Molendag inspiratie

Zaterdag 11 Mei was het molendag en ging ik weer in stijl naar de Hoekse molen ‘De Windlust’ om deze dag mee te beleven met Jelle, onze molenaar, en zijn rechterhand, Thijs, de molenaarsleerling, Later zou me dat tot inspiratie leiden om er een klein schilderijtje van te maken, waar ik vanmorgen vroeg al weer mee verder ging.

Het was een mooie zonnige dag met vlagerige wind en toch ook nog wel wat aan de frisse kant, maar dat kon de pret niet deren. Zoals gebruikelijk verschijnen we hier op zo’n dag in streekdracht om te laten zien dat we echt van hier komen en uit trots op het feit dat we hier wonen, leven en werken. Streekdracht is ook streektrots.

Jelle is hier de grote tovenaar die met vaardige hand alle touwen, raderen en wieken bedient. Dat lijkt allemaal heel vanzelfsprekend te gaan, maar ik weet inmiddels dat daar heel wat bij komt kijken en dat je niet zomaar meulenèr wordt. Een molen draait op de wind en die wind doet alles behalve wat jij wil. Dan moet je alles uit de kast halen om de juiste hoeveelheid omwentelingen van je wieken te krijgen om de zware molenstenen consistent te kunnen laten draaien met een eveneens consistente druk op het graan. Ga d’r maar aan staan.

De kap van de molen, met de wieken, wordt eerst in de wind gezet. Om te weten waar de wind vandaan komt kijkt de molenaar altijd naar het haantje van onze kerk. Die wijst elke dag aan uit welke hoek de wind waait.

Dat haantje staat op ‘Hoekse hoogte’, zoals wij dat noemen en kijkt overal over uit. Die ziet alles en helpt dus mee om de wieken in de wind te zetten. Als dat ding kon vertellen had je zo enkele boeken vol met verhalen. Verhalen die ver teruggaan in de geschiedenis en waarmee je dan weer een hele verhalenavond kunt vullen.

Op een bepaald moment zat Thijs, de tovenaarsleerling, aandachtig te luisteren naar een verhaal van Rinus van Hermon over smeedwerk. Iets wat hem heel erg boeit en waarbij je aan hem kunt zien dat hij elk woord in zijn geheugen opslaat. Dat moment fotografeerde ik. Later zag ik dat die foto een uitstekende referentie was om een schilderijtje van te maken. Weer iets voor mijn Zeeuwse collectie.

Dat schilderde ik afgelopen Zondag. Een mooi beginnetje voor een zeer sprekend schilderijtje. Ik kon het ‘s-avonds gaan zitten bekijken naars het schilderij over de brand in de Notre Dame dat nu klaar en ingelijst is.

Heel bijzonder boekje van Adrian Stahlecker

Gisteren publiceerde ik een artikel over de opening van de tentoonstelling ‘Mathilde in Ruurlo’, die momenteel loopt tot 22 Juni. Daarin vermeldde ik dat Adrian Stahlecker, een van de laatste ‘close friends’ van Mathilde. een boekje had laten uitgeven over zijn leven met Mathilde. De dag na de opening zit ik dit boekje, wat ik van hem persoonlijk kreeg, te lezen en zie ik dat dit niet zomaar een leuk boekje is, maar een heel bijzondere aanvulling op alles wat we al weten uit de pers en literatuur over zijn relatie met Mathilde.

Zijn werk hangt nu ook in Ruurlo op de tentoonstelling ‘Mathilde in Ruurlo’. En steeds zie ik weer Marlene Dietrich in zijn werk verschijnen. Ik weet inmiddels waarom Marlene daar staat en waarom alles zo gelopen is zoals het gelopen is.

Het boekje van Adrian geeft antwoord op vele vragen die lang onbeantwoord zijn gebleven. Mathilde’s flirt met de dood en heel veel ‘inside information’ in dit boekje maken het verhaal compleet.

Voor zover ik het begrepen heb kun je dit boekje bemachtigen op de expositie in Ruurlo. Ik zie het als een heel boeiende aanvulling op een blik achter de schermen. Iets wat absoluut niet mag ontbreken in mijn verzameling boeken, geschriften en uitgaves over het leven van Mathilde.

2 exposities van betekenis

In alle vroegte had ik al mijn kar van stal gehaald voor een reis naar twee exposities. Die van Rein C. de Jong, Rini van Vliet en Janneke Bruines. Een klein ommetje over Zetten (Gelderland) om uit te komen in Ruurlo. Bij elkaar een rit van dik 286 kilometer.

