikkeld Nederland eigenlijk is.

4d5becd0e4b8759dc0bbf8eb47ba150da9c75947184e8ba49e467cc15d820410

Kaart van de Efeteling, waarbij men vergat Zeeuws Vlaanderen in te tekenen. Nota bene met een attractie van de Vliegende Hollander, die als thuishaven Terneuzen had. Over intelligentie gesproken…

ctiaznqxeaar1z9

En de kaart van de ANWB. Een vergissing is menselijk, maar hiermee sta je toch echt verschrikkelijk voor schut als landelijke organisatie die waakt over ons wegennet.

Maar goed. Ergens ben ik er nog blij om ook, dat mensen niet weten waar Zeeuws Vlaanderen ligt. Dat houdt het leven hier van uitstekende kwaliteit, ten aanzien van de rest van het land waar concentraties van 7000 mensen op een vierkante kilometer geen uitzondering zijn. Hier in Zeeuws Vlaanderen hebben we dat dus niet. Hier is ruimte, rust en regelmaat en daar gedij ik geweldig goed in.

En als men niet weet waar Zeeuws Vlaanderen ligt, weet men beslist niet waar de Bontehondstraat ligt. Ik weet het wel en ik weet ook dat dit een van de meest tot de verbeelding sprekende stukjes straat behoort van Hulst. Een plek om te schilderen en te koesteren, want hier kan de fantasie op hol slaan.

En daar ben ik nu over aan het schilderen. De fantasie kwam vanzelf toen ik foto’s stond te maken van die mooie oude muur. Terwijl ik daar mee bezig was kwam er een echte Hulstse schone voorbij flaneren met een ondeugend glimlachje en zo ontstond meteen het idee om die combinatie te gaan maken.

Hulst is zo’n stad waar decorum aanwezig is. Overal waar je kijkt kun je genieten en foto’s maken. Alles is oud en mooi. Combineer dat eens met zo’n schone en je hebt een verhaal. Het schilderij krijgt de titel, ‘Het gerucht uit de Bontehondstraat’. En om iedereen uit te leggen waar de Bontehondstraat ligt heb ik hieronder even een kaartje van Hulst gemaakt. De pijl wijst de exacte plek aan waar de muur zich bevindt.

0001qe

dsc_0027Dit is een van de heel vele plekjes in Hulst die beslist schilderachtig zijn. En aangezien ik door mijn omgeving geïnspireerd raak zullen er nog heel wat schilderijen gemaakt gaan worden van dit prachtige stadje. En als je zelf ooit in Hulst komt, kun je het met eigen ogen bewonderen.

Tip. Neem dan wel je camera mee, want die ga je beslist missen als je die vergeet. En voor de liefhebbers. Zondag 13 November a.s. komt Sinterklaas hier aan om 14.00 u.

Stilleven met steen, kwast en sleutel

DCIM102GOPRO

Ik heb iets met afwijkende stillevens. En dit wordt wel een heel bijzondere. Een stilleven wat een verhaal kan vertellen spreekt mij het meest aan. De onderwerpen, een steen, een kwast en een oude sleutel, zijn onorthodox en vragen om uitleg die er niet zal komen. Het is iets anders dan een stilleven met een theedoek, een pollepel en een ei, om maar wat te noemen. De steen staat voor het bouwwerk van het leven, de kwast voor artistieke kwaliteit en de sleutel biedt toegang tot het verleden. De toeschouwer mag zelf in gaan vullen waar die ingrediënten in zijn of haar eigen leven voor staan.

Persingen poster

DCIM102GOPRO

De poster ter aankondiging van onze Muze-expositie in het kerkje van Persingen is binnen. Mooi op tijd om komend weekeind op te gaan hangen in Nijmegen en omstreken.

Stilleven met (eigen appelsap) fles

dsc_0001

Het schilderijtje is klaar en staat nu te drogen in de kamer. Lekker dicht bij de kachel en bovenop de doppen van de appelsap-oogst van dit jaar. Flessen die straks mee naar Persingen gaan voor onze ‘Muze’ expositie op 29 en 30 Oktober aanstaande. Dan kun je niet alleen het schilderijtje komen bekijken maar meteen ook proeven van de appelsap uit eigen (onbespoten) boomgaard uit Hoek.

Appeligheid

dsc_0003

dsc_0008Ik ben vandaag begonnen met het schilderen van een stilleventje van de eerste fles appelsap van dit jaar. Eigen oogst en eigen persing. Ik heb dit jaar nogal veel appels en peren. Daar probeer ik er zo veel mogelijk van te bewaren in de koelkast, maar wat overblijft, en dat is dit jaar heel veel, wordt geperst om als sap te bewaren voor de rest van het jaar.

