Het tweede boekje vordert gestaag. Vandaag ben ik bij pagina 71 aanbeland. Iets over de helft van het hele verhaal. Het wordt dus een dikker boekje dan het eerste boekje.

Er komen ook veel meer tekeningen in te zitten. Sommige zijn heel bewerkelijk. Gemiddeld maak ik 3 tot 4 tekeningen op een dag, maar soms ben ik wel een hele dag aan één tekening bezig. Per pagina bekijk ik wat er getekend moet worden. Soms maak ik meerdere schetsen eer ik tot een tekening ko. Het is en blijft zoeken en onderzoeken hoe iets zich het beste laat verbeelden. Maar ik ben dik tevreden met het resultaat tot nu toe.

Ook aan de tekst moet steeds een beetje gesleuteld worden. Zeker met zo’n ingewikkeld verhaal als dat van Wiese. Maar het eind is al een beetje in zicht. Het zijn fijne dagen zo in mijn huisje. Ik verdiep me helemaal in het verhaal en intussen heb ik gezelschap van de poes die af en toe even om aandacht komt bedelen. Het is bepaald geen poezenweer en daarom ligt madam graag de hele dag een beetje sloom te doen in haar mandje bij de kachel.

Intussen ben ik al weer enige dagen aan het werk aan mijn tweede boek. Het boek over Wiese, de gesel van (het Land van) Axel. Vorig jaar begon ik aan de uitwerking van dit spectaculaire spookverhaal, maar ik kwam al snel tot de slotsom dat er meer onderzoek voor nodig was.

Een heel fijn hulpmiddel hierbij is het beroemde en lijvige boek over de vier Ambachten dat ik (trots) in mijn bezit heb. Dit meer dan 6 kilo wegende monument met meer dan 1060 pagina’s verteld me alles wat ik weten wil om dit verhaal goed op te kunnen schrijven.

De boeren opstand van 1606 tegen het regime van Wiese (Isabelle, Louise van de Palts 1531-1606), de gevolgen, de overstroming van de dorpen Willemskerke en Vremdieke (waar mijn dorp Hoek uit is ontstaan) en de vloek van Wiese. Het wordt een geweldig verhaal.

Ik moet me inleven in de wereld van 1606. Hoe zag een boerderij er toen uit? Wat beleefden de mensen in een wereld vol chaos, oorlog, geweld, overstromingen en natuurrampen? Hoe zagen de mensen er uit? Wat voor kleding droegen ze? En nog belangrijker, hoe zag Wiese er uit?

Ik denk zo, ongeveer. Ze was regentesse. Afstandelijk en van adel, maar beslist geen doetje. Ze was een ‘wild wyf’. Levensgevaarlijk voor haar vijanden en tegenstanders.

Dodelijk zelfs. Een prelaat uit Gent moest zijn weigering om voor haar te buigen met de dood bekopen. Wiese stak hem in een van haar driftbuien dood tijdens een samenkomst in de abdij van Affligem.

Oppermachtig was ze rond de eeuwwisseling van 1500 naar 1600. Haar macht had ze niet alleen te danken aan haar adellijke afkomst, maar vooral ook aan haar toverkunsten die nog wel het meest gevreesd werden.

Ze kon, onder andere, haar geest uit haar lichaam laten treden en die in een ander lichaam binnen laten treden. Zo’n heerlijk ‘Tardi-onderwerp’, waar ik mijn fantasie op los kan laten. Rond 1900 moet er ergens in Parijs zo’n sessie hebben plaatsgevonden die op last van de burgemeester werd verboden en door de politie werd verstoord. Tardi schrijft en tekent hierover in een van zijn beroemde stripalbums over Isabelle Avondrood. Ik heb nu ook een Isabelle. Een ware feeks die de gesel werd van het Land van Axel.

De vondst van de pendel van Wiese in 2014

En dat alles draait om haar magische pendel. Die werd recentelijk gevonden en daar zal het derde boek over gaan. In het tweede boek, dat ik nu dus aan het schrijven en tekenen ben, zie je hier een plaatje van. Het is het moment dat Jules den Doelder en Guus Carton de pendel vinden in een oude, vergeten, graftombe bij de Braakman.

Het is een mix van fantasie en werkelijke geschiedenis. Heerlijk om daar in te duiken en alles hierover uit te zoeken. Hele dagen ben ik aan het onderzoeken, schrijven en tekenen.

Een heel belangrijk punt waar nu het boekje te koop is is wel de winkel van Theo in Zaamslag. De brocanterie, antiek, design en geweldig leuke curiosa die Theo overal en nergens opspeurt en in zijn winkel onderin de kerk uitstalt is feitelijk de springplank naar een etage hoger, het Podium van Zaamslag. Hier begon mijn belangstelling om te schrijven over streekverhalen en nog veel meer. Het boekje is dan ook hier tot stand gekomen.

Na een lange periode van sluiting, door de corona maatregelen, is de winkel weer beperkt open. Een zegen voor een mooie spullen-freak als ik. Maar ook een belangrijk punt voor het Zeeuws Vlaamse culturele leven met het boven de winkel gevestigde podium, waar tot voor kort heel wat muziekuitvoeringen, lezingen, theater en de jaarlijkse vertelavond werden georganiseerd. Na de corona crisis gaat ook het podium weer snel open en is er weer volop ruimte voor kunst en cultuur.

Nu ligt het boekje er te koop en kunnen alle liefhebbers van streekverhalen hier terecht.