Rein en Rini kende ik al, maar Janneke is voor mij nieuw en bijzonder verrassend. Haar beeldjes raken me enorm. Hun werk staat de komende tijd tentoongesteld in Galerie de Sleedoorn te Zetten.

Van fotografie moet ik het niet echt hebben, maar het geeft je toch wel een indruk van wat ik zag. Technische kennis, materiaalkennis en artistieke kwaliteit gaan hierin naadloos samen. Wat mij nog het meest raakt is de voelbare emotie. Echt heel erg gaaf werk!

Rini is de weef-tovenares. Ook hier weer dat vakmanschap gecombineerd met artistieke kwaliteit.

Een foto van Rein en een object van Rini. Deze tentoonstelling is te zien in de Sleedoorn te Zetten. Een bezoek meer dan waard.

Foto: Rein C. de Jong

Op een van de foto’s van Rein herken ik een dame die vorig jaar onze Mathildedag in Terneuzen kwam opluisteren. En hiermee is de link gelegd naar het tweede doel van mijn dag. De tentoonstelling in Ruurlo. ‘Mathilde in Ruurlo’.

En daar kom ik gelijk vele oude bekenden tegen. Op de foto hierboven zie je me samen met Adrian Stahlecker.

Hoe goed deze opening bezocht werd zie je hier.

De opening vond plaats in de kerk. Helaas was ik net iets te laat door een file, maar het grootste deel van de opening kon ik bijwonen.

Een opening met woordjes en bijzonder fraaie muziek. Jiddisch en klassiek door elkaar, voor zover ik het kon bepalen met mijn beperkte kennis van muziek.

Het Mathilde drieluik staat in deze kerk opgesteld op een heel mooie plek. Voor elke bezoeker ligt er een flyer klaar met de uitleg over elk schilderij van dit Mathilde monument.

Niemand minder dan Imca Marina, een heel goede vriendin van Mathilde, vertelde hoe ze eens in Den Haag aankwam om Adrian en Mathilde te bezoeken en hoe Mathilde enorm uit haar slof schoot toen een ober van Des Indes jus morste op haar Fong Leng creatie. Het hele verhaal kun je lezen in het schitterende boek over Mathilde van Lisette de Zoete.

Apart van de kerk is er een pop-up gallery gerealiseerd waar de opening werd voortgezet. Hier is het werk te zien van vele hedendaagse kunstenaars die allen werk over Mathilde hebben gemaakt. Aangevuld met ander werk is deze expositie er een die je beslist moet gaan zien. Alle info vind je op ‘Mathilde in Ruurlo‘.

In de etalage bij Via Mioni

Wie door het Ginneken (Breda) loopt komt vanzelf langs de etalage van Via Mioni en dan dus ook langs mijn recent gemaakte schilderijcombinatie ‘Kapotaal’. Het portretje van Vincent van Gogh en diens geroeste revolver. Zie ‘Waar te koop‘.

Daar is dit werk geheel op zijn plaats tussen al het museale antiek en dito kunst. Zoals iedereen wel weet heb ik iets met klassieken en een museale omgeving. Dit werk, ‘Kapotaal’, hoort daar helemaal bij.

En binnen is natuurlijk veel meer te zien dan alleen in de etalage. Een wereld vol klassieke verrassingen, weelde van weleer en heel veel bijzonder mooie en begerenswaardige zaken die absoluut een gevaar voor je portemonnee vormen. U bent gewaarschuwd.

 

Notre Dame

Dit is een van de vier schilderijen waar ik momenteel aan werk. Het interieur van de Notre Dame direct na de brand. Vandaag ga ik dit schilderij proberen zo ver mogelijk af te werken. Je ziet dan nog de rook optrekken uit de verkoolde houtresten op de voorgrond, waar dan het licht zo mooi in schijn.

Gisterenavond heb ik het paneeltje, waar dit werk op geschilderd is, even in de gerestaureerde lijst geplaatst om het eens op mijn gemak te kunnen bekijken. Door die monumentale lijst lijkt het wel een oude meester uit het een of ander heftig museum. En daar kan ik dan al een hele avond van zitten genieten.

Opening zomerexpositie bij Lokaal 54

Als vanouds was het weer een volle bak bij de opening van een expositie bij Galerie Lokaal 54 in Terneuzen. We hebben de tweede expositie van dit jaar geopend met een diversiteit aan werk en kunstenaars.

Wat ook gebruikelijk is is het openingswoordje van elke kunstenaar die aan deze tentoonstelling deelneemt. Op de foto hierboven zie je Rinneke van Looveren (Zwarte Kat) die hier haar verhaal doet over haar werk.