De eerste fles vond ik zo mooi dat ik besloot om die te gaan schilderen in een stilleven. De kleuren zijn zo prachtig, dat het idee om dit te gaan schilderen vanzelf ontstond.

appelen

Op de foto hierboven ben ik bezig met de appeloogst. Dat zijn er al heel erg veel. De kruiwagen ging helemaal vol. Met een kop erop. En dan nog twee forse emmers.

14462763_983741235105611_5197445539264197459_n

dsc_0001En omdat het vandaag ging onweren, en ik nog lang niet alle appels heb kunnen verwerken, heb ik de kruiwagen in het atelier geparkeerd. Op het tafeltje heb ik de fles met het sap van de eerste persing neergezet en een mooi doekje in de ezel gespannen.

De donkere achtergrond geeft de prachtige warme tinten in de fles mooi de kans om zichtbaar te worden. Zwart absorbeert kleur en dat geeft de prachtige kleuren in deze fles extra kracht. Van groen-geel tot diep rood. Het zit er allemaal in. En ergens schilder ik natuurlijk ook tuinderstrots. Het persen, bottelen en drinken van dit hemels-lekkere vocht is feest.

dsc_0019

Op de bovenstaande foto zie je het appelsap in de fles net nadat deze is gebotteld. De kleur is dan donker. Later wordt de kleur lichter, tot goudgeel. Ik moet dus snel werken. Ook omdat het sap zo in de fles gegoten is, en dus onderhevig is aan bederf. Hij moet dus snel uitgeschonken worden.

Mooi portetje

dsc_0008

Vandaag ben ik begonnen aan de laatste laag voor een mooi portretje. Het betreft hier een opdracht. Als je zelf zoiets wil bestellen kun je het beste even kijken op de pagina ‘portret in opdracht‘. Hierin staat omschreven wat er allemaal kan en wat het kost.

Tekening gemaakt

dsc_0001

Voor Jelle, de molenaar hier in mijn dorp, heb ik een paar tekeningen gemaakt voor op de zakken met meel die hij in zijn molen, de Windlust, verkoopt. Het is weer even geleden dat ik heb zitten tekenen en het doet me denken aan vroeger toen ik dagen achtereen strips zat te tekenen.

dsc_0007

Onze dorpsmolen gezien vanuit de polder bij de Noorddijk.

Dat tekenen bevalt me wel en ik ga er wat vaker mee aan de slag. Maar een mooie tekentafel heb ik niet. Ik behelp me met wat bij elkaar geraapte tekenpennen en een tekenplank.

dsc_0017

Voor de Windlust ga ik de komende tijd vaker tekenen. Maar ook schilderen, want dit markante bouwwerk in ons dorp heeft al langer mijn aandacht en interesse getrokken. Heel mijn dorp (Hoek) is schilderachtig. Ik heb er al tal van mooie plekjes ontdekt en dat geeft me genoeg inspiratie om ook weer met mijn kistezeltje buiten te gaan schilderen.

Voorbereidingen voor de Muze-expositie te Persingen

Samen met Ineke ben ik al volop bezig met de voorbereidingen voor onze expositie te Persingen. We hebben het kerkje bezocht, tijdens een expositie van anderen, om eens goed te kunnen kijken hoe we straks ons werk kunnen verdelen over de beschikbare ruimte, we hebben vele foto’s gemaakt voor werk wat we aan het maken zijn en wat nog moet komen en we hebben er een middag heerlijk zitten werken en genieten.

dsc_0099

Ik maakte een snelle (kleuren) studie en Ineke maakte een portretje van het kerkje op de manier zoals alleen zij dat kan. Op haar werk zie ik dan alles verschijnen waar we ons die dag over hebben zitten verwonderen. Van vogeltjes op het kruis van de kerk tot de zon die niet wakker wilde worden.

DCIM102GOPRO

Deze plek heeft voor ons een heel speciale betekenis. De Ubbergse heuvelrug is een unieke plek in het Nederlandse landschap. Niet voor niets ‘ontdekten’ Nederlandse kunstenaars aan het begin van de 19-de eeuw deze onhollandse omgeving als een walhalla voor inspiratie met haar prachtige hoogteverschillen, het uitzicht op de Ooijpolder, de watermolens, vervallen boerderijtjes en kerkjes.