Enzovoort. Dit vind ik een heel goed onderdeel van een expositie. Je ziet het gezicht van de kunstenaar achter het werk en dat maakt het publiek net iets meer betrokken bij het geheel dan wanneer je alleen het werk ziet.

Alle tafeltjes en stoelen zijn bezet en achter in de galerie, bij de bar, staat het ook goed vol.

Dit is waar het om gaat. Je krijgt ruimschoots de gelegenheid om met de bezoekers te praten en van hen te horen wat je zo graag wil horen. Dit is het moment dat je weer even met je trouwe fans kunt spreken die steevast op elke opening afkomen en dan merk je dat ze je goed volgen via mijn site en dat ze niets ontgaat van al mijn artistieke avonturen.

Daarnaast kom je natuurlijk ook tal van belangrijke contacten tegen die je weer op nieuwe ideeën en sporen brengen om nieuwe avonturen aan te gaan. Dit zijn wel de momenten waar ik zo van kan genieten.

Mijn Zeeuwse collectie hangt nu ook weer in de galerie, na een heel succesvolle expositie bij het Museum van het Land van Axel. Onze Hoekse molen hangt wel op een heel mooie plek die makkelijk ieders aandacht trekt. Overigens is het volgende week molendag en weet je gelijk war ik dan te vinden ben.

Daaronder een kast met zwart witte streepjes en ook daar heb ik iets mee. Dat bregt me ook weer op het idee om weer met dat thema iets te gaan doen. En ik heb het al zo druk met al het werk voor de aankomende exposities.

Al met al een geslaagde middag kunstsnuiven en kletsen met een heleboel zeer interessante mensen.

Mathilde in Ruurlo

Om half zeven in de ochtend gaan de atelierdeuren open en staat de kar voorgereden. Het Mathilde drieluik staat al klaar en om iets over zevenen zit ze in de wagen om een reis van 275 kilometer te gaan maken.

Vanuit het Zeeuwse de wijde wereld in. Net zoals ruim 60 jaar geleden, toen ze vanuit Terneuzen naar Amsterdam vertrok voor ‘het grote avontuur’.

Ongeveer halverwege de reis zie ik dit molentje staan, net voorbij Gorcum. Dit is een van die molentjes die ik vaak zie en waar ik wat mee heb.

In Ruurlo bij de kerk waar het drieluik gedurende deze expositie mag staan. Een heel erg mooi kerkje wat prachtig is gerestaureerd en waar nog steeds diensten worden gehouden.

Ik heb ook iets met kerkjes en orgels en hier staat echt een van de mooiste orgels die ik gezien heb.

En hier staat dan voorlopig even het Mathilde drieluik. Ik ben benieuwd of de Dominee er nog iets over zegt in zijn preek. Dat lijkt me niet uitgesloten. Het is het enige drieluik dat gaat over het complete leven van Mathilde. Met name haar Zeeuws Vlaamse achtergrond wordt hierin stevig belicht. Het is een monument waar ik een jaar lang intensief aan gewerkt heb. Het hele verhaal over het maken van het drieluik en alles wat daarbij kwam kijken zal ik later nog eens uitgebreid publiceren op deze site.

Iets voorbij het kerkje is ook nog iets heel bijzonders te zien voor de echte freaks. Hier heeft Fong Leng, hoogst persoonlijk, drie etalages ingericht met haar werk.

Fong Leng staat nu even weer geheel in de belangstelling vanwege de Koninklijke onderscheiding die ze onlangs heeft ontvangen. Maar wat alles zo bijzonder maakt is wel het feit dat haar werk hier in Ruurlo gezien kan worden.

Ik heb er snel even wat foto’s van gemaakt maar dat haalt het natuurlijk niet bij wat je met eigen ogen kunt gaan zien. Ruurlo mag trots zijn op wat men heeft weten te bereiken. Dit is echt heel bijzonder.

Kapotaal naar Breda

Kapotaal is de titel van twee schilderijtjes die bij elkaar horen en die gaan over Van Gogh, Kapitaal en de wetenschap dat geld meer kapot kan maken dan je lief is. Beide werkjes zijn te zien (en te koop) bij Via Mioni in Breda waar dit werk helemaal tot z’n recht komt in een winkel vol top antiek en kunst. Als de klassieken ergens samenkomen is het hier. Nu staat het werk nog even in de winkel, straks staat het in de etalage, zodat elke voorbij wandelende Ginnekenees het kan zien. Achter het werk, op de foto boven, zie je nog twee werken van mijn hand staan en hangen.

Met Paul Verberk, de eigenaar van deze museale omgeving, bespreek ik het feit dat de revolver van Van Gogh straks geveild zal gaan worden en dan een bedrag op moet gaan brengen van tussen de €40.000 en €60.000 Euro.

Als Van Gogh dat geweten had had hij het wapen misschien nog wel gesigneerd zodat we nu zeker wisten dat het van hem af kwam en dat geld wel waard zou worden. Maar dat wist hij dus niet.

Kapotaal

De scherprechter en Der Unvollendete.

Het zijn twee schilderijtjes die bij elkaar horen. Klassiekers die qua titel en drama geheel aan elkaar verwant zijn. Het gaat over het dramatische leven van Vincent van Gogh. De revolver maakte een eind aan zijn leven en Karl Marx schreef zijn aanklacht tegen het Kapitalisme van zich af met het beroemde boek ‘Das Kapital’. ‘Der Unvollendete’ is de titel voor een nieuw boek over deze boze boeken schrijver en grondlegger van het Marxisme. Refererend naar het onvoltooide meesterwerk, Symfonie nr. 8, van Schubert, Die Unvollendete.

Daar moest ik gelijk aan denken toen ik het portretje van Van Gogh zat te schilderen. ‘Der Unvollentete’. Met de revolver maakte hij, op 37 jarige leeftijd, een eind aan zijn leven dat getekend werd door tegenvallers, teleurstelling en verdriet. Naar mijn idee heeft hij nooit af kunnen maken wat hij af moest maken. Hij werd niet begrepen, verkeerd begrepen en afgeserveerd bij leven door het publiek. Datzelfde publiek ging hem na zijn dood op handen dragen en bejubelen tot in hemelse hoogte. Vooral toen men ontdekte dat er veel geld te verdienen viel aan zijn werk.

Dat is het lot van menig kunstenaar. Enkele handige jongens weten bij leven zakelijkheid en artistieke kwaliteit te bundelen, maar zij behoren tot een kleine selecte groep. Verreweg de meeste kunstenaars verdwijnen na hun dood in het niet. Hun werk wordt alleen gezien als er geld aan te verdienen valt. Het is dan meer een marketing dingetje dan dat er sprake is van erkenning.

Kapitaal, of liever gezegd, het gebrek daar aan, maakt menig kunstenaar kapot. De een wordt broodschilder, omdat die nu eenmaal moet eten van zijn werk, de ander stopt met werken in diepe misère. Zo kwam ik uiteindelijk op de meest geschikte titel voor de gecombineerde werk. ‘Kapotaal’. Daar zit het woord Kapitaal en kapot in. Geld maakt meer kapot dan je lief is.

Het drama ‘Van Gogh’ blijft zich dus herhalen. De scherprechter en Der Unvollentete mogen dat nu gaan markeren en onder de aandacht brengen. Het is daarom ook een eerbetoon aan alle kunstenaars die nu hun tijd proberen te overleven. De een succesvoller dan de ander. Kunsten maken is een lange eenzame weg. Alleen de volhouder wint, maar dat is niet vanzelfsprekend.

Vol atelier

Met de aanstaande exposities in het vooruitzicht is het vrij vol in het atelier. Ik werk momenteel aan vier schilderijen tegelijk. Daarnaast staat ook het Mathilde drieluik tijdelijk weer in het atelier en dat alles bij elkaar geeft mij het gevoel dat ik een rijk mens ben, maar ook een mannetje dat zich nog nauwelijks kan bewegen.

Van Pot naar het schilderkot

Zo was het drieluik over het leven van Mathilde bijna een jaar lang te zien bij Art Gallery Pot. Vandaag heb ik het monument opgehaald om het hele geheel even goed na te kijken in het atelier.

Maar voordat het werk op transport ging werden er eerst nog foto’s van gemaakt voor de galerie. Er komt straks een mooie flyer van het werk en Brenda (de galeriehoudster) heeft er nog grootse plannen mee.

Bij Pot blijft de rest van mijn werk gewoon hangen. Alleen het drieluik en het schilderij ‘Mathilde in de hemel’ gaan even uit logeren in Ruurlo. En terwijl ik nog wat rondloop door de winkel valt mijn oog nog op een leuk detail wat ik al eerder wilde vastleggen (zie foto hierboven). Het schilderij ‘Barcode’ en de streep-reflectie in de winkel.

In het atelier staat nu een hoop werk klaar. Elk onderdeel van het drieluik krijgt een grondige controle. Daar ben ik het hele weekeind waarschijnlijk zoet mee. En als ik dit met een diep zucht tot me door laat dringen zie ik buiten een schaap lekker in de schaduw van zijn stal liggen pitten.

De zon schijnt en het is eigenlijk meer weer om in de tuin te gaan werken dan in het atelier, maar ik heb wel wat anders te doen. Dan besef ik dat een schapenleven lang zo slecht niet is.