Op een bord bij een bankje, tegenover het kerkje van Persingen lezen we hierover. De kunstenaars die hier toen neerstreken vonden er inspiratie voor landschap en romantiek. Dat hebben wij hier ook gevonden. Vooral het laatste heeft voor ons veel betekenis, vandaar de titel van onze expositie. Muze.

DCIM102GOPRO

Even pauze en tijd voor elkaar. Romantische inspiratie vinden we hier volop.

Het is echt een heel bijzondere plek en we genieten er dan ook enorm van. Ineke had een picknickmand klaargemaakt en meegenomen en zo brachten we deze middag door al schilderend, genietend, etend en koffie drinkend in een wonderbaarlijk mooie omgeving.

DCIM102GOPRO

Picknick tegenover het kerkje van Persingen.

Vanaf de picknicktafel tegenover het kerkje is het werken hier een feest. We werken een heel lijstje af met zaken die we wilden onderzoeken voor onze expositie, straks eind Oktober. De tijd begint al te dringen en er moet nog een hoop gebeuren.

DCIM102GOPRO

De wereld gezien vanaf de andere kant van de picknick tafel.

dsc_0106We hebben in ieder geval twee schilderijtjes aan deze dag overgehouden. Die zijn straks ook te zien op onze expositie. Ikzelf ga deze studie gebruiken voor een nieuw schilderij over het kerkje van Persingen/ Het wordt een Waterhouse-achtig werk, waarin magie en fantasie een verbinding gaat vormen met deze magische omgeving. Dat werk krijg ik niet op tijd klaar voor deze expositie maar wie mijn site in de gaten houdt komt het straks vanzelf tegen.

 

 

Muze

Aan het eind van een dag vol activiteit in Persingen zitten Ineke en ik voor ons gezamenlijke schilderij. Het titelschilderij van de expositie. Muze. We willen er samen nog wat aan werken, maar we komen al vrij snel tot de slotsom dat er niet veel meer aan te werken valt.

DCIM102GOPRO

De laatste toets. Signeren.

Het enige wat we nog moeten doen is signeren. Als eerste signeer ik, met mijn logo en de datum. Daarna neemt Ineke het penseeltje over.

DCIM102GOPRO

Ineke legt de absolute laatste hand aan ons werk.

We kunnen heel tevreden zijn over deze dag. We weten wat we willen en kunnen gaan doen in Persingen en we kijken terug op een heerlijk dagje genieten en werken tegelijk.

dsc_0096

Drukte in het atelier

dsc_0008

Van links naar rechts: ‘Blij met rode nagels’, ‘Toegang tot het kerkje’ (reeds voltooid) en ‘Change’.

Voor de naderende Muze-expositie in het kerkje van Persingen ben ik met meerdere werken tegelijk bezig. Plus een opdracht. Alle beschikbare ezels zijn in gebruik. Het klinkt misschien gek, maar met deze drukte ben ik helemaal in mijn element. Ik ben nu een atelierbewoner en ik geniet van alles wat ik om me heen zie groeien.

DCIM102GOPRO

Het voormalige bankgebouw aan de Nieuwstraat in Terneuzen. Nu school museum.

dsc_0005Het jongste werk is ‘Change’. Dat is gemaakt naar aanleiding van een venster wat aan het bankgebouw uit de Nieuwstraat in Terneuzen vast zit. De vensterbanken van alle ramen van dit gebouw, dat momenteel als school museum dienst doet, hebben van die prachtige art deco letters in reliëf. Change, Vreemd geld, Giro verkeer, Beursorders, etcetrea.

Als je de Nieuwstraat uitloopt kom je bij het oude postkantoor aan de Schelde uit. Dat gebouw ga ik later nog eens portretteren omdat ik dat zo’n schitterend ‘Willink gebouw’ vind. Maar nu heb ik een detail van het oude bankgebouw genomen met de tekst ‘Change’. Dat is tevens de titel van dit werk.

mathilde-stahlecker-kopie

Mathilde

Het venster heb ik niet geschilderd, maar een muur. Ik kan me voorstellen dat daarachter de Schelde ligt. Voor de stad is dat het ‘venster naar buiten’. De plek waar ooit Mathilde (de Doelder) Willink gelopen heeft om de oversteek naar Amsterdam te gaan maken. Mathilde is beslist ook langs die vensters van het bankgebouw gelopen. 21 jaar lang was dit háár stad.

En ergens zit dat verhaal van Mathilde ook in dit schilderij. ‘Change’ is onlosmakelijk verbonden met de Stad aan de Schelde. De dame die op dit doek zit te schitteren is natuurlijk mijn eigen Mathilde, die Ineke heet.